Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Οι πλατείες και οι δρόμοι μας περιμένουν

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής 
Ανακοίνωση


«Μόνο στις εποχές της οθωμανικής κατάκτησης, της ήττας του 1897, της μικρασιατικής καταστροφής, της ναζιστικής κατοχής και της ήττας στον εμφύλιο από τα αμερικάνικα όπλα έχει ζήσει η Ελλάδα τέτοιες στιγμές εξευτελισμού, προσβολής, υποτίμησης και κατάλυσης της κυριαρχίας της.
Η γερμανική κυβέρνηση ξεπέρασε το όριο με την πρότασή της να τοποθετηθεί ευρωπαίος «Υπερπρωθυπουργός», ο «Επίτροπος Προϋπολογισμού» που θα παίρνει αυτός τις αποφάσεις για τους φόρους και τις δαπάνες, την κεντρική δηλαδή λειτουργία του κράτους, από την οποία εξαρτώνται όλες οι πολιτικές του: Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική, Αγροτική πολιτική, Ανάπτυξη.
Ούτε εκλογές. Ούτε κόμματα. Ούτε Σύνταγμα. Ούτε Δημοκρατία. Ούτε Ελευθερία. Ούτε αξιοπρέπεια.
Η γερμανική πρόταση δεν αρκείται σε αυτό. Περνάει σε ακραίο σαδισμό.
Ζητά η Ελλάδα θεσμικά να πληρώνει πρώτα το χρέος της και μετά, ό,τι περισσέψει να το χρησιμοποιεί για τις ανάγκες της. Χρυσάφι για τους τοκογλύφους, δεκάρες για τον λαό.
Ούτε ο Σόλωνας. Ούτε ο Τζέφερσον. Ούτε ο Ρουσό. Ούτε ο Γκάντι. Όλος ο πολιτισμός συντρίβεται. Οι τόκοι πάνω από την κοινωνία.
Ούτε στις αποικίες των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών δεν εφάρμοζαν τέτοια μέτρα. Τηρούσαν τα προσχήματα.
Στην κυβέρνηση της Γερμανίας έχει αφυπνισθεί το ναζιστικό παρελθόν της καθυπόταξης και της επιβολής.
Πού είναι ο έλληνας πρωθυπουργός; Πού είναι οι υπουργοί; Πού είναι τα κυβερνητικά κόμματα; Πού είναι η Βουλή;
Πού κρύβονται;
Οι κόκκινες γραμμές τους είναι γραμμές πάνω στην άμμο.
Σε μια τέτοια Ευρωζώνη η Ελλάδα δεν έχει θέση.
Ο λαός μας έχει χάσει την προοπτική. Έχει χάσει την αισιοδοξία του. Έχει χάσει την ασφάλειά του. Έχει χάσει βασικά δικαιώματα της ζωής.
Αν χάσει εντελώς την αξιοπρέπειά του, δεν έχει μέλλον. Θα μπει η τελεία και παύλα.
Ήρθε η ώρα να αντισταθούμε. Να πούμε «δεν πάει άλλο». «Ως εδώ».
Δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος. Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τα δάνειά σας, χωρίς τις διαταγές σας, χωρίς τους επιτρόπους σας, χωρίς το νόμισμά σας.
Μπορούμε να στηριχθούμε στην εργασία μας, που μας τη στερείτε. Στη νεολαία μας, που την καταδικάζετε. Στους πόρους του τόπου μας που τους βγάζετε στο σφυρί. Στην επινοητικότητά μας, που την περιφρονείτε. Στην σχέση μας με τον υπόλοιπο κόσμο, που την ελέγχετε. Στην αλληλεγγύη μας, που την τρέμετε.
Οι κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας και το ελεύθερο πνεύμα τους δεν θα καταλήξουν στο βόθρο της Ευρωζώνης.

Οι πλατείες και οι δρόμοι μας περιμένουν. Χωρίς αργοπορία.


Μέχρι τη νίκη. Όποιο κι αν είναι το τίμημά της».


Αθήνα, 29.1.2012

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

ΑΠΟ ΤΗ ''ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ 700 €'' ΣΤΗ ''ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ 200 €'', ΤΟΥ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ!'


Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Συνοψίζουμε:
Οταν το Μάη του 2010 έθεσαν σε εφαρμογή με το Μνημόνιο τιςπροειλημμένες αποφάσεις τους, ήταν ακόμα μια εποχή που μιλούσαμε για τη «γενιά των 700 ευρώ».
Αλλά ήταν σε αυτήν την Ελλάδα, την Ελλάδα της «γενιάς των 700 ευρώ», που ήρθαν να εφαρμόσουν το ιταμό τους δόγμα ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»...
*
Με τη χιονοστιβάδα των μέτρων, που έκτοτε ακολούθησε, έφτασαν την κατάσταση στο σημείο αυτή η «γενιά των 700 ευρώ» να μοιάζει με... ανέκδοτο μιας πολύ μακρινής εποχής.
Ο «πατριωτισμός» τους είναι τέτοιος που σε μικρό διάστημα μας κατάντησαν να μιλάμε πλέον για τη «γενιά των 500 ευρώ». Αλλά και αυτός ο «υποβιβασμός» δεν κράτησε για πολύ...
*
Τώρα έχουμε φτάσει πια σε ένα σημείο που πριν καν συμπληρωθούν δυο χρόνια από την επέλαση του οδοστρωτήρα της «σωτηρίας» και στο μεσοδιάστημα των όσων μεσολάβησαν από το διάγγελμα του Παπανδρέου στο Καστελόριζο μέχρι τις «κόκκινες γραμμές» του Παπαδήμου, η αδίστακτη πολιτική τους να οδηγεί - διακηρυγμένα και με μαθηματική ακρίβεια - σε μια νέα γενιά.
Μόνο που τώρα πια δεν πρόκειται ούτε για τη γενιά των 700, ούτε για τη γενιά των 500, αλλά για τη «γενιά των 300 ευρώ» και ακόμα πιο κάτω!
*
Ολα αυτά, βέβαια, είναι σχηματικά αφού δεν μπορούν να αποτυπώσουν τον πόνο και την ανασφάλειαπου φωλιάζουν πίσω από τους αριθμούς. Και είναι σχηματικά για τον εξής, επίσης, απλό λόγο:
Γιατί αν υπάρχει μια υπόσχεση που είδαμε από τις εκλογές του 2009 να τηρείται, αν υπάρχει μια κουβέντα των «σωτήρων» μας που να εκπληρώθηκε κατά γράμμα, δεν είναι άλλη από εκείνη του επικεφαλής της Ευρωζώνης. Ο Γιούνκερ σε ανύποπτη στιγμή είχε δηλώσει:
«Τα όσα θα συμβούν στην Ελλάδα ξεπερνούν κάθε φαντασία»!
*
Ε, λοιπόν, ναι! Η πραγματικότητα ξεπέρασε ακόμα και τη «φαντασία» των ίδιων των δημίων μας.
Αφού το «700» το έκαναν «500» και εκείνο με τη σειρά του το πήγαν στο «300», τώρα ούτε καν κι αυτό τοφιλοδώρημα των 300 ευρώ, ούτε καν κι αυτό το σύμβολο της επαιτείας, δεν θεωρείται πλέον δεδομένογια τον Ελληνα εργαζόμενο.
Αλλωστε με το 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους που στοιβάζονται στον Καιάδα της ανεργίας, το «κατόρθωσαν» ήδη: Οι άνθρωποι που συνθέτουν αυτές τις «ευημερούσες» στατιστικές της εξαθλίωσης δεν έχουν πρόσβαση, δεν ανήκουν καν ούτε ακόμα και σε αυτήν την κατηγορία των «300 ευρώ»...
*
Ομως οι «σωτήρες» μας, κι όταν αντέχουν να τους αποκαλούν στυγνούς, κι όταν προσπερνούν χωρίς να ερυθριούν μπρος στις κατηγορίες ότι είναι απάνθρωποι, ένα πράγμα δεν θα επιτρέψουν ποτέ:
Δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να τους κατηγορήσει ότι δεν είναι «θεσμικοί». Οτι δεν είναι «νόμιμοι». Οτι δεν έχουν «σχέδιο». Οτι δουλεύουν χωρίς «προοπτική».
Θεσμικότατα, λοιπόν, νομιμότατα, σχεδιασμένα, ιδού για ποια «προοπτική»... εργάζονται με το άτιμο σχέδιο που έχουν θέσει σε εφαρμογή:
Στο όνομα της «καταπολέμησης της ανεργίας» (!), με το δουλεμπόριο των 5μηνων συμβάσεων έναντι 625 ευρώ το μήνα που βρίσκεται σε εξέλιξη και που σε ετήσια βάση σημαίνει μηνιαίο «εισόδημα» ύψους 223 ευρώ, διαπράττουν το αδιανόητο - όχι στο μέλλον, τώρα το διαπράττουν:
Ετοιμάζουν ήδη τη «γενιά των 200 ευρώ»!
*
Εδώ πια η «βαρβαρότητα» αποδεικνύεται λέξη «μικρή» για να αποδώσει το μέγεθος του ταξικού εγκλήματος που συντελείται.
Είναι τόσο αδίστακτοι που σε συνδυασμό με τη φοροληστεία, με τα χαράτσια, με την πλήρηαποδόμηση των εργασιακών δικαιωμάτων, έχουν στρώσει πια το έδαφος:
Για τις παρούσες και επερχόμενες γενιές των καταπιεσμένων, για όλους εκείνους τους «δούλους» που θα συνεχίσουν να παράγουν για τα «αφεντικά» τον πλούτο, αλυσοδεμένοι στα κρεματόρια της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» που ετοιμάζονται, το «αντιμίσθιο» έχει καταληχθεί:
Μηδέν! Ενα πελώριο... μηδέν!
*
Αν δεν σημάνει γενικός ξεσηκωμός,
αν ο λαός δεν βάλει τέλος στον προμελετημένο αφανισμό του,
τότε, ο κύβος ερρίφθη:
Οσοι επιβιώσουν από τη σημερινή ταξική γενοκτονία, ακόμα κι αν γλιτώσουν από τα «τάγματα εργασίας», ακόμα κι αν εξαιρεθούν από τα «εκτελεστικά αποσπάσματα» του... πλεονάζοντος πληθυσμού,
αυτοί, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, καλούνται να οικοδομήσουν το μέλλον τους σέρνοντας τη σιδερένια μπάλα του καταδίκου στο πόδι. Να μάθουν να ζουν στις τρώγλες και μέσα σε «σπηλιές» ερειπίων.
Η «σωτηρία» τους θα είναι να ξεκινήσουν από το μηδέν. Να πορεύονται στο πουθενά. Για να καταλήξουν στο τίποτα!
* Δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη την Τρίτη 17 Ιανουαρίου

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Γιατί η Αριστερά δεν αποδομεί τον Παπαδήμο; Αλήθεια, γιατί;;;



Γράφει ο Παύλος
Στις 25 Δεκεμβρίου 2011, η Αυγή (  http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=659977), σε σχόλιο της και με τίτλο «Για μία από τις πολλές συντάξεις του», αναφέρεται στον Παπαδήμο, γράφοντας :
«Ψάχνοντας διάφορα στο Διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε μια ερώτηση του Γιάννη Βαρουφάκη προς τον κ. Λουκά Παπαδήμο. Συγκεκριμένα:
 “Αν ο κ. Παπαδήμος πραγματικά πιστεύει ότι εμείς οι Έλληνες πρέπει να δράσουμε με γενναιότητα, αποδεσμευόμενοι από τα κεκτημένα μας, τον καλώ να δώσει το παράδειγμα. Πώς; Παραιτούμενος από τη θέση του καθηγητή που κατέχει στο Τμήμα μου, σε κατάσταση αναστολής για πάνω από δέκα χρόνια, έτσι ώστε να μπορέσουμε να προσλάβουμε έναν νέο επιστήμονα για να διδάσκει τους φοιτητές μας. Μπορεί να χάσει ένα ευτελές μέρος της σύνταξής του, όμως με αυτή την κίνηση θα καθιστούσε πειστικότερες τις προτροπές του προς τους υπόλοιπους.”

Επειδή το θέμα ήταν σοβαρό, τηλεφώνησα στον κ. Βαρουφάκη για να διασταυρώσω την ακρίβεια της πληροφορίας που είχα εντοπίσει. Μου την επιβεβαίωσε και με πληροφόρησε πως τελικά ο κ. Παπαδήμος συνταξιοδοτήθηκε εφέτος, κρατώντας τη θέση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κενή για 13 ολόκληρα χρόνια, ώστε να εξασφαλίσει τη σύνταξη, μία από τις πολλές συντάξεις που θα έχει όταν με το καλό αποσυρθεί. Είχαν δίκιο τελικά αυτοί που κατοικούσαν στα χώματα που πατάμε πριν 2.500 χρόνια, όταν έλεγαν πως χωρίς την ανδρεία (με την έννοια της γενναιότητας) καμία άλλη αρετή δεν μπορεί να κατακτηθεί από τον άνθρωπο.

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012