Χρόνια Πολλά!

Καλές γιορτές. Χρόνια πολλά και δημιουργικά! 

Οι τέσσερις λέξεις *, του Κ.Καστοριάδη

1. Φαντασία
Ποιο είναι το ίδιον του ανθρώπου; Τι είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από τα ζώα; Επαναλαμβάνουν, εδώ και αιώνες, ότι είναι ο ορθός λόγος. Αρκεί όμως να προσέξουμε τη συμπεριφορά των άλλων γύρω μας αλλά και τη δική μας, για να αντιληφθούμε ότι αυτό δεν αληθεύει. Οι ατομικές και οι συλλογικές συμπεριφορές πολύ συχνά είναι παράλογες. Τα ζώα είναι πιο “λογικά” από εμάς· δεν σκοντάφτουν, δεν τρώνε δηλητηριώδη μανιτάρια, κάνουν αυτό που πρέπει, για να συντηρηθούν και να αναπαραχθούν. Ποιο είναι το ίδιον του ανθρώπου; Είναι το πάθος και οι επιθυμίες; Ναι, πράγματι. Τα ζώα από ό,τι μπορούμε να ξέρουμε δεν έχουν πάθη ούτε πραγματικές επιθυμίες τα ζώα έχουν ένστικτα. Τι όμως συνιστά την ιδιαιτερότητα του πάθους και των επιθυμιών; Είναι ακριβώς το γεγονός ότι το πάθος και οι επιθυμίες -ο έρωτας, η δόξα, το κάλλος, η εξουσία, ο πλούτος- δεν είναι «φυσικά» αλλά φαντασιακά αντικείμενα.

Η φαντασία, λοιπόν, είναι το ίδιον του ανθρώπου. Η φαντασία μάς διαφοροποιεί από τα ζώα. Η φαντασία, ακόμη και εάν κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά, δεν αναχαιτίζεται. Υπάρχει πάντα μια εσωτερική ροή από εικόνες, ιδέες, αναμνήσεις, επιθυμίες, αισθήματα. Μια ροή που δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Δεν μπορούμε καν να την ελέγξουμε, τουλάχιστον όχι πάντα. Κάποιες φορές το κατορθώνουμε, λίγο ως πολύ, προκειμένου να σκεφτούμε λογικά και συστηματικά. Αλλά ακόμη και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αναπάντεχες αναμνήσεις και επιθυμίες διακόπτουν τον στοχασμό μας. Η φαντασία μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην παραφροσύνη, στη διαστροφή, στην τερατωδία αλλά, επίσης, στην αυταπάρνηση και σε κάθε μεγαλειώδη δημιουργία. Χάρη στη φαντασία το ένστικτο έπαψε να είναι ο μοναδικός ρυθμιστής της συμπεριφοράς μας. Χάρη στη φαντασία μπορούμε να δημιουργούμε. Χάρη σ’ αυτήν δημιουργήσαμε την τέχνη, την επιστήμη, τη φιλοσοφία. Η φαντασία δεν γνωρίζει όρια και κανόνες, ούτε ηθικούς και λογικούς νόμους. Πάντως, εάν είχαμε αφεθεί χωρίς περιορισμούς στη φαντασία, ασφαλώς δεν θα είχαμε επιβιώσει ως είδος. Ο άνθρωπος επιβίωσε ως είδος, επειδή δημιούργησε κοινότητες, κοινωνίες, θεσμούς, κανόνες που οριοθετούν και περιορίζουν τη φαντασία, αλλά και που συχνά επίσης την καταπνίγουν.

2. Φαντασιακό
Το ανθρώπινο ον υπάρχει μόνον ως κοινωνικό ον. Αυτό σημαίνει ότι ζει σε μια κοινωνία με θεσμούς, με νόμους, με ήθη, με έθιμα, κ.λπ. Ερώτημα: Από πού έρχονται αυτοί οι θεσμοί, οι νόμοι, τα έθιμα; Είναι αδύνατον να πούμε, όπως συχνά πίστευαν οι λαοί, ότι υπάρχει ένας δημιουργός, ένας νομοθέτης όλων αυτών. Σε μιαν ήδη θεσμισμένη κοινωνία, τα άτομα μπορούν να προτείνουν νόμους, κάποιους ιδιαίτερους νόμους. Τούτο όμως είναι δυνατόν να γίνει, επειδή υπάρχει ήδη ένα σύστημα νόμων, επειδή αυτά τα άτομα έχουν ζήσει ήδη σε μια κοινωνία με νόμους. Ένας συγγραφέας μπορεί να επινοήσει μια νέα λογοτεχνική μορφή και ένας περιθωριακός μια λέξη της αργκό. Αυτά είναι δυνατόν να γίνουν, επειδή υπάρχει ήδη η γλώσσα και η αργκό. Όμως ποιος θα μπορούσε μόνος του να δημιουργήσει εκ προοιμίου τη γλώσσα και να την επιβάλει στους υπόλοιπους; Και με ποια γλώσσα θα επικοινωνούσε;

Όλα αυτά -οι νόμοι, οι θεσμοί, τα ήθη, τα έθιμα, η γλώσσα- είναι συλλογικές δημιουργίες. Προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την καταγωγή της κοινωνίας βάσει ενός συμβολαίου (το “κοινωνικό συμβόλαιο” ). Όμως ένα συμβόλαιο προϋποθέτει άτομα κοινωνικά, τα οποία γνωρίζουν τι είναι ένα τέτοιο συμβόλαιο. Προσπάθησαν επίσης να ερμηνεύσουν την καταγωγή της κοινωνίας με τους φυσικούς και τους βιολογικούς νόμους. Όμως κανένας φυσικός ή βιολογικός νόμος δεν μπορεί να ερμηνεύσει την καταγωγή των θεσμών, που είναι ένα καινούργιο φαινόμενο μέσα στο δημιουργημένο σύμπαν. Κανένας φυσικός και βιολογικός νόμος δεν απαντά στα ερωτήματα: Γιατί οι Εβραίοι δημιούργησαν τον μονοθεϊσμό; Γιατί οι ‘Ελληνες δημιούργησαν τις δημοκρατικές πόλεις; Γιατί η Δύση δημιούργησε τον καπιταλισμό; Για να συλλάβουμε την ύπαρξη της ανθρώπινης κοινωνίας, καθώς επίσης τις αλλαγές της μέσα στον χρόνο αλλά και τις διαφορές της μέσα στον χώρο, πρέπει να δεχτούμε ότι αυτές οι ίδιες οι ανθρώπινες κοινότητες διαθέτουν μιαν χωρίς προηγούμενο δημιουργική ικανότητα. Αυτή τη δημιουργική ικανότητα μπορούμε να την ονομάσουμε: κοινωνικό φαντασιακό.

Το κοινωνικό φαντασιακό είναι η πηγή των θεσμών που ρυθμίζουν και οργανώνουν τη ζωή των ανθρώπων. Αυτό επίσης δημιουργεί κάτι πολύ σημαντικό: τις φαντασιακές κοινωνικές σημασίες.Oι φαντασιακές κοινωνικές σημασίες καθορίζουν τις αξίες της κοινωνίας δηλαδή καθορίζουν τι είναι καλό και τι κακό, τι είναι αληθές και τι ψευδές, τι είναι δίκαιο και τι άδικο. Οι φαντασιακές κοινωνικές σημασίες δίνουν νόημα στη ζωή των ατόμων και, τελικά, δίνουν νόημα ακόμη και στον θάνατο τους. Το κοινωνικό φαντασιακό δεν είναι σταθερό και αμετάβλητο. Αλλάζει. Και οι αλλαγές του δηλώνουν την ύπαρξη αλλαγών στην κοινωνία, το γεγονός δηλαδή ότι υπάρχει ιστορία της ανθρωπότητας. Το κοινωνικό φαντασιακό, άπαξ και δημιούργησε τους θεσμούς, μπορεί είτε να παραμείνει κατά κάποιον τρόπο σε λήθαργο (έτσι συμβαίνει στις πρωτόγονες, τις αρχαϊκές, τις παραδοσιακές κοινωνίες), είτε να προκαλέσει αλλαγές, λιγότερο ή περισσότερο γρήγορες (έτσι συμβαίνει στην εποχή μας, η οποία γνωρίζει έναν γρήγορο ρυθμό από ιστορικές μεταβολές, ανήκουστο στην μέχρι τώρα ιστορία της ανθρωπότητας).

3.Δημιουργία
Οι φιλόσοφοι έχουν αναρωτηθεί: Γιατί να υπάρχει κενό; Θα μπορούσε να μην υπάρχει τίποτα. Το ερώτημα αυτό, σε κάθε περίπτωση, δεν έχει απάντηση. Ίσως μάλιστα να μην έχει καν νόημα. Υπάρχει όμως ένα άλλο ερώτημα που μας βασανίζει και δεν μπορεί παρά να μας βασανίζει: Πώς γίνεται και υπάρχει μια τέτοια πολυμορφία πραγμάτων; Και φυσικά δεν εννοώ μόνον την ποσοτική πολυμορφία. Πώς γίνεται και υπάρχει αυτή η απέραντη ποικιλία μορφών, από τη μη έμβια φύση, μέχρι τις πολυάριθμες ακαθόριστες μορφές ζωής, ακόμη και μέχρι τις μορφές που ακατάπαυστα η ανθρώπινη ιστορία παράγει και δημιουργεί; Έχει υποστηριχθεί ότι η δημιουργία είναι θεία πράξη. Δεν είναι θεία πράξη. Η δημιουργία είναι αυτό ακριβώς που χαρακτηρίζει το ον. Κάθε ον. Το παν υπόκειται συνεχώς σε αλλαγή και αναδημιουργία. Δεν μπορούμε να σκεφτούμε πως ό,τι παρουσιάζεται μπροστά μας είναι μια ατέρμων επανάληψη της ίδιας μορφής, διότι αμέσως ανακύπτει το ερώτημα: Μήπως, κάθε τι είναι καταδικασμένο να επαναλαμβάνει τις μορφές που έχουν ήδη υπάρξει από καταβολής χρόνου; Είναι όμως σαφές ότι υπάρχει ένας αληθινός χρόνος· ο χρόνος της μεταβολής. Και αληθινή μεταβολή είναι η ανάδυση νέων μορφών. Τα φαινόμενα, τα οποία παρατηρούμε μπροστά μας, προσπαθούμε να τα ερμηνεύσουμε μέσα από τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος. Αυτές οι ερμηνείες είναι ασφαλώς πολύτιμες αλλά είναι πάντα μερικές. Γιατί; Διότι έχουν σημασία μόνον στις περιπτώσεις όπου τα φαινόμενα επαναλαμβάνονται (οι ίδιες αιτίες δίνουν τα ίδια αποτελέσματα), αλλά δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τις περιπτώσεις όπου υπάρχει ανάδυση νέων μορφών.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την περίπτωση της ζωής. Η βιολογία μας λέει ότι σε μιαν ορισμένη στιγμή, μέσα στον «πρωταρχικό χυλό» που υπήρχε στη γη, ενας μεγάλος αριθμός μορίων συνενώθηκε τυχαία και, στη συνέχεια, κάτω από ευνοϊκές συνθήκες -θερμοκρασίας, ακτινοβολίας, πίεσης- αναδύθηκαν μορφές ζωής. Αυτή όμως η απάντηση δεν στέκει. Γιατί; Διότι μια μορφή ζωής είναι κάτι άλλο από μιαν απλή συνένωση μορίων. Επί πλέον, πρόκειται για μια σύνθεση μορίων τελείως ιδιαίτερη ανάμεσα στα δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων που θα μπορούσαν να συντεθούν. Είναι μια συνένωση που κατορθώνει να οργανώνεται, να συντηρείται, να αναπαράγεται. Το ίδιο ισχύει, με τρόπο πολύ πιο πυκνό και έντονο, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η Ιστορία δεν είναι αποτέλεσμα συνδυασμού ίδιων στοιχείων. Η Ιστορία είναι δημιουργία νέων στοιχείων. Είναι δημιουργία της μουσικής, της ζωγραφικής, της τέχνης, της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας. Και φυσικά δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος τη μουσική του Μπαχ ή του Μπετόβεν. Αυτή η μουσική είναι μεγάλη, διότι είναι πρωτότυπη. Και λέγοντας πρωτότυπη, σημαίνει ότι ακριβώς δεν μπορούμε να την εξηγήσουμε.

4. Αυτονομία
Υπάρχει ανθρώπινη ελευθερία και σε τι συνίσταται; Ελευθερία δεν σημαίνει να κάνουμε ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι, ούτε, όπως νόμιζαν ορισμένοι φιλόσοφοι, να δρούμε χωρίς κίνητρα. Ελευθερία σημαίνει κατ’ αρχάς να έχουμε διαύγεια απέναντι, σ’ αυτό που σκεφτόμαστε και σ’ αυτό που κάνουμε. Μπορούμε όμως να είμαστε ελεύθεροι, όταν ζούμε σε μια κοινωνία και κάτω από τον κοινωνικό νόμο; Θα διατυπώσω την απάντηση ως εξής: Μπορώ να είμαι ελεύθερος, εφόσον συμμετέχω στη διαμόρφωση αυτού του νόμου, εφόσον αποφασίζω ισότιμα μαζί με τους άλλους για τη δημιουργία αυτού του νόμου και, τέλος, εφόσον είμαι σύμφωνος με τον τρόπο που ο νόμος αυτός θεσμίστηκε. Για πολύ μεγάλο διάστημα οι ανθρώπινες κοινωνίες πίστευαν ότι τους νόμους και τους θεσμούς τους δεν τους είχαν δημιουργήσει οι ίδιες. Αλλά τότε ποιος; Οι θεοί, ο Θεός, οι πρόγονοι. Σε τέτοιες συνθήκες αυτοί οι νόμοι και οι θεσμοί προφανώς θεωρούνται ιεροί. Αδύνατον να τους αμφισβητήσει κανείς. Πώς είναι δυνατόν να πω ότι ο νόμος που τον έχει δώσει ο Θεός (αν ο Θεός είναι η πηγή κάθε δικαίου) είναι άδικος;

Σε μιαν τέτοια κοινωνία, που θα την αποκαλέσουμε ετερόνομη -επειδή είναι υπόδουλη στους δικούς της θεσμούς- τα ίδια τα άτομα είναι ετερόνομα. Δεν μπορούν να σκεφτούν μόνα τους, εκτός από τελείως τετριμμένα και δευτερεύοντα θέματα. Δεν μπορούν να ελέγξουν κριτικά τη συμπεριφορά τους. Δεν μπορούν να κρίνουν τι είναι καλό και τι κακό, τι είναι δίκαιο και τι άδικο, τι είναι αληθές και τι ψευδές. Αυτή ήταν η μοίρα της κοινωνίας επί χιλιετίες. Κάποια στιγμή όμως έγινε μια ιστορική ρήξη, η οποία άλλαξε την κατάσταση των πραγμάτων. Η ρήξη αυτή παρατηρείται για πρώτη φορά στην Αρχαία Ελλάδα (στις πόλεις που δημιούργησαν τη δημοκρατία και τη φιλοσοφία) και μετά, αφού μεσολάβησαν είκοσι αιώνες έκλειψης, ξαναξεκίνησε για δεύτερη φορά στη Δυτική Ευρώπη (με την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό, το μεγάλο δημοκρατικό κίνημα χειραφέτησης, το εργατικό κίνημα κ.λπ.). Αυτά τα κινήματα -με το πρόταγμα της αυτονομίας- δημιούργησαν τις κάποιες ελευθερίες που διαθέτει η κοινωνία, στην οποία ζούμε. Όμως το πρόταγμα της αυτονομίας, το οποίο έφθασε στο κορύφωμα του ανάμεσα στο 1750 και το 1950, επί του παρόντος μοιάζει να είναι εξουδετερωμένο. Σήμερα ζούμε σε μια κοινωνία, στην οποία η απάθεια, ο κυνισμός και η ανευθυνότητα ολοένα επεκτείνονται. Το κίνημα της αυτονομίας πρέπει να ξαναξεκινήσει και να προσπαθήσει να εγκαθιδρύσει μιαν αληθινή δημοκρατία. Μια δημοκρατία όπου όλοι θα συμμετέχουν στη ρύθμιση και τον καθορισμό των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Και αυτό είναι το μόνο πολιτικό πρόταγμα, για το οποίο αξίζει τον κόπο να εργαστούμε και να αγωνιστούμε.

*Τέσσερις λέξεις: Φαντασία, Φαντασιακό, Δημιουργία, Αυτονομία. Τέσσερις έννοιες-κλειδιά στο έργο του Κορνηλίου Καστοριάδη. Αυτές τις τέσσερεις λέξεις τις “παρουσίασε” ο ίδιος στη γαλλική τηλεόραση -στην καθημερινή εκπομπή Inventer Domain του δημοσίου και με εκπαιδευτικό χαρακτήρα σταθμού La Cinquicnic-,σε τέσσερις συνεχείς ημέρες (2,3,4,5.12.1996). Τέσσερις λέξεις, τέσσερις εκπομπές διάρκειας τεσσάρων λεπτών κάθε μία, κάθε εκπομπή για μία λέξη. Αυτό εδώ το κείμενο είναι η μετάφραση, με ελάχιστες συντομεύσεις, των τεσσάρων εκπομπών, από το βιβλίο “Είμαστε η Ιστορία μας”, του Κ.Καστοριάδη.

Πηγή: http://eagainst.com/articles/%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA-%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7/

Είμαστε καταδικασμένοι να πεινάσουμε;

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης βομβαρδίζουν καθημερινά την κοινή γνώμη με το στερεότυπο μιας Ελλάδας- μεταμοντέρνας Ψωροκώσταινας, που δεν παράγει τίποτα, είναι αναγκασμένη να τείνει διαρκώς το καπέλο του ζητιάνου στους δανειστές της για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, επομένως δεν της μένει καμιά επιλογή παρά να σφίγγει διαρκώς το ζωνάρι και να υπακούει αγόγγυστα στους όποιους όρους των Γερμανών. Το ίδιο στερεότυπο έρχεται να στηρίξει την ιδεολογική τρομοκρατία για το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ, που εμφανίζεται περίπου ως επιστροφή στη Λίθινη Εποχή, αφού μια Ελλάδα που δεν θα παράγει τίποτα και δεν θάχει να δανειστεί κι από κανένα, δεν θα μπορεί να εισάγει ούτε τρόφιμα, ούτε πετρέλαιο και θα πρέπει να επιβιώσει ως έθνος τροφοσυλλεκτών, που θα φοράνε προβιές και θα ζεσταίνονται γύρω από τη φωτιά.

Αφήνουμε στην άκρη τον προβληματισμό αν ακόμη κι αυτή η προοπτική είναι περισσότερο ζοφερή από την εγγυημένη βεβαιότητα των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων και των μακροπρόθεσμων να μετατραπούμε σε έθνος κανιβάλων, που θα τρώνε ο ένας τις σάρκες του άλλου με έπαθλο την απλή επιβίωση. Για οικονομία της συζήτησης ας δεχτούμε ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος» από τον καπιταλισμό και τη συμμετοχή στην ευρωζώνη (που καταστρέφει τον παραγωγικό, βιομηχανικό και αγροτικό ιστό) κι ας δούμε τι λέει η ψυχρή λογική των αριθμών.

Η σημερινή Ελλάδα, με όλα της τα χάλια, παράγει πλούτο αξίας 232 δις ευρώ το χρόνο. Τόσο ήταν το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας το 2010, σύμφωνα με τη Eurostat. Ως προς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται στην προνομιούχα λέσχη των αναπτυγμένων χωρών, έρχεται 31η ανάμεσα σε 183 χώρες του κόσμου και 16η μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όχι κάτι εξαιρετικό, πάντως αρκετά μακριά από την εποχή του ρόπαλου και του ακόντιου. Ας πάρουμε λοιπόν αυτά τα στοιχεία ως βάση αναφοράς, ξεχνώντας την απότομη πτώση του ΑΕΠ για τρία συνεχή χρόνια λόγω Δρακόντειων μέτρων και λησμονώντας προς το παρόν τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι άνεργοι εύρισκαν δουλειά κλπ.

Το ΑΕΠ μιας χώρας είναι το άθροισμα τεσσάρων συνιστωσών: Ιδιωτική κατανάλωση των νοικοκυριών (ένα πολύ χονδρικό μέτρο για την τάξη μεγέθους του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών, μετά από φόρους, εισφορές κλπ)- Επενδύσεις παγίου κεφαλαίου (ιδιωτικές και κρατικές)- Κρατική κατανάλωση (λειτουργικές δαπάνες του κράτους)- Εξαγωγές μείον εισαγωγές (δηλαδή, εμπορικό πλεόνασμα ή έλλειμμα). Στην Ελλάδα, η ιδιωτική κατανάλωση κάλυπτε το 2010 το 75,4% του ΑΕΠ. Επομένως το πραγματικό, διαθέσιμο για κατανάλωση εισόδημα των Ελλήνων ήταν 173,889 δις ευρώ.

Βεβαίως, το ΑΕΠ δεν μοιράζεται, έστω και πολύ άνισα, σε όλους τους κατοίκους της χώρας. Υπάρχουν τα παιδιά, οι νοικοκυρές, οι άνθρωποι που για το άλφα ή βήτα λόγο δεν δουλεύουν αλλά και δεν ψάχνουν για δουλειά και οποίοι συγκαταλέγονται (μαζί με τους συνταξιούχους) στον μη ενεργό οικονομικά πληθυσμό (4.385.584 άτομα).

Υποθέτουμε, απλά για αποκτήσουμε μια πρώτη, εντελώς χονδρική ιδέα, ότι όλοι οι απασχολούμενοι έχουν το ίδιο πραγματικό εισόδημα, το ύψος του οποίου μένει να προσδιοριστεί. Επίσης υποθέτουμε (και θα δούμε στην πορεία αν "βγαίνουμε" ή όχι) ότι το κράτος εγγυάται για καθέναν από τους 793.685 ανέργους καθαρό μηνιαίο εισόδημα 900 ευρώ, χωρίς προϋποθέσεις και χρονικούς περιορισμούς (σήμερα το επίδομα του ΟΑΕΔ, που δίνεται υπό προϋποθέσεις και το πολύ για 12 μήνες είναι 461 ευρώ το μήνα μικτά συν 10% αύξηση για κάθε προστατευόμενο μέλος της οικογένειας). Επιπλέον, υποθέτουμε ότι όλα τα άτομα ηλικίας 65 ετών (1.873.243) έχουν δικαίωμα σύνταξης, και εξασφαλίζουν ειόδημα 1.500 ευρώ καθαρά κατά μέσον όρο (σήμερα η κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ είναι 487 ευρώ μικτά και η τρόικα θέλει να το κατεβάσει στα 350, αυξάνοντας το όριο συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, ενώ η μέση σύνταξη των τριών ασφαλιστικών ταμείων που καλύπτουν την πλειονότητα των συνταξιούχων- ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ- είναι 770 ευρώ μικτά). Τέλος, υποθέτουμε το ίδιο εισόδημα, κατά μέσον όρο 1.500 ευρώ, για τους 55.192 συνταξιούχους κάτω των 65 ετών.

Με αυτά τα δεδομένα, το συνολικό, ετήσιο καθαρό εισόδημα των συνταξιούχων ανέρχεται σε 43,621 δις ευρώ και των ανέργων σε 5,534 δις ευρώ. Αν αφαιρέσουμε αυτά τα ποσά από τα 173,889 δις που είναι το συνολικό καθαρό εισόδημα του πληθυσμού, μας μένουν για το σύνολο των απασχολούμενων (μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, εργοδοτών) 124,734 δις. Αν αυτό το διαιρέσουμε με το πλήθος των απασχολούμενων 15- 65 ετών (αφαιρώντας τους περίπου 78.000 εργαζόμενους άνω των 65 ετών που πρέπει να συνταξιοδοτηθούν, όπως υποθέσαμε), μας δίνει ένα καθαρό, κατά κεφαλήν εισόδημα 30.959 ευρώ το χρόνο ή 2.580 το μήνα. Σημειωτέον ότι σήμερα ο κατώτατος μισθός είναι στα 751 ευρώ μικτά στον ιδιωτικό τομέα, για δε τους νέους απασχολούμενους και τους εργαζόμενους με επιχειρησιακές συμβάσεις 601 ευρώ, ενώ στο δημόσιο είναι 780 ευρώ μικτά.

Ανακεφαλαιώνουμε: Δεν κάναμε καμία υπόθεση για αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων στην Ελλάδα (οι καπιταλιστές παραμένουν καπιταλιστές, οι εργάτες εργάτες, οι νοικοκυρές νοικοκυρές, οι άνεργοι άνεργοι κλπ). Επομένως, δεν μιλήσαμε για την επίλυση των θεμελιωδών προβλημάτων των εργαζομένων, αλλά μόνο για καταπραϋντικά μέτρα στο πλαίσιο του συστήματος. Και τι βρήκαμε; Ότι η σημερινή Ελλάδα, με όλα τα χάλια της, «αντέχει» να δίνει εισόδημα 2.580 ευρώ το μήνα σε κάθε απασχολούμενο, 900 ευρώ σε κάθε άνεργο και 1.500 σε κάθε συνταξιούχο. Αυτό σημαίνει ότι μια μέση τετραμελής οικογένεια με ένα ζευγάρι απασχολούμενων, ένα μικρό παιδί και ένα μεγαλύτερο στην ανεργία θα είχε εισόδημα 6.060 ευρώ το μήνα, ενώ ένα ζευγάρι ηλικιωμένων άνω 65 ετών θα ζούσε με 3.000 ευρώ το μήνα κατά μέσον όρο. Η μόνη προϋπόθεση είναι ότι θα πραγματοποιηθεί μια δραστική αναδιανομή εισοδήματος και, βέβαια, ότι θα αντιμετωπιστεί αποφασιστικά το εθνικό σπορ της ελληνικής αστικής τάξης, η φοροδιαφυγή (ενδεικτικά, μόλις το 3,1% των νοικοκυριών δηλώνει ετήσιο, ακαθάριστο οικογενειακό εισόδημα άνω των 65.000 ευρώ και μόλις 1.3% άνω των 100.000 ευρώ).

Με τέτοια εισοδήματα, η Ελλάδα θα μπορούσε να εξυπηρετεί και ολόκληρο το εμπορικό της έλλειμμα (εισαγωγές- εξαγωγές), το οποίο περιλαμβάνεται στο ΑΕΠ. Ας σημειωθεί ότι οι λογαριασμοί μας είναι μάλλον "τσιγκούνικοι" και ότι το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα είναι ακόμη μεγαλύτερο, καθώς στις ιδιωτικές δαπάνες δεν υπολογίζονται τα ποσά που επενδύονται από τα νοικοκυριά (π.χ. με στεγαστικά δάνεια). Όπως και ότι δεν υπολογίζεται στο ΑΕΠ η οικιακή παραγωγή (π.χ. των αγροτών), η ανταλλαγή μεταξύ νοικοκυριών σε είδος και ό,τι παράγεται μεν, αλλά δεν μπαίνει στον κύκλο της εμπορευματικής κυκλοφοράς.

Φυσικά, η ισοκατανομή του πραγματικού εισοδήματος είναι αδύνατη. Ας υποθέσουμε ότι η αναλογία του συνολικού εισοδήματος του πλουσιότερου 20% των απασχολούμενων προς το φτωχότερο 20% είναι 4.2:1- δηλαδή, όσο στη σημερινή Γερμανία και Γαλλία (στην Ελλάδα με τις μεγαλύτερες ανισότητες είναι 6:1). Τότε, το φτωχότερο 20% θα κυμαινόταν γύρω από τα 1.000 ευρώ το μήνα ανά άτομο και το πλουσιότερο γύρω από τα 4.200, πάντα κατά μέσον όρο, με το υπόλοιπο 60% να κυμαίνεται γύρω από τα 2.600 ευρώ το μήνα. Ακόμα κι έτσι, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα από σήμερα, που, σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών, το 33% των νοικοκυριών (όχι των ατόμων, των νοικοκυριών!) έχει ακαθάριστο ετήσιο εισόδημα κάτω των 10.000 ευρώ, δηλαδή κάτω από 833 ευρώ το μήνα και το 63.5% των νοικοκυριών έχει ετήσιο ακαθάριστο εισόδημα κάτω των 20.000 ευρώ, δηλαδή κάτω των 1.666 ευρώ το μήνα.

Επομένως είναι απολύτως ρεαλιστικό, ακόμη και με τις σημερινές τρομερά δύσκολες συνθήκες που έχει δημιουργήσει η ολιγαρχία και οι ξένοι σύμμαχοί της, από αύριο κιόλας, να εξασφαλίζει ο μεγάλος όγκος των απασχολουμένων και των συνταξιούχων πολύ μεγαλύτερες απολαβές από τις σημερινές, και μάλιστα με ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας που θα εγγυάται ότι ακόμη κι αν μείνει κανείς άνεργος για μεγάλο διάστημα, θα συνεχίζει να παίρνει ένα επίδομα που θα του εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή.

Προφανώς, το πρόβλημα δεν είναι αριθμητικό- λογιστικό, αλλά ταξικό- πολιτικό. Μια τεράστια αναδιανομή εισοδήματος της τάξης που αναφέρουμε και ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας που θα μείωνε κατά πολύ τον τρόμο της απόλυσης και της ανεργίας δεν θα το δεχόταν η αστική τάξη παρά μόνο με το πιστόλι του λαϊκού κινήματος στον κρόταφο, καθώς θα ανατίναζε τις βάσεις της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Άλλωστε, αν το εργατικό κίνημα ήταν τόσο δυνατό ώστε να επιβάλει μια τέτοια λύση, ασφαλώς και δεν θα σταμάταγε στη μέση του δρόμου (αλλά και η ίδια η αστική τάξη δεν θα ανεχόταν για πολύ μια τέτοια κατάσταση, η οποία θα έθετε γρήγορα επί τάπητος το πρόβλημα της εξουσίας). Επομένως, το μοντέλο που περιγράψαμε είναι καθαρά ιδεατό- ικανό όμως, πιστεύουμε, να καταδείξει την ιδεολογική αγυρτεία των απολογητών της αιώνιας λιτότητας. (δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ 11/12/11).

Πηγή: http://aristeroblog.gr/node/299

Γιορτή σκόρου (17 Δεκεμβρίου 2011)

Οικονομική κρίση στην Ελλάδα - Αλήθειες και ψέμματα

Και πάλι ΟΧΙ στο χαράτσι της ΔΕΗ 5 λόγοι και 5 προοπτικές

από τα βουνά της νοτιοανατολικής Πελοποννήσου  

 Ο αγώνας ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ φτάνει σε ένα κρίσιμο σημείο.

Παρόλο που τα κόμματα, που επίσημα το καταγγέλλουν, δεν πήραν στην ουσία καμιά πρωτοβουλία για την οργάνωση της λαϊκής αντίδρασης, αυτή φουντώνει στα χωριά και τις πόλεις της χώρας, στις γειτονιές και στις παρέες, δημιουργώντας νέες, αυτόνομες, γνήσια λαϊκές νησίδες αντίστασης στην εξαθλίωση και στην κατοχή.

 

Διαβάστε περισσότερα »

κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα

Μετα-αναρχισμός και Εξεγέρσεις

Mικρό εγχειρίδιο για τη νομική αντιμετώπιση καυτών ενεργειακών ζητημάτων [έκδοση 1.0.1 / 11 Νοεμβρίου 2011]

Πηγή  mhxanh.org/reyma

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


1. Για να μην παρεξηγιόμαστε


2. Απαντώντας σε βασικά ερωτήματα:


α. Ποια είναι η σχέση μας με τη ΔΕΗ και τι δικαιώματα έχει απέναντί μας;


β. Μπορώ να εμποδίσω τον ΔΕΗτζή που έρχεται να πάρει την ένδειξη του μετρητή ή να κόψει το ρεύμα;


γ. Τι ισχύει για το ειδικό τέλος ακινήτων;


δ. Μπορώ να πάω στη ΔΕΗ και να ζητήσω να πληρώσω μόνο την αξία του ρεύματος ή να καταβάλω κάποιο ποσό με επιφύλαξη;


ε. Ισχύει ότι αν πληρώσω το λογαριασμό μέσω τραπεζικού ΑΤΜ, μπορώ να μην καταβάλω το ποσό που αντιστοιχεί στο χαράτσι και στα υπόλοιπα τέλη;


στ. Είναι αλήθεια ότι όσο η οφειλή μου προς της ΔΕΗ είναι κάτω από 5.000 ευρώ, δεν έχω κίνδυνο ποινικής δίωξης;

Διαβάστε περισσότερα »

"Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;"

Μετά από την ανακοίνωση της σύνθεσης της νέας "εθνοσωτήριας" κυβέρνησης, οι ελπίδες που έντεχνα είχαν καλλιεργήσει τα φερέφωνα στα media κατέρρευσαν. Βλέπετε, κόντευαν να μας πείσουν ότι "με τον Παπαδήμο αλλάζουμε σελίδα", "ίσως τώρα να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο", "ας στηρίξουμε όλοι μαζί τη νέα αυτή προσπάθεια", κτλ.Μόνο που η "νέα" κυβέρνηση του Παπαδήμο βρωμάει ναφθαλίνη, αν όχι φασισμό.Οι ίδιοι άνθρωποι που ως τώρα κυβερνούσαν έμειναν σε γενικές γραμμές στη θέση τους (απλά άλλαξαν την "κεφαλή" της κυβέρνησης, το Γιωργάκη, μιας και ως "πρόσωπο" έκανε τον κύκλο του, απορροφώντας πολύ μεγάλο μέρος της λαικής οργής,...

Συνέχεια...

Η κυβέρνηση των δωσίλογων της «εθνικής συνεννόησης» και τα καθήκοντα όλων μας

Γραφει ο Δημήτρης Καζάκης

Δωσίλογος είναι εκείνος που δίνει λόγο στους επίδοξους καταχτητές της χώρας του, που σπέρνει την ηττοπάθεια στον λαό για να επικρατήσουν οι συνεργάτες των καταχτητών. Και οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ – μαζί βέβαια με τα εξαπτέρυγα της Ντόρας και του Κουβέλη – απέδειξαν ότι είναι σύγχρονοι δωσίλογοι διότι πολύ απλά κινούνται με βάση τα τελεσίγραφα των Μερκοζί της ευρωζώνης και της Ουάσιγκτον. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε, μετά την ναζιστική κατοχή και τον εμφύλιο, μια τόσο ανοιχτή εκδήλωση δωσιλογισμού. Οι Μερκοζί διέταξαν να μην γίνει δημοψήφισμα και οι δυνάμεις της «εθνικής συνεννόησης» πειθάρχησαν αμέσως. Οι Μερκοζί διέταξαν να περάσει αμέσως η συμφωνία πτώχευσης της Ελλάδας που κατέληξαν την 26η Οκτωβρίου με καθεστώς ύπατης αρμοστείας υπό τον γκαουλάιτερ Χορστ Ράιχενμπαχ και όλοι αυτοί οι ένθερμοι «πατριώτες», όχι μόνο υπάκουσαν, αλλά έτρεξαν να στήσουν και μια δοτή συγκυβέρνηση κατά παράβαση κάθε έννομης και συνταγματικής τάξης. Πρόκειται για την πρώτη κυβέρνηση........ δωσιλόγων και ανδρεικέλων μετά την ναζιστική κατοχή και τον εμφύλιο. Μόνο και μόνο για να περάσουν ερήμην του λαού οι συμφωνίες και οι δεσμεύσεις που απαιτούν οι ξένοι επικυρίαρχοι.

Γιατί γίνονται όλα αυτά;

Ωστόσο, όπως ισχυρίζονται όλοι οι δωσίλογοι της ιστορίας, όλα αυτά τα κάνουν για «εθνικό» σκοπό. Δηλαδή, για να μην χαθεί η 6η δόση και δεν έχουμε να πληρώσουμε ως κράτος μισθούς και συντάξεις. Τέτοια πρεμούρα για τους μισθούς και τις συντάξεις έχουν εκείνοι που αδίστακτα αφαίρεσαν πάνω από το 30% του λαϊκού εισόδηματος τον προηγούμενο χρόνο και οδήγησαν εκατομμύρια οικογένειες στην απελπισία. Πρώτη φορά αυτός που δολοφονεί αδίστακτα κατά συρροή, εμφανίζεται να νοιάζεται τόσο πολύ για την υγεία των θυμάτων του.

Όσο για το ότι η 6η δόση χρειάζεται για μισθούς και συντάξεις, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό. Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο πρέπει να πληρωθούν 15,5 δις ευρώ σε τοκοχρεωλύσια και έντοκα γραμμάτια (3,3 δις ευρώ για τον Νοέμβριο και 12,2 δις ευρώ για τον Δεκέμβριο). Γι’ αυτά νοιάζονται. Μην τυχόν και αναγκαστεί το ελληνικό κράτος και προβεί σε αναστολή ή παύση πληρωμών προς τους τοκογλύφους επενδυτές από τους οποίους ορισμένοι ανήκουν και στο επίσημο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Όλα μπορούν να τα ανεχθούν, όλα μπορούν να τα υπομείνουν (αρκεί τα βάρη να τα φορτώνονται τα γνωστά υποζύγια), αλλά να χάσουν τα λεφτά τους οι τοκογλύφοι, ποτέ. Γι’ αυτό κόπτονται για την 6η δόση, η οποία ισούται με 8 δις ευρώ. 8 δις ευρώ για να πληρωθούν 15,5 δις ευρώ στους τοκογλύφους ντόπιους και ξένους μέσα στο τρέχον δίμηνο.

Αντιλαμβάνεσθε την απάτη; Κατανοείτε το ψέμα; Η 6η δόση δεν έχει καμιά σχέση με πληρωμή μισθών και συντάξεων, αλλά με την πληρωμή των δανειστών της χώρας. Καταλαβαίνετε γιατί δεν πρόκειται να «μας» την στερήσουν; Διότι πολύ απλά γυρίζουν μέσω ημών σ’ αυτούς και στα συμφέροντα που τους στηρίζουν. Το ελληνικό κράτος απλά εκτελεί χρέη μεσάζοντα ανάμεσα σε πολιτικούς και τοκογλύφους που συχνά είναι τα ίδια πρόσωπα. Και πάλι όμως δεν φτάνει η 6η δόση για το σύνολο των δανειακών υποχρεώσεων. Δεν είναι αρκετή. Που θα βρεθούν τα υπόλοιπα; Κάποια από τα επιπλέον 7,5 δις ευρώ θα πρέπει να βρεθούν με έκδοση εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου, ενώ τα υπόλοιπα από τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων εργαζομένων. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί ο κ. Βενιζέλος αναζητά εναγωνίως 5 δις ευρώ από τους επιπλέον φόρους και το τέλος ακίνητης περιουσίας μέσω ΔΕΗ; Δεν πρόκειται να πάνε σε τακτικές δαπάνες του κράτους, αλλά να συμπληρώσουν όσα λείπουν για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι. Ακόμη κι αν χρειασθεί κι άλλοι μισθοί και συντάξεις. Ακόμη κι αν οδηγηθούν στην ανέχεια και στην εξαθλίωση μερικές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες.

Κάθε φορά που ακούτε για την 6η δόση, θυμηθείτε ότι σας εξαπατούν βάναυσα. Ούτε ευρώ από τις δόσεις δεν πάει σε μισθούς και συντάξεις. Όλα πάνε σε τοκοχρεωλύσια και πάλι δεν φτάνουν. Γι’ αυτό και επιβάλλονται τα μέτρα άγριας λιτότητας και περικοπών για να βρεθούν τα υπόλοιπα για τους τοκογλύφους. Κι επειδή πάλι δεν φτάνουν το ελληνικό δημόσιο συνεχίζει να δανείζεται με επαχθέστατους όρους μέσω εντόκων γραμματίων 3μήνου και 6μήνου.

Αυτός είναι ο λόγος που η στάση πληρωμών του λαού προς το κράτος δεν αφορά την δυνατότητα του ελληνικού δημοσίου να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, αλλά θέτει εν αμφιβόλω την πληρωμή των τοκογλύφων. Όσο πιο αποφασιστική είναι η στάση πληρωμών του λαού προς το κράτος, τόσο πιο έντονα νιώθουν την πίεση οι τοκογλύφοι και το πολιτικό τους προσωπικό. Το ίδιο και με την 6η δόση. Αν δεν δοθεί δεν τίθεται εν κινδύνω ο μισθός και η σύνταξη, αλλά τα τοκογλυφικά. Γι’ αυτό και πρέπει να απαιτούμε να μην εισπραχθεί, να σταματήσει εδώ και τώρα η καταβολή των δόσεων και να προχωρήσει το κράτος τουλάχιστον σε αναστολή πληρωμών προς τους δανειστές προκειμένου να διασώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, να διασώσει τους πόρους του.

Μα τότε θα πτωχεύσει η χώρα, λένε κάποιοι. Μα είναι ήδη πτωχευμένη και μάλιστα οι οίκοι αξιολόγησης έχουν ήδη αποφανθεί ότι αν τυχόν και γίνει η εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων (PSI) της 26ης Οκτωβρίου, θα υποβαθμίσουν επίσημα την χώρα σε κατάσταση D (Default=Πτώχευση). Αν πάμε σε τέτοια πτώχευση η χώρα θα καταρρεύσει σαν την Αργεντινή και χειρότερα. Ενώ αν πάμε σε μονομερή αναστολή πληρωμών με σκοπό την διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, θα μπορέσουμε ως οικονομία και ως κοινωνία να ελέγξουμε τις συνέπειες. Η ελεγχόμενη πτώχευση που θέλουν να επιβάλουν οι ευρωκράτες είναι ακριβώς η ίδια που επιχείρησαν να επιβάλει το ΔΝΤ και στην Αργεντινή το 2001 με αποτέλεσμα την κατάρρευση. Ελεγχόμενη πτώχευση σημαίνει ελεγχόμενη για τους δανειστές και ανεξέλεγκτη ως προς τις συνέπειές της για την χώρα και τον λαό της. Ενώ μονομερής διαγραφή χρέους σημαίνει στην χειρότερη περίπτωση πτώχευση με ελεγχόμενες συνέπειες και επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνία από την σκοπιά των συμφερόντων του λαού. Αυτό συνέβη και στην Αργεντινή όταν ο Νέστορ Κίχνερ διέγραψε το 70% του δημόσιου χρέους της χώρας και ο λαός της γλύτωσε την απίστευτη μιζέρια και καταστροφή που βίωνε επί τριετία μετά την κατάρρευση της χώρας του το 2001.

Τι θετικό βγήκε από τις εξελίξεις;

Αν κάτι θετικό βγήκε από τον τραγέλαφο που ζήσαμε αυτήν την εβδομάδα ήταν το γεγονός ότι έπεσαν πλέον οι μάσκες και ο κάθε κατεργάρης πήγε στον πάγκο του. Δεν πρέπει πια να τρέφει κανείς καμιά αυταπάτη. Η αντίσταση του λαού, η κοινωνική οργή και οι διαδικασίες κοινωνικής έγερσης που είναι ορατές πλέον παντού σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας, οδήγησαν σε μια πρωτοφανή γελοιοποίηση του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος και εξανάγκασε τους πάντες να πετάξουν τις μάσκες. Με εξαίρεση, ίσως, μόνο την κ. Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία δεν συνηθίζει να φορά μάσκα γιατί είναι εκ φυσικού της άκρως αποκρουστική. «Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;», όπως θα έλεγε και ο πατήρ Μητσοτάκης που στοιχειώνει κυριολεκτικά το παρασκήνιο και προσκήνιο της ελληνικής πολιτικής εδώ και πάνω από 6 δεκαετίες.

Υπάρχει ένας κόσμος, ιδιαίτερα εκείνος που έτρεφε αυταπάτες για τον πατριωτισμό και την ειλικρίνεια του Σαμαρά, που νιώθει απογοητευμένος. Δεν καταλαβαίνει ότι η δική του αγανάκτηση και κοινωνική οργή, η δική του αντίσταση οδήγησε στο να πέσουν οι μάσκες και αυτό είναι για καλό. Δεν χάθηκε απολύτως τίποτε. Αντίθετα ο λαός βγήκε κερδισμένος. Σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να κυβερνήσει. Όσα νομοσχέδια και συμφωνίες κι αν περάσει από την Βουλή με την βοήθεια των συνενόχων της στην Νέα Δημοκρατία, το ΛΑΟΣ και τα εξαπτέρυγά τους, δεν έχουν κανένα αντίκρισμα. Στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού όλοι τους είναι έκπτωτοι, είναι καταχραστές της λαϊκής εντολής και επομένως ότι κι αν αποφασίσουν από κοινού ή όχι δεν έχει καμιά ισχύ.

Το κράτος έχει παραλύσει. Και καλά κάνει. Η δημόσια διοίκηση δεν λειτουργεί, αφενός, γιατί σκόπιμα την διαλύουν για να την ιδιωτικοποιήσουν και, αφετέρου, γιατί οι δημόσιοι λειτουργοί της αντιστέκονται στην λαίλαπα και την επέλαση της νέας κατοχής. Αυτό δεν είναι κακό, είναι πολύ καλό. Είναι η άμυνα που έχει αυτή την στιγμή η ελληνική κοινωνία και ο λαός προκειμένου να αποτρέψουν, στο μέτρο του δυνατού, την καταστροφή μέσα από την εφαρμογή των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει επίσημα το πολιτικό σύστημα εναντίον της χώρας. Οι υπουργοί δεν μπορούν να κυβερνήσουν χωρίς δημόσια διοίκηση, χωρίς δικαστές και μηχανισμούς επιβολής. Αφήστε τους να λένε και να εκδίδουν ότι διατάγματα θέλουν. Δεν έχουν καμμιά ισχύ όσο ο μηχανισμός δεν είναι στα χέρια τους, ή δεν υπακούει. Είναι ο μόνος τρόπος για να διασωθεί η χώρα από την επίσημη πτώχευση που ετοιμάζει η ευρωζώνη και την γενικευμένη εκποίηση.

Πρέπει το μπάχαλο να γενικευθεί. Πρέπει τα πάντα να σταματήσουν να λειτουργούν για την κυβέρνηση, πρέπει να αφαιρέσουμε από τα χέρια τους κάθε μηχανισμό και λειτουργία, ώστε οι συμφωνίες, οι επικυρώσεις και οι εντολές να μείνουν στα χαρτιά. Δεν μας πειράζει ότι κι αν ψηφίσει αυτή η Βουλή. Οτιδήποτε κι αν είναι, όσο βλαπτικό κι αν είναι για την χώρα και τον λαό της μπορεί να αναιρεθεί, να παρθεί πίσω. Άλλωστε αυτή η Βουλή είναι ανυπόστατη και έκπτωτη όσον αφορά τον ίδιο τον λαό. Επομένως, ο λαός πρέπει να συνεχίσει την πίεσή του με στόχο κανένα από τα μέτρα και τις δεσμεύσεις να μην γίνουν πράξη. Μην ανησυχείτε για την σύμπνοια των ηγεσιών των κομμάτων. Όλοι τους θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την βάση τους, δηλαδή την κοινωνία. Κι αυτήν την τρέμουν. Πώς θα πείσει ο κ. Σαμαράς τώρα πια την ίδια την βάση του για την «αντιμνημονιακή» του ρητορική; Πώς θα πείσει ότι είναι ενάντια στην εκποίηση της εθνικής κυριαρχίας όταν ομολόγησε ανοιχτά ότι συμφωνεί με την συμφωνία ελεγχόμενης πτώχευσης υπό Ύπατη Αρμοστεία της 26ης Οκτωβρίου και ότι ποτέ δεν διαφώνησε με την πρώτη δανειακή σύμβαση με την οποία η Ελλάδα παραιτείται «άνευ όρων και αμετάκλητα» από την εθνική της κυριαρχία; Θα πρέπει να καταστείλει τα πατριωτικά και δημοκρατικά αισθήματα της βάσης του. Και εν αντιθέσει με τα στελέχη του κόμματός του, αυτά τα αισθήματα στην βάση είναι απολύτως ζωντανά και σε εγρήγορση. Άλλωστε ο απλός ψηφοφόρος της ΝΔ τι έχει να κερδίσει από το ξεπούλημα της χώρας του εκτός από βάσανα και μιζέρια;

Θυμηθείτε τι λέγαμε όταν ξεσπούσε το κίνημα της στάσης πληρωμών ενάντια στα χαράτσια. Εμείς ως λαός μπορούμε να αντέξουμε πολύ περισσότερο από αυτούς, από τους κυβερνώντες. Κι έτσι έγινε. Η κυβέρνηση καταρρέει με πρωτοφανή πάταγο και για να εκτελέσει κατά γράμμα και σύμφωνα με τις έξωθεν εντολές την αποστολή της, κάλεσε ενισχύσεις. Κάλεσε τις εφεδρείες του συστήματος. Κι αμέσως ο κ. Σαμαράς, ο κ. Καρατζαφέρης και τα κοινοβουλευτικά εξαμβλώματα της Δημοκρατικής Αριστεράς και της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ανταποκρίθηκαν. Κοινός τους τόπος; Να φιμωθεί ο λαός, να οδηγηθεί στην γωνία το ταχύτερο δυνατό και να περάσει η συμφωνία επίσημης πτώχευσης της χώρας πάσει θυσία. Όμως ο λαός έχει το πάνω χέρι. Η πίεση που ασκεί με την αντίστασή του στην επιβολή των μέτρων, αλλά και με την έμπρακτη απαξίωση των πολιτικών ηγεσιών σε κάθε εμφάνισή τους, θα πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί στο έπακρο. Στο βαθμό που το καταφέρνει αυτό ο λαός, η κατάρρευση όλων τους είναι υπόθεση εβδομάδων.

Αρκεί η απογοήτευση να γίνει οργή και αποφασιστικότητα. Αρκεί η διατεταγμένη διασπορά του φόβου και της μοιρολατρίας να απαντηθεί με το πλάτεμα της ενότητας του ίδιου του λαού χωρίς διαμεσολαβητές επωνύμους ή μη, οι οποίοι είναι πάντα σε θέση να τον προδώσουν ή να τον πουλήσουν στην πρώτη ευκαιρία. Ο λαός με την αντίσταση και την δράση του έχει καταφέρει πολλά. Πολύ περισσότερα απ’ ότι αντιλαμβάνεται ακόμη κι ο ίδιος. Ήρθε η ώρα να προετοιμαστεί και για την τελική μάχη. Την μάχη που θα τον απαλλάξει μια και καλή από το δοτό πολιτικό σύστημα και το καθεστώς που προσπαθεί να επιβάλλει στην χώρα κατ’ επιταγή των αφεντικών του. Η δυνατότητα επιτυχίας είναι τόσο αληθινή, που αρκεί ο λαός να πιστέψει σ’ αυτήν για να γίνει πραγματικότητα πριν το τέλος του έτους.

Τι χρειάζεται να γίνει;

Αυτό που χρειάζεται να γίνει και μάλιστα επειγόντως είναι:

Πρώτο: Να δυναμώσει η αντίσταση του λαού στην όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει. Άλλωστε η όποια κυβέρνηση συνεργασίας, «εθνικής ενότητας», συνεννόησης, ή μεταβατική, είναι παντελώς παράνομη. Αποτελεί ανοιχτή συνταγματική εκτροπή, κατάλυση κάθε έννοιας αντιπροσώπευσης και εθνικής κυριαρχίας μιας και επιβάλλεται κατά επιταγής της ευρωζώνης και των δανειστών της χώρας. Όσοι συμμετέχουν σ’ αυτήν ή την στηρίζουν είναι συνένοχοι στην κατάλυση της συνταγματικής τάξης της χώρας και πρέπει να διωχθούν ως πραξικοπηματίες. Επομένως η γενικευμένη πολιτική ανυπακοή της δημόσιας διοίκησης και του λαού αποτελεί καθήκον και δικαίωμα που πηγάζει από την ανάγκη υπεράσπισης του συντάγματος και της έννομης τάξης. Πολύ περισσότερο από την στιγμή που οι συνένοχοι της συγκυβέρνησης, υπακούοντας στα αφεντικά τους, επιχειρούν να περάσουν συμφωνίες και δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει στο παρασκήνιο σε βάρος της χώρας και του λαού της. Και δεν θα διστάσουν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα άνομα συμφέροντα που υπηρετούν, να προχωρήσουν σε ανοιχτή κατάλυση των δημοκρατικών ελευθεριών στο όνομα της «εθνικής κρίσης». Πάντα με «εθνική συναίνεση» των κομμάτων της αρπαχτής, της διαφθοράς, της λοβιτούρας, του ενδοτισμού και της μειοδοσίας. Πρέπει πάσει θυσία να τους προλάβουμε.

Δεύτερο: Παρά την συγκυβέρνηση των συνενόχων η κυβέρνηση αυτή θα είναι η πιο αδύναμη και η πιο κοινωνικά απαξιωμένη κυβέρνηση που έχει υπάρξει από την εποχή των Ιουλιανών του 1965. Είναι στο χέρι μας να μην κυβερνήσει στην πράξη. Γι' αυτό και πρέπει να ενταθεί η παράλυση του κράτους και των βασικών μηχανισμών άσκησης της εξουσίας μέσα από καταλήψεις, στάσεις, κινητοποιήσεις, λευκές απεργίες και κάθε είδους παρακώλυση της εφαρμογής των μέτρων. Η νέα δοτή κυβέρνηση αυτών που έδωσαν λόγο (δωσίλογοι) σε Μέρκελ, Σαρκοζί και Ομπάμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να κυβερνήσει. Ο λαός μπορεί να αντέξει, αρκεί να οργανωθεί. Οι τράπεζες, οι αγορές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι δεν μπορούν. Έχουν ανάγκη να ρουφάνε το αίμα του λαού, να παίρνουν διαρκώς νέα εισπρακτικά μέτρα, έχουν ανάγκη να προχωρήσουν τάχιστα το ξεπούλημα της χώρας. Μπορούμε να τους σταματήσουμε γενικεύοντας την παύση πληρωμών προς το κράτος και μην επιτρέποντας να εφαρμοστεί κανένα αντεθνικό, αντικοινωνικό και κατάφωρα παράνομο μέτρο.

Τρίτο: Πρέπει να διαλυθεί το ταχύτερο δυνατό η παρούσα Βουλή. Πρέπει να διαλυθεί και να καταγγελθεί με κάθε τρόπο οποιαδήποτε δέσμευση που θα περάσει με συναίνεση ως παράνομη και καταχρηστική διότι δεν έχει την συναίνεση του λαού. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να εγκριθεί η νέα συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου κι αυτός είναι με απευθείας προσφυγή σε δημοψήφισμα. Το αίτημα για δημοψήφισμα πρέπει να αποτελέσει ένα από τα θεμελιώδη σημεία αναφοράς του λαϊκού κινήματος από εδώ και μπρος μαζί με την καταγγελία της συμφωνίας πτώχευσης της 26ης Οκτωβρίου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μιλά εξ ονόματος του λαού αν δεν δεσμευτεί στο αίτημα του δημοψηφίσματος για την εν λόγω συμφωνία. Όποιος αρνείται να υιοθετήσει το αίτημα του δημοψηφίσματος εκ των πραγμάτων περνά στην αντίπερα όχθη γιατί επιτρέπει στις πολιτικές δυνάμεις να μεταχειριστούν την όποια λαϊκή εντολή κατά το δοκούν, χωρίς σαφείς δεσμεύσεις. Όποιος ζητά σήμερα εκλογές χωρίς δημοψήφισμα στην ουσία επιδιώκει να λύσει τα χέρια της ολιγαρχίας προκειμένου να προωθήσει την συμφωνία χωρίς να υπάρχει σαφής, εκφρασμένη και δεσμευτική λαϊκή βούληση.

Τέταρτο: Πρέπει να δημιουργηθεί το ταχύτερο δυνατό ένα ευρύτατο Μέτωπο του Όχι από όλες τις δυνάμεις, συλλογικότητες, προσωπικότητες και οργανώσεις που συμφωνούν να απαιτήσουν δημοψήφισμα για την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Να πουν όχι στην επιβολή της συγκεκριμένης συμφωνίας. Να διεκδικήσουν την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης της χώρας που θεμελιώθηκε με την αρχική Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης. Να σταματήσουν αμέσως οι πληρωμές προς τους δανειστές με σκοπό την διαγραφή (μερική ή ολική) του δημόσιου χρέους με βάση τα εθνικά κυριαρχικά συμφέροντα της χώρας και τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου. Να αναθεωρηθούν εκ βάθρων οι σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη ώστε να σταματήσει ο αποικιοκρατικός εξευτελισμός ενός ολόκληρου λαού που έχει μετατραπεί σε εξιλαστήριο θύμα ή πειραματόζωο της κρίσης του ευρώ. Να εθνικοποιηθεί η Τράπεζα της Ελλάδος και οι μεγαλύτερες εγχώριες τράπεζες ώστε να ελεγχθούν τα τραπεζικά ενεργητικά, να αποκαλυφθεί που πήγαν τα χρήματα των λαϊκών αποταμιεύσεων, να ελεγχθεί η κίνηση κεφαλαίων και να φορολογηθεί αναδρομικά η διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, να τιμωρηθεί η σαράφικη και τοκογλυφική πρακτική των τραπεζιτών και να διαγραφούν τα δάνεια των ελληνικών νοικοκυριών που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Να αποκατασταθούν αμέσως όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στην οικονομία, τα δημοσιονομικά και στην πολιτική, τόσο ως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη, όσο και διεθνώς με την εκδίωξη του ΔΝΤ και την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Τέλος να τιμωρηθούν όλοι όσοι ευθύνονται για την χρεοκοπία της χώρας, αλλά και για την εκχώρηση της κυριαρχίας της στους ευρωκράτες, τους τραπεζίτες και το ΔΝΤ.

6/11/2011
Δημήτρης Καζάκης

Πηγή: http://epammes.blogspot.com/2011/11/blog-post_07.html

Μετατρέπουν τη χώρα σε προτεκτοράτο

Να ανακόψουμε την… κάθοδο στον Άδη. Του Ρούντι Ρινάλντι. Από την εφημερίδα: Ο Δρόμος της Αριστεράς.

Στις κοινωνίες που κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, υπάρχουν πολλά είδη καθεστώτων. Είναι άλλο πράγμα ένα φασιστικό καθεστώς, άλλο μια τυπική αστική δημοκρατία, άλλο η κατάλυση της ανεξαρτησίας ή η κατοχή μιας χώρας, άλλο η οικονομική και πολιτική εξάρτηση. Ακόμα, γίνεται διάκριση και σε καθεστώτα τυπικής αστικής δημοκρατίας, π.χ. δικομματικό καθεστώς και εναλλαγή του, όπως υπάρχουν και αρκετοί τύποι καθεστώτων ειδικής έκτακτης ανάγκης.

Αυτά δεν είναι χωρίς σημασία ζητήματα, ιδιαίτερα γιατί ζούμε σε μια χώρα που τα τελευταία δύο χρόνια οι καθεστωτικές φάσεις διαδέχονται η μία την άλλη, χωρίς να δίνεται (ειδικά από την Αριστερά) η ιδιαίτερη προσοχή που απαιτείται. Γιατί, η μακάρια σκέψη πως η Ελλάδα (δηλαδή η αστική της τάξη) συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική λεία με υποδεέστερο ρόλο, όπως διατείνεται η άποψη του ΚΚΕ, ότι δήθεν η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική (ή μικροϊμπεριαλιστική χώρα) δεν μπορεί να εξηγήσει, στοιχειωδώς, όσα επισυμβαίνουν τα τελευταία δύο χρόνια.

Μάλιστα, πλήθος από κείμενα και άρθρα στο Ριζοσπάστη και σε ανακοινώσεις του ΚΚΕ θέλουν να κατατροπώσουν τη «λαθεμένη» άποψη περί κατοχής της χώρας, γιατί δήθεν απαλλάσσει την αστική τάξη από τις ευθύνες της κ.λπ.
Με τον ερχομό στην εξουσία του Γ. Παπανδρέου και την υπερψήφιση της πρώτης δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου, ήδη είχαμε περάσει από το καθεστώς μιας τυπικής αστικής διακυβέρνησης ενός εξαρτημένου καπιταλισμού, σε μια νέα καθεστωτική φάση όπου πολλές από τις αρχές της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας είχαν ατονήσει ή και παραχωρηθεί προς τους δανειστές και τους φορείς τους.
Υποστηρίξαμε εδώ και καιρό από τις στήλες του Δρόμου, ότι το περιβάλλον Παπανδρέου είναι συνδεδεμένο με αυτήν την εξέλιξη, την προώθησε συνειδητά και υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για ανάμειξη σε τεράστιες μπίζνες. Η λεηλασία ή και η κατακτητική πολιτική σε βάρος μιας χώρας μπορεί να γίνει «συνεταιρικά», αλλά συνήθως επιβάλλονται τα συμφέροντα των ισχυρότερων. Συγκεκριμένα, των διεθνών ιμπεριαλιστών και των οργανισμών τους και το περιθώριο που αφήνεται στους εγχώριους αστούς είναι να συνδράμουν ενεργά και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις αυτές. Ορισμένοι, μάλιστα, μάλλον θα συνθλιβούν, αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για το χρηματιστικό κεφάλαιο και τις περίφημες «αγορές».
Με τις πρόσφατες αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. η καθεστωτική φάση αρχίζει να παίρνει πιο βαθιά χαρακτηριστικά άμεσης κυριαρχίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού επί της χώρας, με ιδιαίτερα αποικιοκρατικά, νεοαποικιοκρατικά χαρακτηριστικά και όρους που μετατρέπουν τη χώρα σε προτεκτοράτο. «Προτεκτοράτο (protectorate) σημαίνει κάποια εδαφική κατοικήσιμη περιοχή που ελέγχεται (ή κυριαρχείται, κατά διάφορους βαθμούς) από μία ή περισσότερες «προστατεύουσες» (προστάτιδες - protecting) Δυνάμεις». Το Διεθνές Δίκαιο διακρίνει πολλές εκδοχές προτεκτοράτου, αλλά δεν είναι αυτό που μας απασχολεί στο παρόν σημείωμα, αλλά η τάση μετατροπής της Ελλάδας από κυρίαρχη (έστω καπιταλιστικά εξαρτημένη) χώρα σε ένα υβρίδιο κράτους, που η ουσία του πλησιάζει το προτεκτοράτο και απομακρύνεται πολύ από το πρότυπο της κυρίαρχης χώρας.

Τα ’λεγαν…Ας θυμηθεί ο καθένας δηλώσεις και τοποθετήσεις Ελλήνων πολιτικών για τα θέματα κυριαρχίας, συνόρων (Γ. Παπανδρέου τόσο ως υπουργός Εξωτερικών όσο και ως πρωθυπουργός, Άννα Ψαρούδα Μπενάκη ως πρόεδρος της Βουλής) που ρητά λένε ότι μπορεί να χρειαστεί να περιοριστεί η εθνική κυριαρχία ή να αλλάξουν τα σύνορα, για να μπορούμε έτσι να μετέχουμε στις οικονομικές συμμαχίες ή να μη βουλιάξουμε ως χώρα. Κοντά σε αυτά τα δείγματα ευλυγισίας υπάρχουν και άλλα όσον αφορά το Κυπριακό (ναι στο σύμφωνο Ανάν που πρώτος φώναξε ο Παπανδρέου μαζί με τον Δρούτσα, πρώην υπουργό Εξωτερικών που μετείχε στη σύνταξη του σχεδίου Ανάν) και άλλα όσο αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με ουσιαστική αποδοχή καθαρά ενδοτικών θέσεων και υποχωρήσεων σε θέματα κυριαρχίας της χώρας (Αιγαίο, ΑΟΖ κ.λπ.).
Με τις δανειακές συμβάσεις και τα Μνημόνια η προτεκτορατοποίηση της χώρας προχώρησε με άλματα σε όλα τα ζητήματα της οικονομικής πολιτικής και εκχώρησης της δημόσιας περιουσίας, σε ανυπαρξία μηχανισμών και διάλυση του κράτους και υποκατάσταση με μηχανισμούς της τρόικας που θα έχει πλέον μόνιμη παρουσία στη χώρα (μαζί με δυο ακόμα πυλώνες επιτροπείας) κατόπιν «αιτήσεως της ελληνικής πλευράς»! Επομένως, ο έλεγχος ή κυριαρχία κατά διάφορους βαθμούς από μία ή περισσότερες «προστατεύουσες» (προστάτιδες) δυνάμεις γίνεται ασφυκτικός, σχεδόν ολοκληρωτικός στην οικονομική σφαίρα και συνοδεύει τα φαινόμενα της χρεοκοπίας και «τιμωρίας» της Ελλάδας.
Οικονομικά, σχεδόν όλη η Ευρώπη υποτάσσεται στη Γερμανία και η Ελλάδα προτεκτορατοποιείται από τη Γερμανία, η οποία θα έχει τον έλεγχο και την κυριαρχία όλης της οικονομικής λειτουργίας (καταλήστευση) ή και τη δυνατότητα «πνιξίματος» της χώρας αν το θελήσει ανά πάσα στιγμή. Ο κύριος Ράιχενμπαχ, νέος γκαουλάιτερ(*) είναι ήδη εδώ και έχει αναλάβει υπηρεσίες. Είναι μαζί του και μια ολόκληρη ομάδα από τοποτηρητές, της «task force» (Ομάδα Δράσης) της Κομισιόν, που θα «επιβλέπει» αν τηρούνται οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση Παπανδρέου-Βενιζέλου απέναντι στην τρόικα.
Αναμένεται και η άμεση εγκατάσταση των εκπροσώπων της τρόικας μόνιμα στην Ελλάδα, μετά από αίτημα του Γ. Παπανδρέου (είναι συνηθισμένη πρακτική να βάζουν τους «ιθαγενείς» πρωθυπουργούς να βγαίνουν στην… αναφορά και να ζητάνε την παρουσία προστατών), αφού κατά δήλωσή του πρέπει να σταματήσει το σόου, να έρχονται οι τροϊκανοί κάθε 3 μήνες.
Μια νέα ποιότητα στην υπόσταση της χώρας υπάρχει και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο αγώνας ενάντια στην τρόικα, στα Μνημόνια, στις δανειακές συμβάσεις, είναι αγώνας για ανεξαρτησία, δημοκρατία, χειραφέτηση, για έναν άλλο δρόμο απαλλαγής από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας, από την προτεκτορατοποίηση, το διαμελισμό της χώρας, οικονομικό πολιτικό κοινωνικό.
Οι κατακτητικές-πολιορκητικές μηχανές και πολιτικές του σύγχρονου χρηματιστικού κεφαλαίου πρέπει να συντριβούν από ένα παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας και διεξόδου της χώρας.
Το προοδευτικό, το πατριωτικό, το δημοκρατικό, το αριστερό και το κομμουνιστικό κίνημα πρέπει να συμβάλουν σε αυτήν την προοπτική!

* Σημείωση: Ο Γκαουλάιτερ , Gauleiter) ήταν, επί ναζιστικού καθεστώτος, ο επικεφαλής μιας διοικητικής περιφέρειας (Gau). Η διοικητική διαίρεση σε Γκάου υπήρχε από την εποχή του Μεσαίωνα στη Γερμανία, αλλά έκτοτε δεν χρησιμοποιήθηκε, μέχρι το 1926, οπότε την επανέφερε σε χρήση με σχετικό νομοθετικό διάταγμα το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Α. Χίτλερ.

Κατοχή = Αντίσταση

χωρίς τελεία

Το πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε, όπως ψηφίστηκαν και τα προηγούμενα νομοσχέδια που οδηγούν στο τέλος των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας και σύντομα θα ψηφιστεί το επόμενο νομοσχέδιο και οι γερμανογάλλοι και λοιποί συμμορίτες είναι προ των πυλών, την άλλη βδομάδα θα έχουν έρθει με σκοπό την ανάληψη ελέγχου στα υπουργεία (δεν πρέπει να το επιτρέψουμε, έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στους αποδιοπομπαίους τράγους, τους δημόσιους υπαλλήλους και τις καταλήψεις που κάνουν) κι όμως την Τετάρτη και την Πέμπτη έγιναν οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων και είχαμε άλλο ένα νεκρό διαδηλωτή, αυτή τη φορά όπως φαίνεται από την χρήση των θανατηφόρων χημικών κι όμως εμείς αρχίσαμε να «σκοτωνόμαστε» μεταξύ μας (άλλους θα έπρεπε να έχουμε ως στόχο) και οι άνεργοι πληθαίνουν και οι πεινασμένοι ψάχνουν τα σκουπίδια, και οι απελπισμένοι αυτοκτονούν και η κατάθλιψη κάνει θραύση και η ανελέητη συμμορία που κυβερνάει ετοιμάζεται να στερήσει το ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν το χαράτσι των ακινήτων κι εμείς συνεχίζουμε να συζητάμε επί της διαδικασίας, το ζητούμενο ήταν να μην επιτρέψουμε να περάσει το πολυνομοσχέδιο και αν περάσει να συνεχίσουμε χωρίς σταματημό και να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δε σκοπεύουμε να πάψουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να ξεκουμπιστούν και να λογοδοτήσουν, κι όμως οι συζητήσεις έχουν μετατραπεί σε αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ΠΑΜΕ και ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΜΕ και ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΠΑΜΕ και «αναρχικούς»  ή αναρχικούς, αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις, αν έπρεπε να περιφρουρήσει το ΚΚΕ την πορεία, το ΚΚΕ κατά πάντων, τα πουλημένα ΜΜΕ, που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, επαινούν το ΚΚΕ (τώρα αυτό καλό είναι;) η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ δεν εμπόδισε βέβαια τους βουλευτές να μπουν στη Βουλή και να ψηφίσουν, εμπόδισε τους διαδηλωτές να εμποδίσουν τους βουλευτές, έχω διαβάσει τόσες απόψεις, προσπάθησα να καταλάβω μέσα από τα δημοσιεύματα ποια ήταν η αλήθεια, δεν κατέβηκα την Πέμπτη κι έτσι δεν έχω άμεση εικόνα (κατέβηκα την Τετάρτη, αλλά εκείνη ήταν διαφορετική εικόνα), και δεν μπορώ να βγάλω άκρη και νομίζω πως η απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση (μπορεί και όχι) και κατάλαβα πως αυτό δεν έχει τόση σημασία, είναι ο αντιπερισπασμός που παίρνει το βλέμμα και την προσοχή από αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, από το ξεπούλημα και την μπακλαβαδοποίηση της χώρας, και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (αναφέρομαι στα αριστερά) εξακολουθούν να νομιμοποιούν την κυβέρνηση με την παρουσία τους και συνεχίζουν να απευθύνουν το λόγο στους δωσίλογους και το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται, ο αντιπερισπασμός συνεχίζεται, ο θόρυβος καταστρέφει το σήμα, και οι ανεξάρτητες οικονομικές ζώνες σχεδιάζονται και συμφωνούνται και τα εργασιακά δικαιώματα καταργούνται και κατακτήσεις αιώνων πετιούνται στο βωμό των τραπεζιτών και των λοιπών παρασίτων και πρέπει να νιώσουμε αδύναμοι, μόνο έτσι θα μας πατήσουν και θα μας εξαθλιώσουν, δεν πρέπει να μιλάμε δεν πρέπει να διεκδικούμε, δεν πρέπει να καταλάβουμε ότι το πολιτικό σύστημα έχει πεθάνει προ πολλού κι εμείς κάθε φορά έξω από τη βουλή πηγαίνουμε στο ξόδι του, αλλά οι νεκροί αρνούνται να μπουν στον τάφο τους και θέλουν να μας πάρουν μαζί τους η διακυβέρνηση της χώρας παραδόθηκε στους ξένους και ποιος, εκτός από τον ίδιο το λαό, θα τολμήσει να πετάξει έξω από τη χώρα την Τρόικα, να καταγγείλει όλες τις ατιμωτικές συμβάσεις, να κηρύξει μονομερώς στάση πληρωμών προς τους δανειστές, να βγάλει τη χώρα από την ευρωζώνη και την ΕΕ;... είναι πολλά και δύσκολα αυτά που πρέπει να γίνουν και δεν μπορούν να γίνουν σε συνθήκες καυγάδων και αντιπαραθέσεων που είναι βούτυρο στο ψωμί των μελών της διεθνούς συμμορίας (που μαζί με το βούτυρο θα καταπιούν και εμάς – αν τους το επιτρέψουμε), όμως δεν μπορώ να πιστέψω πως θα το επιτρέψουμε, θα αντισταθούμε με πολλούς τρόπους, μαζί με τους αγωνιστές του ΠΑΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους αναρχικούς, μαζί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Μέτωπο Ανατροπής, μαζί με όλα τα μέτωπα γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια, γιατί προέχει να διώξουμε τους κατακτητές, γιατί είναι θέμα αξιοπρέπειας να δικάσουμε τους προδότες και να δημεύσουμε την περιουσία τους, γιατί πρέπει να στηρίξουμε την αλληλέγγυα κοινωνία, γιατί πρέπει να κάνουμε αυτό το μετέωρο βήμα που μας βασανίζει εδώ και χρόνια και να περάσουμε στο μέλλον, γιατί έχουμε μια ευκαιρία να απομονώσουμε τους δωσίλογους που για μια ακόμα φορά ετοιμάζονται να κυριαρχήσουν την επόμενη μέρα, αλλά εμείς δε θέλουμε τέτοια επόμενη μέρα, δε θα καταθέσουμε τα «όπλα» αυτή τη φορά, θα πάμε μέχρι τέλος (θα το παλέψουμε πάντως), δεν έβαλα τελεία γιατί την τελεία θα τη βάλουμε όλοι μαζί, όταν φτάσουμε στο τέλος·  

Η πιο μεγάλη μάχη είναι ΤΩΡΑ!

Ξεσηκωμός

Η πιο μεγάλη μάχη είναι… ΤΩΡΑ!

Γενική Απεργία 19/20 Οκτώβρη

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Βρισκόμαστε πλέον στην πιο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της κοινωνικής πλειοψηφίας στην χώρα μας, για την ζωή των εργαζόμενων, των άνεργων, της νεολαίας, των ανθρώπων του μόχθου και του μεροκάματου, για όλους εμάς και τα παιδιά μας.

Σήμερα η κρίση εξαπλώνεται ανεξέλεγκτη καθώς οι «αγορές», το αδηφάγο τραπεζικό κεφάλαιο έχει αρθεί πάνω από τις πολιτικές ηγεσίες και απαιτεί σαν πεινασμένο τέρας την θυσία ανθρώπινων ζωών, ολόκληρων κοινωνιών για να τραφεί.

Τούτη εδώ η κυβέρνηση –υπάλληλος των χρηματαγορών, αυτός ο άθλιος θίασος με την στήριξη και την συνέργεια όλου του συστήματος εξουσίας και του πολιτικού μετώπου της αντίδρασης (Παπανδρέου, Σαμαράς Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη), που ανέλαβε να εξυπηρετήσει όλα τα πειράματα της ΕΕ και των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της σκασμένης φούσκας των νεοφιλελεύθερων στρατηγικών δεκαετιών, παρέδωσε τον λαό της Ελλάδας σαν διαθέσιμο πειραματόζωο στις δοκιμές τους.

Αυτό είναι το μέτρο και για το μέλλον των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών!

Κι όμως η θέση μας ως «αδύνατου κρίκου» μας καθιστά ταυτόχρονα πολύ ισχυρούς! Ακριβώς επειδή εδώ δίνεται η μάχη των μαχών για το μέλλον όλης της Ευρώπης. Πρώτα απ’ όλα όμως για το μέλλον των δικών μας παιδιών, για την ζωή μας την ίδια.

Υπάρχει μια προϋπόθεση. Να σπάσει αυτός ο κρίκος, να ηττηθεί η πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας, να τους διώξουμε, να αμφισβητηθεί η «λογική» των δανειστών, του γαλλογερμανικού διευθυντηρίου της ΕΕ, της ΕΚΤ και του αμερικάνικου ΔΝΤ.

Ολοένα και πιο επικίνδυνοι καθώς ωριμάζει η στιγμή της πτώσης

Η αιχμή του δόρατος αυτής της πολιτικής, η κυβέρνηση Παπανδρέου βρίσκεται στην πιο αδύνατη στιγμή της. Κινδυνεύει να διαλυθεί μέσα από τις ίδιες τις αντιφάσεις της πολιτικής της, μέσα από την καθημερινή αποκάλυψη της αλήθειας πως δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για το χρέος εκτός από την βύθιση της κοινωνίας στην φτώχεια και την απελπισία, στην βαρβαρότητα και την βία.

Καθώς όμως αργοπεθαίνει σκοτώνει μαζί και την χώρα και τον λαό της κάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της βρώμικης δουλειάς για την επόμενη κυβερνητική εκδοχή του πολιτικού μετώπου της αντίδρασης!

Μέσα στον πανικό και την παρακμή της προχωρά σε πρωτοφανή αύξησης της καταστολής και της βίας με τη προσφυγή σε δολοφονικές επιχειρήσεις των ειδικών μονάδων της αστυνομίας, καθώς ολοένα και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια εξεγείρονται.

Η κοινωνία εφαρμόζει την παύση πληρωμών προς τους δανειστές

Κάτι τέτοιο δεν είναι μελλοντικός στόχος. Είναι η μάχη που δίνει αυτή την ώρα η κοινωνία. Που αρνείται να πληρώσει τα χαράτσια. Που αρνείται να δεχθεί την καθίζηση των εργασιακών κεκτημένων. Που αρνείται να δεχθεί την ανεργία. Που αρνείται να δεχθεί τον θάνατο της όποιας δημοκρατίας. Που αρνείται να δεχθεί μια νεολαία μαστουρωμένη από απελπισία, άφωνη και άβουλη χωρίς μέλλον και όνειρα!

Είναι η μάχη που δίνεται στις πλατείες και τις λαϊκές συνελεύσεις, στις καταλήψεις των δημόσιων κτιρίων και των χωματερών, στις απεργίες σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο χωριστά, είναι η μάχη που δίνουμε σήμερα!

Είναι η μάχη που δίνει η κοινωνία διαμορφώνοντας στην πράξη τους όρους της πιο πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας ξεπερνώντας τις αυταπάτες για «κοινωνικούς αυτοματισμούς», ξεπερνώντας το παρωχημένο και σάπιο πολιτικό σύστημα εξουσίας, ξεπερνώντας την αδυναμία των σκουριασμένων και σαστισμένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, ξεπερνώντας και την ίδια την αριστερά και πιέζοντάς την να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων ή να πάψει να υπάρχει!

Η Αριστερά να πρωτοστατήσει για το πλατύ μέτωπο

Εδώ υπάρχει μια ευκαιρία και μία υποχρέωση. Να υπάρξει η πολιτική έκφραση αυτού του αγώνα. Να υπάρξει η Αριστερά που θα παίξει τον ρόλο της συγκέντρωσης όλης της κοινωνικής δύναμης. Που θα πρωτοστατήσει της συγκρότησης αυτού του πλατιού κοινωνικού μετώπου.

Ο κόσμος ένοιωσε ανακούφιση και χαρά, μετά τόσο καιρό, από την κοινή ανακοίνωση δυνάμεων της αριστεράς. Ξαναγεννήθηκε η προσδοκία. Ας της δώσουμε φτερά να πετάξει.

Μπορούμε να συναντηθούμε σε ένα κοινό πρόγραμμα για: Παύση Πληρωμών – Σύγκρουση με την Ευρωζώνη – Εθνικοποίηση τραπεζών και κοινής ωφέλειας – Σχεδιασμό, με στόχο τη δημοκρατία και την κοινωνική πρόοδο.

Ας αποτελέσουμε την αφετηρία για ένα μεγάλο μέτωπο του λαού, ένα νέο ΕΑΜ.

Έφτασε πια ο χρόνος ώστε από το ειδικό να περάσουμε στο γενικό, από το συνδικαλιστικό στο πολιτικό, από την κλαδική απεργία στην καθολική πολιτική απεργία: Να φύγουν τώρα τρόικα και κυβέρνηση.

Τετάρτη 19 και Πέμπτη 20 Οκτώβρη: Μένουμε Σύνταγμα – περικυκλώνουμε την Βουλή!

Κυριακή 23 Οκτώβρη την ώρα που συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες: και πάλι στο Σύνταγμα

Πηγή:

http://www.tometopo.gr/index.php/news-/906-2011-10-17-15-58-57

Πώς προχωράμε σε στάση πληρωμών προς το κράτος

Η στάση πληρωμών ξεκινώντας από τους έκτακτους φόρους και τα «χαράτσια» που επιβάλει η κυβέρνηση στο όνομα της τρόικας, είναι μια καθαρά πολιτική απόφαση του λαού που δεν έχει σαν στόχο να γλυτώσει από κάποια υπερβολικά μέτρα. Έχει σαν στόχο να γλυτώσει από τους κυβερνώντες, την τρόικα και το καθεστώς που επιβάλλεται στην χώρα.
Γι’ αυτό και η στάση πληρωμών ξεκινά με την μη καταβολή των έκτακτων φόρων και έχει σαν στόχο την κατάρρευση της κυβέρνησης και των πολιτικών της, πριν προλάβουν να οδηγήσουν την ίδια την χώρα σε κατάρρευση. Αν τους επιτρέψουμε να περάσουν τα συγκεκριμένα μέτρα στην πράξη, τότε θα συνεχίσουν πιο αδίστακτοι. Τα μέτρα που σχεδιάζουν, φορολογικά, εισοδηματικά και άλλα έχουν σαν στόχο να αντλήσουν από την κοινωνία τουλάχιστον 22 δις ευρώ μέχρι τα μέσα του 2012. Αυτό σημαίνει μια περεταίρω μέση μείωση του λαϊκού εισοδήματος κατά 20%.
Γιατί αυτό; Διότι πρέπει να βρουν έως 31/12 τρέχοντος έτους άλλα 23 περίπου δις ευρώ για πληρώσουν τοκοχρεολύσια και ληξιπρόθεσμα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου. Οι δόσεις που αναμένει η κυβέρνηση από την τρόικα δεν θα υπερβούν τα 13 δις ευρώ. Επομένως τα υπόλοιπα θα πρέπει να βρεθούν από το λυντσάρισμα του νοικοκυριού και της μικρομεσαίας επιχείρησης. Τα εισπρακτικά μέτρα «άμεσης απόδοσης», όπως αυτά των έκτακτων εισφορών, θα είναι απανωτά και χωρίς τελειωμό.
Πρέπει τώρα θα βάλουμε ένα τέλος. Το Σύνταγμα της χώρας δεν δίνει την δυνατότητα στον ίδιο τον λαό να προκαλέσει την διάλυση της βουλής, ώστε να μπει ένα τέλος στην κυβερνητική πολιτική. Αν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη είναι σίγουρο ότι θα είχε ήδη συμβεί. Ωστόσο, το δικαίωμα ενός λαού να προκαλέσει με δική του πρωτοβουλία την ανατροπή μιας κυβέρνησης είναι ένα από τα πιο θεμελιώδη και αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα που σχετίζονται άμεσα με την άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας. Επομένως, το να προσχωρήσει ο λαός ή ένα σημαντικό μέρος του σε άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, όχι γιατί δεν έχει, ούτε γιατί θεωρεί τους φόρους άδικους, αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος που του έχει απομείνει για να ρίξει αυτήν την κυβέρνηση και να σταματήσει την εφαρμογή μιας καταστροφικής πολιτικής που δεν έχει εγκρίνει, αποτελεί συλλογική αυτοάμυνα του λαού και άσκηση της συνταγματικά κατοχυρωμένης κυριαρχίας του. Μια κυριαρχία που δεν την ασκεί κανένας στο όνομά του, παρά μόνο ο ίδιος όπως αυτός αποφασίζει. Όποιος λοιπόν ποινικοποιήσει την απόφαση αυτή του λαού καταστρατηγεί την λαϊκή κυριαρχία και είναι υπόλογος για εκτροπή με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες:
* Η πρώτη δόση πρέπει να πληρωθεί έως 30/09, σύμφωνα με το σημείωμα της ΔΟΥ. Αν δεν το πληρώσεις έως τότε, προστίθεται προσαύξηση 1% κάθε μήνα. Π.χ. Εάν είναι 300 ευρώ η δόση, έως 30/10, το ποσό που πρέπει να πληρώσεις είναι 303 ευρώ κ.ο.κ.
* Άρα αν καθυστερήσεις έστω και ένα ή δυο μήνες να το πληρώσεις η προσαύξηση είναι αμελητέα, μπροστά στο ποσό που καλείσαι να πληρώσεις ούτως ή άλλως.
* Στην περίπτωση που σου χρειάζεται φορολογική ενημερότητα, μπορείς να πας να την πάρεις ΤΩΡΑ! Πριν τις 30/09. Ισχύει για 1-2 μήνες, ανάλογα. Ή μπορείς να πάρεις την φορολογική σου ενημερότητα όποτε την χρειαστείς διακανονίζοντας την τρέχουσα οφειλή σου.
* Για τις απειλές τους (για αναγκαστικά μέτρα, κατασχέσεις, πλειστηριασμούς), κυρώσεις μπορούν να υπάρξουν για ποσά των 5.000 ευρώ και άνω. Όπως και να ‘χει θυμήσου: δεν είσαι μόνος σου, είμαστε εκατομμύρια. Ήδη 1 στους 4 δεν έχει να πληρώσει. Σε πόσους μπορούν να ασκήσουν διώξεις;
* ΠΡΟΣΟΧΗ: Με κανέναν τρόπο μην δεχτείς να καταθέσεις κείμενο άρνησης ή επιφύλαξης σαν αυτά που κυκλοφορούν. Αφενός δεν θα έχεις κανενός είδους ωφέλεια. Αφετέρου, είναι πιθανό να στοχοποιηθείς από τις υπηρεσίες και να χρησιμοποιηθείς ως εξιλαστήριος τράγος. Σιωπηρά δεν πληρώνεις και έρχεσαι σε επαφή με τα κινήματα στήριξης της γειτονιάς σου.
* Μην δεχτείς να πληρώσεις ακόμη κι αν έχεις. Το ζήτημα είναι πολιτικό, είναι ζήτημα επιβίωσης της χώρας και του λαού στο σύνολό του. Μην δεχτείς να διαχωριστείς από όσους δεν έχουν να πληρώσουν, καταθέτοντας μια δήθεν δήλωση επιφύλαξης. Η δήλωση αυτή είναι το δόλωμα για να σε βάλουν να πληρώσεις. Μην τους κάνεις την χάρη.
* Έχεις την Ιστορία με το μέρος σου: το 1991 ένα κίνημα άρνησης πληρωμής του κεφαλικού φόρου έριξε την κυβέρνηση Θάτσερ.
Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου:
Σε όποιους νομικούς εκβιασμούς και τερτίπια κι αν προχωρήσουν, θ' απαντήσουμε οργανωμένα και όλοι μαζί ενωμένοι και όχι ατομικά. Η συλλογικότητα είναι το όπλο μας - κανένας μόνος του.
Μίλα με τους συναδέλφους σου, τους γείτονες σου, τους φίλους σου. Διάδωσε το! Οργάνωσε στην πολυκατοικία σου, στην γειτονιά σου μια συζήτηση. Δράστε από κοινού!
Μπορoύμε να μαζέψουμε συλλογικά δηλώσεις άρνησης πληρωμής και να τις καταθέσουμε στο Υπουργείο Οικονομικών.
Να θυμάσαι:
Όλοι μαζί ενωμένοι, μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Για τον φόρο ακίνητης περιουσίας
Ο 1ος λογαριασμός που θα έχει προστεθεί ο φόρος ακίνητης περιουσίας θα έρθει μέσα στον Οκτώβρη. Ο φόρος αυτός αποφασίστηκε πλέον να είναι μόνιμος.
Καλό είναι, αν βέβαια μπορούμε, να έχουμε εξοφλήσει τους προηγούμενους λογαριασμούς.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι έχουμε 85 μέρες περιθώριο από την επίδοσή του λογαριασμού για να τον εξοφλήσουμε και 25 ημέρες μετά την έγγραφη ειδοποίησή μας με τον επόμενο λογαριασμό, μέχρι την επικείμενη διακοπή ρεύματος.
Πρέπει να γνωρίζουμε επίσης ότι δυνατότητα διακανονισμού για τον φόρο δεν προβλέπεται (το αποφάσισε η κυβέρνηση).
Ορισμένοι προτείνουν να πάμε να πληρώσουμε το ποσό για την παροχή ρεύματος στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (είτε ατομικά, είτε συλλογικά). Αν και είναι κάτι που μπορεί να γίνει, ωστόσο δεν διασφαλίζει κανέναν έναντι πιθανών αντιποίνων από την κυβέρνηση.
Επομένως η καλύτερη απόφαση είναι κι εδώ η στάση πληρωμών. Η σύμβαση με την ΔΕΗ αφορά μόνο την παροχή ρεύματος και όχι τους φόρους. Αυτό μπορεί να αξιοποιηθεί νομικά στην συνέχεια. Επίσης, η ΔΕΗ κάνει ήδη διακανονισμούς στους λογαριασμούς της, προκειμένου να μην χρειαστεί να κόψει το ρεύμα.
Χρήσιμες πληροφορίες:
Πέντε μήνες χρειάζεται το μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ για να ολοκληρώσει την αποστολή των εκκαθαριστικών για το τέλος ακινήτων, σύμφωνα με τη ΓΕΝΟΠ, που σημαίνει ότι το τέλος για το 2011 θα πληρωθεί τους πρώτους μήνες του 2012.
Η Ομοσπονδία αναφέρει, επίσης, ότι το κόψιμο της παροχής ρεύματος <<δεν είναι εφικτό, καθώς σε παρά πολλά ακίνητα είναι ανέφικτη η είσοδος σε συνεργεία της ΔΕΗ, επειδή οι μετρητές βρίσκονται σε εσωτερικούς απροσπέλαστους χώρους κλπ>> Δεν έχουμε κανένα λόγο να φοβόμαστε! Αν αρνηθούμε μαζικά να πληρώσουμε:
* Θα δημιουργηθεί χάος στο μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ.
* Μα κυρίως θα δημιουργηθεί χάος και πανικός στην κυβέρνηση της Τρόικας και του ΔΝΤ!
Επειδή τα μέτρα τους δεν έχουν τελειωμό, ας τελειώνουμε μια και καλή με αυτούς!
Όλοι μαζί ενωμένοι, μπορούμε να τα καταφέρουμε!

Πηγή:

http://www.epam-hellas.gr/n6kWf79ESdQl2FRA/268/Pos_prochorame_se_stasi_pliromon_pros_to_kratos.htm