Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια...


Μαύρο στον μαύρο Δήμαρχο
του Άλκη Γαλδαδά

Την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα πέρασα από το μαγαζί του Ισλάμ (ναι, υπάρχει και τέτοιο όνομα). Είναι ράφτης από το Μπάνγκλα Ντες. Τα ράφια του μικρού του μαγαζιού είναι γεμάτα με σακούλες που έχουν μέσα φούστες, παντελόνια, πουκάμισα, σακάκια. Ρούχα φορεμένα από τους ανθρώπους, που θέλουν κάποιες μετατροπές. Και η γειτονιά φαίνεται να τον εμπιστεύεται γιατί πάντα όποτε πάω έχει δουλειά. Βρήκαμε λοιπόν και το δικό μου ρούχο, έβγαλα και του έδωσα τα τέσσερα Ευρώ που μου είχε πει ότι θέλει, όταν του πήγα το ρούχο. Μου κράτησε τρία Ευρώ. Του θύμισα ότι έπρεπε να μου κρατήσει τέσσερα. Με αποστόμωσε λέγοντας ότι είχε εκτιμήσει λάθος, η δουλειά ήταν λιγότερη. «Κάνει τρία Ευρώ φίλε, ευχαριστώ» μου λέει δίνοντας και το ένα Ευρώ ρέστα πριν προλάβω να πω κάτι άλλο. Ο Ισλάμ είναι από τη χώρα που εκεί ιδρύθηκε και πρόκοψε και η Grameen Bank, δηλαδή η Αγροτική Τράπεζα, που δανείζει μικροποσά σε φτωχούς ανθρώπους (στεγαστικά των 200 Ευρώ και καταναλωτικά των 10 Ευρώ, στους ζητιάνους μάλιστα με 0% επιτόκιο)και εκείνοι αποδείχθηκε ότι τα ξεπληρώνουν παρ’ όλες τις δυσκολίες τους σε ποσοστό 97.2%!

Το βράδυ της ίδιας ημέρας έβαλα μετά από καιρό στην πρίζα την TV για να δω πού είχε φθάσει τελικά η προεκλογική παραφροσύνη. Mega-Channel. Τρέμη-Πρετεντέρης-Τσίμας στα παράθυρα του... 1ου. Κάτω στο ισόγειο, από δεξιά Παφίλης, δίπλα του Καμίνης, σοβαροί αγέλαστοι. Μέχρις εκεί όλα καλά. Δίπλα τους όμως είχαν και τον Νικήτα, που έκανε πραγματικά τη διαφορά. Κρατούσε εκείνη την ώρα ψηλά το προεκλογικό φυλλάδιο της παράταξης Καμίνη και έδειχνε με μανία τη φωτογραφία μιας γυναίκας. Αυτή, αυτή είναι, έλεγε και ξανάλεγε, όντας έξαλλος. «Από τη Βουλγαρία υποψήφια. Ορίστε, είναι από τη Βουλγαρία». Εννοείται ότι όταν μιλάει ο Νικήτας τους σκεπάζει όλους. Περιμέναμε λοιπόν οι πάντες υπομονετικά να πέσουν λίγο οι μπαταρίες του, να πέσει και η ενόχληση που του είχε προκαλέσει, άθελά της φαντάζομαι, η γυναίκα αυτή και θρασύδειλα τη διέσυρε ο κ. Νικήτας. Εκ του ασφαλούς φυσικά, αφού από μια γυναίκα δεν κινδύνευε τόσο να τον πετύχει κάπου, να του ανοίξει και καμιά μύτη ( τότε θυμήθηκα τον Ελύτη στα «Ανοιχτά Χαρτιά», όταν γράφει για εκείνους «που έπρεπε να ρίξουν µια γροθιά εκεί όπου έλειπε»).

Ο Παύλος Τσίμας, ίσως για να τον ξεκολλήσει από το φαιδρό του παραλήρημα, είχε την κακή(;) έμπνευση να του πει ότι κάποιοι εκτός Ελλάδος είχαν την ακόμη χειρότερη έμπνευση, να αναγορεύσουν την Αθήνα ως την πιο βρώμικη πόλη στην Ευρώπη (χωρίς προφανώς να πάρουν την έγκριση του κ. Νικήτα). «Να μου τη στείλετε να τη δω!» (την έκθεσή τους), άρχισε να ωρύεται. Έβλεπες έναν άνθρωπο που τον έπνιγε το δίκιο του. Ο άθλιος Τσίμας κάπως δειλά τόλμησε να συνεχίσει και να τον ρωτήσει: «Δηλαδή εσείς πιστεύετε ότι η Αθήνα δεν είναι βρώμικη;». Βεβαίως και δεν είναι, του απαντά αστράφτοντας και ξαναμμένος πλέον ο Χαρχούδας της πόλης μας. Και φυσικά μας έστειλε. Για χάπια, για ματογιάλια, για τ’ αφτιά μας και για ψυχίατρο.

Τον βλέπεις και αναρωτιέσαι: πώς το κατάντησε το άτομο έτσι η αίσθηση πως απέκτησε εξουσία; Μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια. Και από τους τριακόσιους δημοσιογράφους που σιτίζονται στο Πρυτανείο του 9.84 χωρίς να προσφέρουν και σπουδαία πράγματα, κανένας να μην τολμά να του θυμίσει πόσο γυμνός είναι πια. Παρ’ όλα τα τραπεζομάντηλα που του αρέσει να αποσπά από το πλούσιο τραπέζι του και να τυλίγεται με αυτά. Πόσα του σέρνουν και μας αποκαλύπτουν οι πρώην φίλοι του. Πόσα ακόμη πάρκα όπως αυτά στην Πατησίων και τα Εξάρχεια θα ξεπηδήσουν παρά τη θέλησή του αν συνεχίσει να προκαλεί; Πόσο λίγος είναι ο τύπος ακόμη και για μια πόλη που ζει εδώ και τρεις δεκαετίες σε καλπάζουσα παρακμή!

Πόσο λίγοι όμως θα είμαστε κι εμείς αν δεν καταφέρουμε να τον διώξουμε την επόμενη Κυριακή. Αν μείνουμε σπίτι γιατί νομίζουμε πως κάνουμε πέρα όλα τα διλήμματα γυρίζοντας την πλάτη στην ψηφοφορία. Εντάξει ακολουθήσαμε τη συνείδησή μας την περασμένη Κυριακή. Άλλος έριξε μαύρο και στα δυο μεγάλα κόμματα, άλλος δεν εμφανίστηκε καν στο εκλογικό του τμήμα, άλλος έριξε λευκό ή και μια φέτα σαλάμι.( Ένας φίλος που παρακολούθησε στο 55ο Δημοτικό Σχολείο, στην οδό Λιοσίων, την ψηφοφορία όλη την ημέρα, μου έλεγε ότι εκεί είχαν στείλει να ψηφίσουν κατοίκους των Εξαρχείων(!) και σε ένα τμήμα, από τους 500 περίπου εγγεγραμμένους παρουσιάστηκαν μόλις 150 και αρκετοί από αυτούς τους Εξαρχειώτες ψήφισαν Κακλαμάνη). Αλλά έστω αυτά ας ήταν πολιτικές πράξεις έγκυρες για την προηγούμενη Κυριακή. Για την ερχόμενη ισχύουν άλλα.

Για σκεφθείτε τέσσερα επιπλέον χρόνια με έναν Κακλαμάνη ακόμη πιο ξεσαλωμένο. Το να πάμε να ψηφίσουμε για το ποιός θα είναι Δήμαρχος στην πόλη μας, άσχετα από τον εαυτό μας είναι και μια υποχρέωση προς τους άλλους. Ακριβώς όπως το να είμαστε όλοι εμβολιασμένοι έχει άμεση σχέση με το κοινό καλό, αφού αν ο καθένας μας δεν είναι, μπορεί αυτό να κάνει πολλή ζημιά. Την ίδια στιγμή, ας μη φάμε και τη φόλα που πέταξαν μπροστά μας οι αυτιστικές ηγεσίες κάποιων κομμάτων, θεωρώντας ότι ο ανεξάντλητος «σταρχιδισμός» τους θα θεωρηθεί και υψηλή πολιτική. Γιατί ενώ οι προνομιούχες ηγετικές κεφαλές θα συνεχίσουν να ζουν την καλά προφυλαγμένη μέσα στο κομματικό θερμοκήπιο ζωή τους και θα δημιουργείται για εκείνες αυτόματα πολιτικό κεφάλαιο από την κατάρρευση της πόλης, ο οπορτουνισμός τους θα έχει αφήσει εμάς στο έλεος του ατόμου αυτού, των ένστολων Κακλαμανοφρουρών και της μικρής αλλά λαίμαργης ομαδούλας που τον περιβάλλει. Στο έλεος επίσης «βωβών» εργολάβων, που λες και έχει μαγνήτη και τους τραβάει κοντά του (ένας καινούριος εμφανίστηκε να έχει αλισβερίς μαζί του αφού ήδη αγόρασε πάμφθηνα το μισό Μεταξουργείο, μετά την απαξίωσή του φυσικά). Στο έλεος τελικά ενός που η μύτη του δεν λειτουργεί πλέον για να καταλάβει την αποφορά της πόλης, η όρασή του πάσχει από ανήκεστη βλάβη αφού βρίσκει το περιβάλλον γύρω του αγγελικό ενώ η συμπεριφορά του παραπέμπει σε «Ναπολέοντα». Να ορίζει δηλαδή τη ζωή μας ένας άνθρωπος που δεν του χρειάζεται Δημαρχείο αλλά κάτι άλλο (ομοιοκατάληκτο).

Όχι, λοιπόν. Να πάμε να ψηφίσουμε. Και για το χατίρι του ράφτη που ζει τόσο τίμια ανάμεσά μας, της κυρίας από τη Βουλγαρία, για να χάσουν οι Χρυσαυγίτες έναν αβανταδόρο. Και, τέλος, γιατί ζούμε σε μια πόλη που κάποτε μόνον οι δούλοι δεν ψήφιζαν..

Πηγή: Άνεργοι Δημοσιογράφοι

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Πόλεμος στην πλάτη της Ελλάδας


Το νέο άρθρο του Δημήτρη Καζάκη στο ΠΟΝΤΙΚΙ. Εξαιρετικά ανησυχητικό και κατατοπιστικό. Διαβάστε εδώ: Πόλεμος στην πλάτη της Ελλάδας ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Αλέκος Αλαβάνος: Μας ρωτούν: Καλείτε τη νεολαία σε εξέγερση; Τους απαντάμε:Ναι.


ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ
ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ»
ΣΤΟ ΚΑΜΜΕΝΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΣΑΚΗ:

«Μας ρωτούν: Καλείτε τη νεολαία σε εξέγερση; Τους απαντάμε:Ναι»
Ο Αλέκος Αλαβάνος έκλεισε την προεκλογική καμπάνια της «Ελεύθερης Αττικής» μιλώντας αποκλειστικά για τις νέες και τους νέους:
«Αν οι παλιότεροι έχουν δέκα λόγους να ανατρέψουν κυβέρνηση και τρόικα οι νέοι έχουν χίλιους.
Γιατί ΔΝΤ και Ε.Ε. επιχειρούν να τους επιβάλουν ένα θαυμαστό καινούργιο κόσμο χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς αξιοπρεπείς αμοιβές ή και χωρίς δουλειές και τελικώς χωρίς φωνή. Ένα κόσμο βουβών, που θα στερεί από τους νέους την ίδια τους τη νεανική, ανήσυχη, δημιουργική και πρωτοπόρα φύση.
Η πολιτική της τρόικας δεν είναι από την άποψη αυτή παρά μια συνταγή ηθικού και σωματικού ευνουχισμού των νέων.
Τα πρώτα δείγματα αυτού του κόσμου τα βλέπουμε ήδη. Με την ανεργία ειδικά στους νέους. Την περικοπή των μισθών ειδικά στους νέους. Την κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων ειδικά στους νέους. Την προπαγάνδα που απευθύνεται ειδικά στους νέους για να πείσει ότι η σιωπή είναι πιο αποτελεσματική από τη διαμαρτυρία, η ουρά στον ΟΑΕΔ πιο χρήσιμη από τη διαδήλωση.
Να γλείφεις την εξουσία είναι πιο χρήσιμο από το να τη δαγκώνεις;
Ε, εμείς λέμε δαγκώστε τους. Τώρα, πριν σας καθίσουν στις καρέκλες
Εμείς δεν θέλουμε τη νεολαία κομματικό οπαδό. Θέλουμε μια νεολαία που να κρίνει, να επικρίνει, να αγανακτεί, να διαμαρτύρεται και να αντιστέκεται με νύχια και με δόντια όταν επιχειρούν να περάσουν χειροπέδες στα χέρια και στην ψυχή της.
Να κάνει επί του πεζοδρομίου φύλλο φτερό όλους τους νόμους και τους παιδονόμους που τη στέλνουν στα κάτεργα της ανεργίας και της κακοπληρωμένης ανασφάλιστης εργασίας και της στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση και την προορίζουν για τη μεγάλη δεξαμενή ψυχών μιας φτηνής εργατικής στρατιάς.
Μας ρωτούν: Καλείτε τη νεολαία σε εξέγερση;
Τους απαντάμε: Ναι!
Μας ξαναρωτούν: Άρα θέλετε να ασκήσετε βία;
Και τους απαντάμε: Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής υπήρξε όχι πομπός, αλλά δέκτης της βίας σε αυτή τη σύντομη εκλογική περίοδο, είτε στον Άγιο Παντελεήμονα είτε εδώ στο καμένο εκλογικό μας κέντρο, το καράβι μας.
Δεν συμφωνούμε όμως, καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε απόλυτα την εξουσία που με την σκοπιμότητα, την ηλιθιότητα και τη βία της πιέζει τους νέους να μη γίνουν πολίτες, να γίνουν η αγέλη της αποχής. Τους εξαναγκάζουν να γίνουν εισαγγελείς κάθε ομάδας εργαζομένων που ξεσηκώνονται, είτε των εργαζόμενων στον ΟΣΕ είτε των νοσηλευτών και των γιατρών των νοσοκομείων, είτε των δασοπυροσβεστών. Τους αντιμετωπίζουν ως αδρανές υλικό για την κατασκευή πειθήνιου υπηρετικού προσωπικού οδηγώντας τους σε καταστροφικές ή αυτοκαταστροφικές αντιδράσεις.
Και μετά είναι η εξουσία, όπως το βιώνουμε αυτές τις μέρες, που εκμεταλλεύεται ασύστολα αυτές τις ανορθόδοξες αντιδράσεις, τις φτάνει στην υπερβολή, τις κάνει μοναδικό θέμα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ώστε να σπείρει τον τρόμο και να αναβάλλει την ήττα της που φαίνεται ήδη στον ορίζοντα.
Εμείς, στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, δεν έχουμε κανένα δισταγμό ανάμεσα στους εξεγερμένους και τους βολεμένους, να επιλέξουμε τους εξεγερμένους.
Όσο για τις συμβουλές των μεγαλυτέρων, προσέχετε, φυλαχτείτε, η τρόικα είναι παντοδύναμη, το μνημόνιο είναι η μόνη λύση, επειδή και στη γενιά μου άκουσαν τις ανάλογες συμβουλές μας κυβερνούν ακόμη ο εγγονός του Γεωργίου Παπανδρέου και ο ανιψιός του Κων/νου Καραμανλή.
Πιστεύω και το πιστεύω βαθιά ότι οι νέοι θα φέρουν γρήγορα τα πάνω κάτω και θα ‘ναι μέρα μεσημέρι.
Όσοι πιστεύουν ότι οι Έλληνες και ειδικά η νέα γενιά έχει δηλώσει υποταγή κάνουν μέγα σφάλμα. Και θα θερίσουν τους άσχημους καρπούς μιας πανάσχημης πολιτικής.
Μας ρωτούν: Κι εσείς δηλαδή θέλετε το μπάχαλο;
Τους απαντάμε : Μα το μπάχαλο υπάρχει ήδη σε εκατομμύρια σπίτια. Τα παιδιά είναι άνεργα, χωρίς προοπτική, χωρίς σκοπό, χωρίς αυτοεκτίμηση και αξιοπρέπεια. Οι γονείς είναι άνεργοι ή με το εισόδημά τους ακρωτηριασμένο. Το μέλλον είναι μαύρο. Η προπαγάνδα του φόβου επιδιώκει την γενική βουβαμάρα.
Τι χειρότερο μπάχαλο μπορεί να υπάρξει από μια τέτοια ανατριχιαστική τάξη; Και όπως ξέρετε αυτού του είδους η δράση θα γεννήσει κάποια στιγμή ανάλογη αντίδραση. Κι εμείς υποσχόμαστε να είμαστε εκεί, παρόντες, στην πρώτη γραμμή.
Μπροστά στις εκλογές οι νέοι έχουν επί της ουσίας δύο δρόμους.
Ο ένας είναι να καταπιούν τα ψέματα της τρόικας και του Παπανδρέου, να υποταχθούν στη μοιρολατρεία, να κάνουν αποχή : να ψηφίσουν δηλαδή για την αναπαραγωγή όχι μόνο της φτώχειας και της ανεργίας και της ανασφάλειας και της κατάστασης πολιορκίας και βουβαμάρας, αλλά και για την αναπαραγωγή της κοροϊδίας, της απάτης και του φόβου. Να βάλουν δηλαδή μόνοι τους φίμωτρο στο μυαλό και στην ψυχή και στο στόμα τους.
Ο άλλος είναι να κάνουν την ψήφο τους πέτρα που πετούν στο τέλμα της κοινωνικής στασιμότητας για να σηκωθεί επιτέλους φουρτούνα που θα οδηγήσει και το μνημόνιο και την τρόικά και την κυβέρνηση του μνημονίου και της τρόικας σε οριστικό ναυάγιο. Και τα σχέδια εναντίον των νέων και εναντίον όλως μας τελικά, για μια Ελλάδα βουβών υπηρετών.
Το μεγαλύτερο ψέμα είναι ότι η αντίσταση, ο αγώνας, η εξέγερση δεν οδηγούν πουθενά.
Το μεγαλύτερο λάθος για τους νέους σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές είναι να μην εξεγείρονται για να μην κάνουν λάθος.
Δεν υπάρχει δικαίωμα, ελευθερία, κατάκτηση, αξιοπρέπεια που πίσω της να μην κρύβονται αγώνες και εξεγέρσεις, συνήθως μάλιστα αγώνες και εξεγέρσεις αντίθετες και εχθρικές στη σωφροσύνη της εποχής.
Για τους νέους δεν είναι εποχή για να κάθονται στ’ αυγά τους, αλλά για να πετάξουν αυγά στο σύστημα και για να εκκολάψουν το αυγό ενός αισιόδοξου αύριο.»

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Παραγραφή του χρέους ζητά ο Αλαβάνος


Υπέρ της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου συνεργασίας με παραγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους τάχθηκε ο ανεξάρτητος υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής Αλέκος Αλαβάνος. «Να φύγει το μνημόνιο πάνω από το κεφάλι μας. Καλοδεχούμενες οι εκλογές, υπάρχει και άλλος δρόμος» δήλωσε ο κ. Αλαβάνος απαντώντας στο δίλημμα του πρωθυπουργού για ισχυρή λαϊκή εντολή στις αυτοδιοικητικές ή πρόωρες εθνικές εκλογές... Όσον αφορά την επαναδιαπραγμάτευση δήλωσε ότι "όταν κάποιος χρωστάει λεφτά ελέγχει το λογαριασμούς του. Ήταν το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση». Σύμφωνα με τον κ. Αλαβάνο, στις διεθνείς αγορές, έχει διαμορφωθεί η έννοια του μη νομίμου χρέους. «Εξετάζουμε ένα ένα τα δάνεια. Καταπίπτουν τα δάνεια από ακραία τοκογλυφική συμπεριφορά, και από μίζες σε περιπτώσεις όπως Siemens, Μαντέλη ή Τσουκάτου. Στον Ισημερινό παραγράφηκε το 100% του χρέους του ως αποτέλεσμα διαφθοράς. Το 2000 παραγράφηκε το 50% του χρέους της Ρωσίας και το 2007 το 57% του χρέους της Αργεντινής. Δεν τα χρωστάμε όλα δεν τα πληρώνουμε όλα αυτή θα έπρεπε να είναι η βάση της λογικής μας» υποστήριξε. Όπως ανέφερε, στο πλαίσιο αυτό στόχος πρέπει να είναι η επαναδιαπραγμάτευση και παραγραφή μεγάλου μέρους του χρέους με επιμήκυνση ή αναπροσαρμογή του υπόλοιπου. Ο κ. Αλαβάνος πρόσθεσε ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε δημόσιο, αλλά κομματικό τομέα, ενώ ζήτησε σημαντικές περικοπές στις δαπάνες για τους αμυντικούς εξοπλισμούς. «Απορώ και θυμώνω όταν ο Ντέιβιντ Κάμερον και η Άγκελα Μέρκελ έχουν στα προγράμματά τους ουσιαστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών. Ούτε 1 ευρώ δεν περικόπτει η Ελλάδα, που είναι η 5η χώρα παγκοσμίως σε αγορά αμυντικών εξοπλισμών» ανέφερε, και εντόπισε σαν πρώτο στοιχείο της αμυντικής ικανότητας μιας χώρας την οικονομική της δύναμη και τη δυνατότητα να κάνει ευρύτερες συμμαχίες. Έκανε δε λόγο για χυδαίο ρεπορτάζ τηλεοπτικού σταθμού που απαξίωνε τους υποψήφιους περιφερειάρχες Αττικής.