Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

29 Ιουνίου 2010























Αν αντί για 30000 ήμασταν 1.000.000 σήμερα θα ξημέρωνε μια καινούργια μέρα.





Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

θα πέσει (το μνημόνιο)... πού θα πάει;



Προσφεύγουν στο ΣτΕ κατά Μνημονίου
Δικηγορικός Σϋλλογος Αθηνών, ΑΔΕΔΥ και Ομοσπονδία Πολιτικών Συνταξιούχων ανακοίνωσαν ότι θα προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των εκτελεστικών διατάξεων του Μνημονίου με την τρόικα.

Ολόκληρη η είδηση στη διεύθυνση:

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

το σημείο Μηδέν


Είναι θλιβερό. Μέσα στο γενικό κλίμα παρακμής οι βουλευτές (με λίγες εξαιρέσεις ευτυχώς) δεν έχουν το σθένος να σταθούν στο ύψος του αξιώματός τους. Θα έλεγε κανείς πως από τη θέση τους θα όφειλαν να υπερασπίζονται τα δικαιώματα του λαού και τους θεσμούς της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Έχουν από το σύνταγμα απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση. Αυτοί πρώτοι θα έπρεπε να σταθούν εμπόδιο στα σχέδια υποδούλωσης της χώρας στο ΔΝΤ και τους δανειστές μας. Από αυτούς περιμένουμε να μην εξευτελίζουν τους θεσμούς, να μη νομοθετούν ενάντια στο Σύνταγμα, στο ευρωπαϊκό δίκαιο και τις αρχές ενός κράτους δικαίου. Αρκετά απαξιώθηκαν και σύρθηκαν πίσω από συμφέροντα και παράλογες επιταγές. Χρόνια υποταγής στα κόμματα, χρόνια υπηρέτησης συμφερόντων ξένων προς τα συμφέροντα του λαού, χρόνια απαξίωσης του κοινοβουλευτισμού (ας μην ξεχνάμε το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της βουλής επί ΝΔ για να παραγραφούν τα αδικήματα της Siemens) και κυρίως χρόνια δειλίας, βολέματος και ένοχης σιωπής οδήγησαν στο σημερινό σημείο Μηδέν. Δεν πάει άλλο.
Αν τους ενοχλούν οι αποδοκιμασίες και οι απειλές, που για την ώρα περιορίζονται έξω από τη Βουλή, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Δεν κινδυνεύει ο κοινοβουλευτισμός από εκείνους που απειλούν να κάψουν τη Βουλή. Κινδυνεύει από εκείνους που είναι μέσα και με τη σιωπή, την υποταγή ή την προκλητική στάση τους έχουν αναιρέσει κάθε έννοια κοινοβουλευτισμού. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι λέξεις χωρίς περιεχόμενο αποτυπωμένες σε ένα σύνταγμα χωρίς περιεχόμενο. Όσοι δεν μπορούν παρά να σκύβουν το κεφάλι και να υπακούν, δέσμιοι σε συμφέροντα ξένα προς το λαό, καλά θα κάνουν να παραιτηθούν. Να προσφέρουν, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, μια χρήσιμη υπηρεσία στο λαό.
Υπάρχουν φυσικά και βουλευτές (πολλοί, όπως φαίνεται) που θεωρούν ότι η εξευτελιστική υποδούλωση στην τρόικα είναι αναγκαία για τη σωτηρία της οικονομίας. Αυτοί ας δώσουν την ψήφο τους για να στείλουν στον Καιάδα την τωρινή και τις επόμενες γενιές. Με τη στάση τους θα είναι υπόλογοι απέναντι στο λαό και θα είναι δύσκολο να επικαλεστούν άγνοια, ευήθεια ή κουφότητα. Όμως υπάρχουν και εκείνοι οι βουλευτές που εκφράσανε στην αντίθεσή τους στην αυτοκτονία στην οποία οδηγεί τη χώρα η κυβέρνηση. Οφείλουν να υπερασπιστούν τη θέση τους την κρίσιμη ημέρα της ψηφοφορίας του ασφαλιστικού και του εργασιακού. Τώρα που κατάλαβαν τι σημαίνει το μνημόνιο που ψήφισαν, τώρα που διάβασαν (ελπίζω) την αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση, τώρα που αντίκρισαν τον εργασιακό μεσαίωνα που περιμένει τους Έλληνες στο άμεσο μέλλον, τον εφιάλτη της ανεργίας και την ουσιαστική αδυναμία λήψης σύνταξης από τις νέες γενιές, τώρα είναι η ώρα να αποδείξουν ότι είναι βουλευτές και όχι βολευτές. Αν φοβούνται να υπερασπίσουν την άποψή τους, επειδή θα διαγραφούν και δε θα έχουν θέση στα επόμενα ψηφοδέλτια του κόμματος, ας σταθούν μπροστά στον καθρέφτη και ας αναρωτηθούν αν θα μπορέσουν να ζήσουν ανάμεσα σε εξαθλιωμένους πολίτες, σε μια χώρα ξεπουλημένη στα κοράκια.
Άλλωστε αν το καλοσκεφτούν, ίσως αυτοί τελικά διασωθούν και περάσουν ξανά την είσοδο του κοινοβουλίου εκλεγμένοι από ένα λαό που δε θα ξεχάσει την τίμια και αξιοπρεπή στάση τους.
Και δυο λόγια για τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτοί έχουν την πολυτέλεια να μην ψηφίσουν τα μέτρα και να εμφανίζονται ως υπερασπιστές των δικαιωμάτων του λαού. Όμως σημασία έχει τι θα ψήφιζαν αν ήταν κυβέρνηση. Το κόμμα τους, στα πεντέμιση χρόνια διακυβέρνησης, διέλυσε το κράτος, αύξησε το χρέος, διέσυρε την Ελλάδα με ψέματα στο εξωτερικό, κατασπάραξε τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, έκανε πάρτι με τους μοναχούς του Βατοπεδίου πάνω στην ίδια τη χώρα και έδωσε δικαιολογία στο επόμενο κόμμα να παραδώσει το λαό στους κερδοσκόπους και τις αγορές και να επιβάλει οικονομική κατοχή.
Αργά ή γρήγορα οι εκλογές θα έρθουν (το ελπίζω δηλαδή, γιατί έχουμε και τις απειλές του Μπαρόζο). Τότε τα δύο μεγάλα κόμματα θα πρέπει να πάρουν αυτό που τους αναλογεί. Μια θέση στον Καιάδα της ιστορίας. Όσοι βουλευτές κρατήσουν υπεύθυνη στάση έχουν μεγάλες πιθανότητες να επανέλθουν στο Κοινοβούλιο, έστω με ένα άλλο κόμμα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι θα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσά μας.

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

η αντισυνταγματικότητα του μνημονίου


Δελτίο Τύπου (21/6/2010)

Συνεργασία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών με κοινωνικούς φορείς (ΑΔΕΔΥ και ΠΟΠΣ) για την ανάληψη πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση δικαστικών ενεργειών κατά του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και των εκτελεστικών διατάξεων του.
Πραγματοποιήθηκε σήμερα στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, υπό τον Πρόεδρο του ΔΣΑ κ. Δημήτρη Παξινό, τον Αντιπρόεδρο κ. Θεόδωρο Σχινά και τον Αντιπρόεδρο κ. Δημήτρη Βερβεσό, συνάντηση εργασίας με τον Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα της ΑΔΕΔΥ κ.κ. Σπ. Παπασπύρου και Ηλ. Ηλιόπουλο και τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Πολιτικών Υπαλλήλων, κ. Π. Βαβουγιό καθώς και τους κ.κ. Χ. Βουρδούκη και Σ. Αντωνόπουλο, με θέμα την προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων στο δημόσιο ευρύτερο τομέα και των συνταξιούχων, μετά την περικοπή μισθών και συντάξεων αντίστοιχα, σε εκτέλεση των δεσμεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης στο πλαίσιο του Μηχανισμού Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας.
Στη συνάντηση συμμετείχε ο ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Γιώργος Κασιμάτης και νομικοί επιστήμονες, με ειδίκευση στο εργατικό και ευρωπαϊκό δίκαιο.
Μετά ταύτα, οι φορείς αποφάσισαν να συσταθεί ομάδα νομικών, με τη συμμετοχή ειδικευμένων δικηγόρων, υπό την εποπτεία και το συντονισμό του ομότιμου Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεωργίου Κασιμάτη, προκειμένου να εξετασθούν και να καθορισθούν στη συνέχεια οι δικαστικές πρωτοβουλίες, που θα αναληφθούν σε σχέση με τα μέτρα εφαρμογής του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας, που θίγουν το σύνολο των εργαζομένων, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τους ελεύθερους επαγγελματίες και συνταξιούχους.
Μεταξύ άλλων, επισημάνθηκε, ότι οι διατάξεις του ν. 3845/2010, πάσχουν τυπικής και ουσιαστικής συνταγματικότητας, προσβάλλουν το λεγόμενο «κοινωνικό κεκτημένο» και ανατρέπουν τις θεσμικές εγγυήσεις, που σχετίζονται με το δικαίωμα στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στη συνταξιοδότηση. Προσθέτως, οι εν λόγω διατάξεις έρχονται σε αντίθεση τόσο με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου όσο και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ως ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος της Ελλάδος, με την εγκυρότητα και την επιστημονική του βαρύτητα, τίθεται επικεφαλής της εν λόγω πρωτοβουλίας, με σκοπό να συμβάλλει αποτελεσματικά στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων όλων των μελών της ελληνικής κοινωνίας από την κατάφωρη προσβολή που συντελείται, με την εισαγωγή εκτεταμένων δυσμενών για το κοινωνικό σύνολο μέτρων.

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

για ένα κίνημα με σχέδιο, φορέα άμεσων ρεαλιστικών οραματικών στόχων




Αντιγράφω ένα άρθρο του Νίκου Κοτζιά από:
Για ένα κίνημα με σχέδιο, φορέα άμεσων ρεαλιστικών οραματικών στόχων

Η χώρα έχει ανάγκη ενός ουσιαστικού σχεδίου που να της δίνει προοπτικές. Να γεννά προσμονές και ελπίδες. Να αντιστρατεύεται τη «δημιουργική λογιστική». Ταυτόχρονα, και όσο αυτό το σχέδιο δεν διαμορφώνεται, και κατά προέκταση δεν υλοποιείται, είναι επείγον οι πιο διαφορετικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, να διαμορφώσουν άμεσα ένα μεγάλο κίνημα που να προωθεί την αντίσταση απέναντι στην κατάρρευση της χώρας και να ανοίξει διάλογο για μια διαφορετική πορεία της. Το σχέδιο αυτό δεν θα είναι ένα πρόγραμμα κόμματος ή πολιτικού κινήματος, ή κάποιο υποκατάστατό του, αλλά ένα σχέδιο που μπορεί να το υιοθετήσει όλο ή εν μέρει ο οποιοσδήποτε και η οποιαδήποτε, άτομο, κόμμα, κοινωνικός φορέας, παρέα, μπλόκερς και πολίτες. Αποσκοπεί στην πραγμάτωση έξη, τουλάχιστον, μεγάλων στόχων που περιγράφω στη συνέχεια.
Στην επαναφορά της αισιοδοξίας στην ελληνική κοινωνία. Στην χάραξη ενός ρεαλιστικού οράματος για το αύριο. Τέλος, αποσκοπεί στο να υποχρεώσει τη κυβέρνηση να απαντήσει σε σειρά ερωτημάτων τα οποία όταν τα ακούει σφυρίζει αδιάφορα. Εννοώ ερωτήματα όπως εκείνο που αφορά τους λόγους που οδήγησαν το οικονομικό επιτελείο της, όταν η Επιτροπή πρότεινε τέσσερα χρόνια εξόδου από την κρίση, εκείνο αντί να προτείνει τα πέντε, αντιπρότεινε, ω! τι πονηροί! Ω τι θαυμάσια! Τρία χρόνια. Χρονοδιάγραμμα που αποτελεί το θεμέλιο για την σημερινή πολιτική λιτότητας που για ορισμένους στο οικονομικό επιτελείο δεν συγκροτήθηκε ως ανάγκη για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά ως «ευκαιρία με αφορμή την κρίση».
Κίνημα για την προάσπιση και προώθηση έξη στόχων
Στις σημερινές συνθήκες κρίσης, όπου η κυβέρνηση διεκπεραιώνει λογιστικά βιβλία και ονειρεύεται, όπως έλεγε μεταπολεμικά ο Γεώργιος Παπανδρέου, να «ευημερούν οι αριθμοί ενώ θα υποφέρουν οι άνθρωποι», είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσει και πάλι ο απλός πολίτης ένα κοινωνικό – πολιτικό αποκούμπι. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει τάσεις αυτοκτονίας ως προς τις σχέσεις του με τα λαϊκά στρώματα. Η αριστερά δεν συμπεριφέρεται ως αριστερά. Ένα κομμάτι της έχει ως υπέρτατο στόχο την «διατήρηση του φρουρίου της», ενώ το άλλο έχει θέσει το «εγώ» πάνω από το «εμείς» και τα συλλογικά αγαθά και ανάγκες. Ταυτόχρονα, η μεγάλη πλειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ και στην Αριστερά, αλλά και δυνάμεις από άλλα κόμματα καθώς και κοινωνικούς χώρους, μπορούν και θέλουν να υπερασπιστούν ορισμένες στοιχειώδεις κατακτήσεις και δικαιώματα. Να μην επιτρέψουν την πλήρη κατάρρευση της χώρας, του κοινωνικού ιστού και της εθνικής της ταυτότητας. Χρειάζεται, λοιπόν ένα κίνημα από τα κάτω που θα συμπεριλαμβάνει δυνάμεις από όλες τις πολιτικές και κοινωνικές περιοχές. Ποιοι μπορούν να είναι αυτοί οι στόχοι; Κατά τη γνώμη μου οφείλουν να είναι (και ας συμπληρώσει, διορθώσει, αφαιρέσει, ο καθένας και η καθεμία ότι εκείνος (-η) θεωρεί ορθό) οι εξής έξη:
Προάσπιση της δημοκρατίας, των κοινωνικών κατακτήσεων, του δημόσιου πλούτου, μιας δίκαιης ανάπτυξης, με μια νέα αντίληψη για την ΕΕ, και, τέλος, μιας δημοκρατικής ρεαλιστικής ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής.
Στόχος πρώτος κάθε κινήματος η προάσπιση της Δημοκρατίας
Θεμέλιο κάθε κινήματος αυτή τη στιγμή είναι η προάσπιση της δημοκρατίας, της δημοκρατικής διαδικασίας, των δημοκρατικών θεσμών και του πολιτισμού του δημοκρατικού διαλόγου. Η δημοκρατία κινδυνεύει τόσο από αυτούς που θέλουν «να κάψουν τη βουλή», όσο και από εκείνους που με την πρακτική τους γεννάνε αυτές τις διαθέσεις καψίματος. Η δημοκρατία κινδυνεύει από εκείνους που παριστάνουν τους ειδικούς και επιδιώκουν να αφήσουν την κοινή γνώμη χωρίς επαρκείς πληροφορίες. Που θεωρούν ότι οι ειδικοί ή τα «ειδικά συμφέροντα» είναι οι μόνοι που μπορούν να γνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα κοινά. Σε αντίθεση με την Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία όπου οι ειδικοί θεωρούνταν κίνδυνος για τη δημοκρατία και την πόλη. Για αυτό εξάλλου, οι ειδικοί μπορούσαν να κοινοποιούν στο Δήμο τις ειδικές γνώσεις και εκτιμήσεις τους, ενώ η Πολιτική απόφαση παρέμενε στον Δήμο. Ακόμα μεγαλύτερο δημοκρατικό πρόβλημα είναι το γεγονός ότι έχουν εμφανιστεί σειρά υπερεθνικών θεσμών που λαμβάνουν αποφάσεις για το μέλλον αυτού του τόπου χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας. Εδώ δεν έχει απλά απολεσθεί ένα τμήμα κυριαρχίας, αλλά, ουσιαστικά, έχει καταργηθεί η συγκροτημένη δημοκρατική συμμετοχή στη λήψη και υλοποίηση απόφασης για ζωτικές ανάγκες της ίδιας της κοινωνίας και των πολιτών. Είναι ολοφάνερο ότι η έλευση του ΔΝΤ, της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αποτελεί τον μηχανισμό πίσω από τον οποίο κρύβονται τα συμφέροντα των ξένων και των ελληνικών τραπεζών, ενώ έχει ουσιαστικά καταργηθεί στα μεγάλα σοβαρά ζητήματα κάθε ίχνος δημοκρατίας. Η κατάργηση αυτή δεν μπορεί να υπερκεραστεί με κάποια παιχνίδια διαβούλευσης. Είναι κατά συνέπεια επιτακτική ανάγκη να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα ελέγχου και λήψης απόφασης μιας δημοκρατικά οργανωμένης κοινωνίας.
Στόχος δεύτερος: Η προάσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων
Μέσα στο κλίμα αντιδημοκρατικότητας που σκεπάζεται από τις δήθεν διαβουλεύσεις, καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια να περιοριστούν και να καταργηθούν τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων και γενικότερα σειρά από συλλογικά δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Δεν είναι απλά το γεγονός ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται εκτός της ελληνικής κοινωνίας, αλλά επιπλέον, και για αυτό εξάλλου λαμβάνονται εκτός, οι αποφάσεις αυτές στοχεύουν σε δικαιώματα δεκαετιών. Με αυτό τον τρόπο τα μεγάλα ελληνικά και ξένα συμφέροντα προσπαθούν να πάρουν μια ρεβάνς από τον ελληνικό λαό που με πολύ ιδρώτα, ακόμα και αίμα, είχε διασφαλίσει για τον εαυτό του αυτά τα δικαιώματα. Στοχεύοντας οι μηχανισμοί που δεν αποφασίζουν με δημοκρατικές διαδικασίες στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των Ελλήνων μισθωτών και των μεσαίων στρωμάτων, προσπαθούν, ταυτόχρονα, να αναδείξουν ως υπαίτιο της κρίσης αυτά τα κοινωνικά στρώματα και ομάδες, καθώς και τα εισοδήματά τους. Ο αντιδημοκρατικός και αντικοινωνικός χαρακτήρας των πρόσφατων μέτρων συνοδεύεται, δυστυχώς, από μια βαθιά κοινωνική ανηθικότητα. Η κυβέρνηση και πολλά ΜΜΕ προσπαθούν να απαλλάξουν τους ένοχους από τις ευθύνες τους. Είναι έτοιμη να τους ξεπουλήσει τον δημόσιο πλούτο. Αντίθετα, στοχεύουν ενάντια στα μεσαία στρώματα και τους μισθωτούς. Λιδωρούν σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων. Σε αυτές τις επιλογές των εξουσιαστών, σε αυτή τη στάση τους, θα πρέπει να αντιτάξουμε μια διαφορετική, ηθικά στερεή αντίληψη για το ποιος φταίει για την κρίση και πώς αυτή αντιμετωπίζεται. Αντίληψη που δεν χάνει τον προσανατολισμό της από τον άρτο και θέαμα που μας δίνουν σήμερα, τιμωρώντας απόμαχους υπηρετήσαντες το σύστημα προκειμένου να διασωθούν οι «χρησιμότεροι».
Στόχος τρίτος: Η προάσπιση του δημόσιου πλούτου.
Κάθε λαός διαθέτει τον ατομικό και συλλογικό του πλούτο. Η ευρύτερη βαθμίδα συλλογικής ιδιοκτησίας είναι ο δημόσιος πλούτος και οι δημόσιες ιδιοκτησίες. Μέσα από μια ιστορική πορεία το ελληνικό δημόσιο διαθέτει εργαλεία απαραίτητα για την ανάπτυξη της χώρας, αλλά και υπέρβαρα από τα οποία μπορεί και πρέπει να απαλλαχτεί. Το πρόβλημα με τις συμφωνίες που κάνει η παρούσα κυβέρνηση είναι ότι είναι διατεθειμένη να προβεί σε δύο πολιτικά ατοπήματα. Το πρώτο να πουλήσει ακόμα και δίκτυα δημόσιων αγαθών που είναι απαραίτητο να βρίσκονται στην εποπτεία του δημοσίου, όπως είναι το νερό, και το δεύτερο ότι επιδιώκει να πουλήσει απαραίτητη ή μη δημόσια περιουσία σε πολύ φθηνή τιμή. Δηλαδή, να επιτρέψει όλοι εκείνοι, ξένοι τραπεζικοί και άλλοι τοκογλύφοι, Έλληνες φοροφυγάδες και φοροκλέπτες, να κάνουν πάρτυ πάνω στο κορμί της χώρας. Να τους επιτρέψει να είναι κερδισμένοι μία φορά από τις κλοπές που μας οδήγησαν στην κρίση. Να τους επιτρέψει να κερδίζουν, δεύτερη φορά, από την κρίση για την οποία ευθύνονται οι ίδιοι, και, τέλος, κερδισμένοι τρίτη φορά, να αγοράσουν τσάμπα τον δημόσιο πλούτο με τα κλοπιμαία. Ίσως δε, στο μέλλον, αφού θα έχουν καταστρέψει τις υποδομές να βγάλουν κέρδη, τέταρτη φορά, πουλώντας στο ελληνικό δημόσιο ακριβά αυτά που σήμερα θα αγοράσουν φτηνά. Με άλλα λόγια, είναι επιτακτική ανάγκη να υπερασπιστούμε τα δημόσια αγαθά και τα δημόσια δίκτυα που τα παράγουν από τα νύχια της λαμογιάς και της διαπλοκής. Και ας πάψει η κυβέρνηση να δημιουργεί σκόπιμες συγχύσεις: άλλο νέες επενδύσεις και άλλο μετακίνηση δημόσιας περιουσίας σε ιδιωτικά χέρια, όταν, μάλιστα αγοράζονται με τα κλοπιμαία. Κλοπιμαία που λείπουν σήμερα στα δημόσια οικονομικά και είναι η θεμελιακή αιτία της κρίσης. Η πάλη για αυτούς τους στόχους θα πρέπει να συνδυάζεται με εκείνη για τους τρεις επόμενους, όπως θα αναλύσω την επόμενη εβδομάδα από αυτή τη στήλη.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

θλιβεροί και άβουλοι


ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ Βουβές υπογραφές, «τυφλές» ψήφοι...
Του Γιώργου Λακόπουλου

Kάποτε ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταπιαστεί με την υπαγωγή της Ελλάδας στον διεθνή οικονομικό έλεγχο. Και φυσικά η έρευνα θα αρχίσει από τα συναφή ντοκουμέντα. Πρώτα θα αναζητήσει τα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου. Και εκεί θα υποστεί το πρώτο σοκ. Δεν υπάρχουν πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου! Για την ακρίβεια υπάρχει μια σύντομη συνεδρίαση με μια εισαγωγή του Πρωθυπουργού, μια σύντομη ομιλία του υπουργού Οικονομικών και τίποτε άλλο. Και δεν υπάρχει, γιατί δεν έγινε τίποτε άλλο. Η πιο κρίσιμη απόφαση στη μεταπολεμική Ιστορία της χώρας δεν συζητήθηκε ποτέ στο Υπουργικό Συμβούλιο. Δεν μίλησαν οι υπουργοί. Ούτε καν ο πολυπράγμων Βαγγέλης Βενιζέλος, αντίπαλος πόλος στο εσωκομματικό παιχνίδι υποτίθεται, δεν ζήτησε τον λόγο. Δεν έγινε ψηφοφορία. Δεν κρατήθηκαν λεπτομερή πρακτικά. Η συνεδρίαση ήταν κατ΄ ουσίαν τυπική. Στην απόφαση υπάρχουν φαρδιές πλατιές οι υπογραφές των υπουργών, αλλά η αλήθεια είναι ότι την ενέκριναν χωρίς να τη συζητήσουν. Χωρίς καν να γνωρίζουν τι αποφασίζουν.

Το δεύτερο σοκ ο μελλοντικός ερευνητής θα το υποστεί όταν καταφύγει στα πρακτικά της Βουλής. Δεν θα χρειαστεί πολύ για να καταλάβει πως και αυτοί που υπερψήφισαν και αυτοί που καταψήφισαν το μνημόνιο δεν είχαν ιδέα για το περιεχόμενό του. Επικύρωσαν τη λεόντειο υπαγωγή της χώρας στην τρόικα χωρίς να διαβάσουν τα κείμενα, γιατί... δεν τα είχαν! Χωρίς να ξέρουν τι ψηφίζουν.
Και το τρίτο σοκ θα έλθει αν διαβάσει τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε ο υπουργός Οικονομικών. Τη δημοσίευσε στο σύνολό της το περιοδικό «Επίκαιρα». Η σύμβαση καταφανώς μεταβιβάζει κυριαρχικά δικαιώματα στους δανειστές της χώρας. Και εδώ τα πράγματα είναι χειρότερα. Κατατέθηκε στη Βουλή μόνο για τυπικούς λόγους. Το Κοινοβούλιο δεν θα κληθεί ποτέ να την εγκρίνει. Γιατί... δεν χρειάζεται. Παραιτήθηκε από αυτό το δικαίωμα. Συμπέρασμα. Η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία ολοκληρώνει άδοξα τον κύκλο της με μία επιλογή που αλλάζει την πορεία της χώρας, αλλά κανείς δεν τη συζήτησε ποτέ πουθενά. Μια τομή στη νεώτερη ελληνική Ιστορία, την οποία κανείς δεν αντελήφθη. Αυτό εξηγεί και γιατί οι πολιτικοί, ιδίως της κυβερνητικής πλευράς, λένε συνεχώς ανακρίβειες γι΄ αυτό το θέμα. Οπως είχε πει ο ούγγρος μαθηματικός Τζον Βον Νέιμαν: «Δεν υπάρχει λόγος να είσαι ακριβής όταν δεν ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάς».

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 14 Ιουνίου 2010
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΤΑ ΝΕΑ

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

θα τους επιτρέψουμε να καταλύσουν τη δημοκρατία;


Η ψήφιση του μνημονίου έγινε με τον πλέον κατάπτυστο τρόπο με ωμή παραβίαση του συντάγματος και κάτω από τόνους κινδυνολογίας. Κι έτσι η χώρα οδηγήθηκε σε πλήρη οικονομική κατοχή. Η δημοκρατία υπέστη ισχυρό πλήγμα.
Με το περιβόητο «μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής» εκχωρούνται σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Όμως το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος είναι σαφές: για την εκχώρηση των πιο πάνω αρμοδιοτήτων απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών. Αυτό δεν έγινε. Η σπουδή της κυβέρνησης να ξεπουλήσει τη χώρα την οδήγησε να κουρελιάσει το Σύνταγμα. Και το ειρωνικό είναι ότι το μνημόνιο και από τους δυο συνταγματολόγους της κυβέρνησης! Φαίνεται πως η εποχή που είχαν ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους έχει ξεχαστεί μπροστά στην απατηλή λάμψη της εξουσίας.
Οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος (εκτός από τους τρεις που τίμησαν τους ψηφοφόρους τους) και οι βουλευτές του ΛΑΟΣ θα είναι υπόλογοι απέναντι στον ελληνικό λαό για την καταστροφή στην οποία οδηγούν την πατρίδα μας. Τα ονόματά τους θα γίνουν συνώνυμα της προδοσίας. Προχώρησαν σε ένα πρωτοφανές κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με μια εξοργιστική απάθεια. Ξεπούλησαν τη χώρα στην τρόικα και τώρα κάποιοι από αυτούς έχουν αρχίσει να αισθάνονται άβολα. Είναι δυνατόν (και υπάρχουν και νομικοί ανάμεσά τους!) να μην κατάλαβαν τι υπέγραψαν; Δεν είδαν ότι έδωσαν το πράσινο φως στον τρόικα να ζητά συνεχώς νέα μέτρα μέχρι να φτάσουμε σε εργασιακό μεσαίωνα; Το μνημόνιο είναι σαφές: «Το πρόγραμμα θα παρακολουθείται στενά και, εφόσον χρειαστεί, θα λαμβάνονται μέτρα».
Το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα συνεχίστηκε την επόμενη μέρα της ψήφισης του μνημονίου με μια τροποποίηση που έγινε προσπάθεια να περάσει «λάθρα» στο νόμο για την περικοπή των συντάξεων. Με λίγα λόγια αυτό που έγινε είναι οι συμφωνίες με την τρόικα δεν θα περνούν από τη Βουλή για κύρωση, αλλά θα ισχύουν από την απλή υπογραφή τους από τον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών! Κι έτσι υπογράφηκε η δανειακή σύμβαση με την οποία ο κ. Παπακωνσταντίνου συμφώνησε ότι: «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Τι θα κάνουμε λοιπόν; Θα αποχαιρετίσουμε τη δημοκρατία και την Ελλάδα, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις για τις οποίες χύθηκε αίμα; Θα παραιτηθούμε από το μέλλον και θα προδώσουμε τις νέες γενιές; Θα αφήσουμε τη χώρα να αργοπεθαίνει και να ξεπουλιέται στα αρπακτικά, που έχουν πρόθυμους συνεργούς μέσα στις κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας; Θα παραμείνουμε απαθείς και φοβισμένοι και θα περιμένουμε τη νύχτα να απλώσει τα πέπλα της πάνω από τη χώρα; Θα σιωπήσουμε στις συνεχείς προκλητικές παραβιάσεις του συντάγματος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από μια κυβέρνηση που δεν έχει λαϊκή νομιμοποίηση; Τώρα είναι η ώρα να υπερασπιστούμε το Σύνταγμα, τα εργασιακά δικαιώματα και τη δημοκρατία. Μόνο εμείς ενωμένοι μπορούμε να το κάνουμε. Δεν υπάρχει κανείς να το κάνει για μας.
Και το δικαίωμα το αντλούμε από το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος: Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Είναι σαφές. Γράφει: «εναντίον οιουδήποτε». Απλά ελληνικά. Ας το κάνουμε πράξη
.
(αναδημοσίευση από το "Αρκαδικό Βήμα" του Μαϊου)

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

θα γίνουμε Εσθονία;


Αντιγράφω ένα άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ από το σημερινό ΕΘΝΟΣ. Αντικατοπτρίζει το μέλλον που μας ετοιμάζουν αν δεν αντιδράσουμε. Ας μην τους αφήσουμε να μας κάνουν Εσθονία. Κάθε μέρα που περνάει μπαίνουμε πιο βαθιά στον εφιάλτη. Αντίσταση τώρα! Αύριο θα είναι αργά.

Εσθονία: η παράνοια του ευρώ
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Επιτέλους, βρέθηκε η χώρα που ανταποκρίνεται στο όραμα του Βερολίνου για το πώς πρέπει να είναι το... "δημοσιονομικό Νταχάου" της Ευρώπης: είναι η Εσθονία, την ένταξη της οποίας στο ευρώ από την 1η Ιανουαρίου του 2011 αποφάσισαν προχθές οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης στο Λουξεμβούργο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την απόφαση αυτή θα επικυρώσουν την ερχόμενη εβδομάδα και οι ηγέτες της ευρωζώνης κατά τη σύνοδο κορυφής που θα πραγματοποιήσουν.

Η συνέχεια στη διεύθυνση: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=14788948

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

χρέος - ΔΝΤ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ


Την είδηση την πήρα από το http://keipi.blogspot.com/2010/06/9-11-2010.html

«Χρέος, ΔΝΤ... Αντιστάσεις 9-10-11 Ιουνίου

Τριήμερο προβολών ντοκιμαντέρ στο σινέ Φιλίπ, Θάσου 11, Πλατεία Αμερικής

Είσοδος ελεύθερη

Έξι ντοκιμαντέρ για τον ρόλο των αγορών και των παγκόσμιων οικονομικών οργανισμών σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου από το 1970 μέχρι σήμερα. Καταγράφονται ομοιότητες και διαφορές με την Ελλάδα του 2010 και ξυπνούν ελπίδες για συλλογικές μορφές αντίστασης.

Διοργάνωση: Συνεταιρισμός για το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο «ο Σπόρος» Περιοδικό για τις Αμερικές των κινημάτων «Αλάνα»


Πρόγραμμα Προβολών: Τετάρτη 9/6/2010 20.00 Το Δόγμα του Σοκ (The Shock Doctrine), Michael Winterbottom, Mat Whitecross, 79', 2009

Το τελευταίο ντοκιμαντέρ του Michael Winterbottom, βασισμένο στο βιβλίο της Naomi Klein υποστηρίζει τη θέση ότι οι πολιτικές της ελεύθερης αγοράς κυριάρχησαν στον κόσμο μέσω της εκμετάλλευσης των λαών και των χωρών που είναι θύματα καταστάσεων σοκ. Φυσικές καταστροφές, οικονομικές κρίσεις και πόλεμοι χρησιμοποιούνται για να προωθήσουν ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Το ντοκιμαντέρ υποστηρίζει ότι το αποτέλεσμα είναι συνήθως καταστροφικό για τον απλό κόσμο και ιδιαίτερα επικερδές για τις μεγάλες πολυεθνικές.


21.30 Μνήμες λεηλασίας (Memorias del Saqueo), Fernardo Solanas, 120', Αργεντινή, 2004.

Μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1983, διαδοχικές δημοκρατικές κυβερνήσεις ξεκινούν μια σειρά μεταρρυθμίσεων με στόχο να μετατρέψουν την Αργεντινή στην πιο φιλελεύθερη και ευημερούσα οικονομία του κόσμου. Είκοσι χρόνια μετά, οι Αργεντινοί έχουν χάσει κυριολεκτικά τα πάντα. Η ταινία φωτίζει πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές πτυχές της πορείας της Αργεντινής προς στην καταστροφή.


Πέμπτη 10/6/201020.00 Ζωή και χρέος (Life and Debt), Stephanie Black, 80', Τζαμάικα, 2001

H ταινία Life and Debt της Στέφανι Μπλακ αναφέρεται στις παρεμβάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Τζαμάικα και διερευνά τις καταστροφικές επιπτώσεις που είχαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους στην καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων, τόσο στην τοπική βιομηχανία όσο και στην αγροτική παραγωγή.


21.30 Μπαμάκο (Bamako), Abderrahmane Sissako, 115', Μάλι, 2006

Στην πόλη Μπαμάκο, πρωτεύουσα του Μαλί, οι συμμετέχοντες στο λαϊκό δικαστήριο, που στήνεται σε μια γειτονιά της πόλης, συζητούν για το πώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα καθώς και η διαφθορά των πολιτικών έχουν οδηγήσει την αφρικανική ήπειρο σε εξαθλίωση και ανέχεια. Η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Ταινίας του Συμβουλίου της Ευρώπης (FACE) στο Φεστιβάλ Παγκόσμιου Φιλμ στην Κωνσταντινούπολη το 2007.


Παρασκευή 11/6/2010 20.00 Η κατάληψη (The Take), Avi Lewis, Naomi Klein, 87', Αργεντινή, 2004

Μέσα από την ιστορία 30 απολυμένων εργατών του εργοστασίου Forja, στα προάστια του Μπουένος Άιρες, οι οποίοι κατάφεραν να λειτουργήσουν το κλειστό και λεηλατημένο από τους ιδιοκτήτες του εργοστάσιο, καθώς και με σκηνές από τις ανάλογες μάχες των εργαζομένων του εργοστασίου Zanon, μας παρουσιάζεται αφενός η ζωντανή εικόνα του μέλλοντος που επιφυλάσσει το σύστημα, όχι στον τρίτο κόσμο αλλά σε μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες και, αφετέρου, της δυνατότητας των εργατών να πάρουν οι ίδιοι στα χέρια τους τα εργοστάσια.


21.30 Η Αξιοπρέπεια των Χωρίς Όνομα(La Dignidad de los Nadies), Fernardo Solanas, 120', Αργεντινή, 2005Προσωπικές ιστορίες περιθωριοποιημένων Αργεντίνων που αποκαλύπτουν καθημερινές νίκες και κατακτήσεις απέναντι στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση που προκάλεσε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που επιβλήθηκε στη χώρα. Μικρές εποποιίες αλληλεγγύης που τις διηγούνται οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τους, ήρωες ανώνυμοι με προτάσεις συλλογικές, που αποδεικνύουν ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.


Έλα να δεις τι σε περιμένει...

δήμος Αθηναίων: υπέρογκες αμοιβές για μηδενικό έργο


Μέσα σε όλα, ας μην ξεχνάμε ότι έρχονται δημοτικές εκλογές. Και δεν πρέπει να γίνουν πάλι λάθη. Ας τους στείλουμε στα σπίτια τους να κάνουν και καμιά δουλειά και να μας αφήσουν ήσυχους.
Διαβάστε το άρθρο του Άρη Χατζηγεωργίου στη σημερινή Ελευθεροτυπία για τις σπατάλες στο Δήμο Αθηναίων:
ΜΑΘΗΜΑΤΑ... ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Υπέρογκες αμοιβές για μηδενικό έργο
Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

Μέχρι και αυθαίρετα κτίσματα που διαχειρίζεται ο ίδιος ο Δήμος Αθηναίων έφερε στην επιφάνεια η πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου με αντικείμενο τα έργα και τις ημέρες των δημοτικών φορέων, τις υπέρογκες αμοιβές στελεχών και το μηδενικό έργο.
Η συνέχεια εδώ:


αίτημα δημοψηφίσματος από τα συνδικάτα στην Κροατία


Αντιγράφω από το "Διακυβέρνηση και πολιτική":

Στις 9 Ιουνίου κροατικά συνδικάτα θα αρχίσουν τη συλλογή υπογραφών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος κατά των επικείμενων αντεργατικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης. Τα συνδικάτα θεωρούν ότι καταστρέφεται το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων. Για να πετύχουν τη συλλογή των απαιτούμενων υπογραφών (10% επί του συνόλου των ψηφοφόρων) εντός 15 ημερών όπως προβλέπει ο σχετικός νόμος, ζήτησαν τη βοήθεια μη κυβερνητικών οργανώσεων και αντιπολιτευόμενων κομμάτων. Οι ομοσπονδίες θα συγκεντρωθούν στις 14 Ιουνίου για να καθορίσουν τις απαιτήσεις, τους στόχους και τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να εμποδίσουν την κατάλυση του κοινωνικού κράτους στη χώρα τους. Οι ηγέτες τους δήλωσαν ότι θα ξαναγυρίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την πρωθυπουργό Jadranka Kosor μόνον όταν θα αποσύρει τις συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές της προτάσεις. (Πηγή)
Αυτά συμβαίνουν στην Κροατία. Διερωτόμαστε: οι ηγέτες των ελληνικών συνδικάτων με τι ακριβώς ασχολούνται; Πέρασε από το μυαλό κανενός ότι ίσως θα έπρεπε να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός ή έστω η συνδικαλιστική τους βάση για τα περιβόητα μέτρα; H μήπως κάτι τέτοιο παραείναι δημοκρατικό για τους ίδιους και τα κόμματα στα οποία λογοδοτούν;

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

ας γίνουμε ο εφιάλτης τους


Δεν έχει νόημα να ψάχνουμε για δικαιολογίες σε όσα γίνονται. Η μόνη λογική είναι να αποδεχτούμε τον παραλογισμό τους και να αντισταθούμε. Πλήγωσαν τη δημοκρατία για να ανοίξουν διάπλατα την πόρτα στους κερδοσκόπους. Μετέτρεψαν το σύνταγμα σε κουρελόχαρτο για να εξαθλιώσουν το λαό και να τον οδηγήσουν σε εργασιακό μεσαίωνα. Οι λέξεις τείνουν να χάσουν τη σημασία τους. Όμως, όπως και να το διαβάσεις, το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος είναι ξεκάθαρο: Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Ας μην τους επιτρέψουμε, λοιπόν, να συνεχίσουν να μας κοροϊδεύουν. Τώρα πια ξέρουμε ότι δε θα γίνουμε η Δανία του νότου. Ας γίνουμε λοιπόν ο εφιάλτης τους. Ας οργανωθούμε και ας τους δώσουμε να καταλάβουν πως οι μέρες της εξουσίας τους είναι μετρημένες.
Όπως έλεγε και ο V στην ταινία V for Vendetta: Ο λαός δεν πρέπει να φοβάται την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση πρέπει να φοβάται το λαό.


Κυριακή 6 Ιουνίου 2010