Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Ελένη Πορτάλιου για το δήμο Αθηναίων


Σταθήκαμε απέναντι στον Κακλαμάνη, δεν δεχόμαστε την πολιτική του μνημονίου ως δεδομένη.

Σε σημερινή συζήτηση με τους υποψηφίους δημάρχους Αθηναίων στην πρωινή εκπομπή του MEGA και στους δημοσιογράφους Γ. Καμπουράκη και Γ. Οικονομέα, η υπ. δημάρχος Ελ. Πορτάλιου μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Η κρίση στην πόλη, από τη μεριά του λαϊκού κόσμου που μας ενδιαφέρει, έχει τρεις πτυχές:
η πρώτη αφορά στις νέες μορφές φτώχειας, δηλαδή συμπολίτες μας που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, λόγω των πολιτικών του μνημονίου και τα νέα μέτρα, η δεύτερη αφορά στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους στο Δήμο, δηλαδή στις κοινωνικές υποδομές για τα σχολεία, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τους ηλικιωμένους, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, τα άτομα με αναπηρία. Όλο αυτό το κοινωνικό κράτος καταρρέει γιατί δεν χρηματοδοτείται και γιατί η διαχείριση δεν γίνεται επ’ ωφελεία των ασθενέστερων αλλά υπέρ των ισχυρών οικονομικά συμφερόντων και, η τρίτη διάσταση της κρίσης στην πόλη αφορά στην οικολογική κρίση του λεκανοπεδίου και την κλιματική αλλαγή, που θα έχει εκτός των άλλων και σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις.
Σε αυτό το σύνολο των προβλημάτων πρέπει να τοποθετηθούμε, και πρέπει να ξέρουμε ότι η κεντρική πολιτική διαπλέκεται με την τοπική. Πρέπει η κοινωνία να απελευθερωθεί από το στενό κορσέ του μνημονίου. Διότι, το 40% των πόρων που δίνει το κράτος στην αυτοδιοίκηση κόβονται. Και αυτό θα γίνει, όποιος δήμαρχος και να βγει εάν δεν υπάρξει σκληρή σύγκρουση με την κυβέρνηση.
Διεκδικούμε τη δημιουργία ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου που να φέρει πίσω τα κλεμμένα. Δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε ότι το μνημόνιο είναι δεδομένο. Ότι η πολιτική είναι δεδομένη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν προτείνουμε ένα φθηνό, οικολογικό και συμμετοχικό πρόγραμμα, όχι επειδή θέλουμε να διαχειριστούμε τη φτώχεια αλλά επειδή θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τους λίγους πόρους επ’ ωφελεία του λαϊκού κόσμου στις γειτονίες.»
Για τη δημοτική αρχή Κακλαμάνη:
«Με τον κ. Κακλαμάνη έχουμε συγκρουστεί σχεδόν σε όλα τα θέματα. Ξεκινώντας από τον Ελαιώνα που είναι και σήμερα επίκαιρος και φτάνοντας στο Κύπρου και Πατησίων και στο Κτήμα Δρακόπουλου. Έχουμε δουλέψει με τους ενεργούς πολίτες και έχουμε αναχαιτίσει την πολιτική του κ. Κακλαμάνη.»


Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Η μάσκα του Κόκκινου Θανάτου

Υπάρχουν εκείνοι που δημιούργησαν την παγκόσμια οικονομική κρίση και κέρδισαν και εξακολουθούν να κερδίζουν τσουβάλια με δισεκατομμύρια ποντάροντας στην εξαθλίωση και το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν εκείνοι που υπηρετούν πρόθυμα μέσα από το μετερίζι της πολιτικής τους τραπεζίτες και τα γκόλντεν μπόις απολαμβάνοντας και οι ίδιοι την εφήμερη ευημερία και την απατηλή ασφάλεια που τους παρέχουν τα ελεγχόμενα και οι σωματοφύλακες. Υπάρχουν εκείνοι που προστατευμένοι μέσα στα υλικά αγαθά τους, τα θωρακισμένα αυτοκίνητα, τα σπίτια με την περίφραξη και τα εκατομμύρια στην Ελβετία δεν έχουν καταλάβει και πιστεύουν πως δε θα νιώσουν ποτέ τις συνέπειες της οικονομικής παγκόσμιας κρίσης.
Υπάρχουν κι εκείνοι, που είναι οι πολλοί, που τους έχει αγγίξει η κρίση, αλλά αρνούνται να το παραδεχτούν και να δράσουν. Κλεισμένοι μέσα στο καβούκι τους, έχουν υψώσει γύρω τους το τείχος της άρνησης και του φόβου, έχουν περιχαρακωθεί μέσα στα όρια του εαυτού τους, άντε και της οικογένειάς τους (το πολύ) και ελπίζουν πως η εξουσία δε θα τους αφήσει στη μοίρα τους. Με σκυμμένο κεφάλι δέχονται τον εξευτελισμό τον δικό τους και των συνανθρώπων τους, ελπίζοντας ότι η αποδοχή του καθεστώτος θα λειτουργήσει ευνοϊκά γι αυτούς.
Σ’ όλους αυτούς αφιερώνω το διήγημα του Ένγκαρ Άλαν Πόε: Η μάσκα του Κόκκινου Θανάτου. Αριστούργημα, όπως τα περισσότερα από τα διηγήματά του. Το ανέσυρα από τη μνήμη μου γιατί οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα στη χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο γενικά, μου το θύμισαν έντονα.
Προκαλεί δέος η ανάγνωσή του, η μοναδική ατμόσφαιρα που τόσο καλά ήξερε να δημιουργεί ο μεγάλος συγγραφέας, η δύναμη των εικόνων και των περιγραφών, η πυκνότητα του νοήματος. Είναι κρίμα το ότι, αν οι παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων διαβάσουν το διήγημα, δε θα θελήσουν να το καταλάβουν. Η στιγμή που θα το καταλάβουν θα έρθει. Μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά. Όταν οι τράπεζες θα καταρρέουν, όταν οι μισητοί κυβερνώντες θα έχουν χάσει τους προστάτες τους, όταν οι μάζες των πεινασμένων θα εισβάλλουν στις επαύλεις των χορτασμένων και θα τις λεηλατούν, όταν ο θάνατος θα έχει πάρει τη μορφή της εξαθλίωσης και της καταστροφικής μανίας που οι ίδιοι εκτρέφουν με την αδιαφορία τους, θα είναι πολύ αργά για να ζητήσουν έλεος. Χαίρονται που ο λαός δεν έχει αντιδράσει ακόμα, όπως θα όφειλε να κάνει. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι όσο καθυστερεί η εξέγερση (γιατί θα έρθει - αυτό είναι το μόνο βέβαιο), τόσο συσσωρεύεται η οργή, η απελπισία, η τρέλα, τόσο πιο ανεξέλεγκτο θα είναι το ξέσπασμα. Όμως είναι γνωστό ότι: μωραίνει Ζευς, ον βούλεται απολέσαι.
Παρόλα αυτά τους αφιερώνω τη Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου. Ίσως κάποιος το κατανοήσει. Και επειδή δεν μπορώ βέβαια να παραθέσω όλο το διήγημα, ιδού η περίληψή του:
Η πανούκλα (ο Κόκκινος Θάνατος) έχει απλώσει τα φτερά της πάνω στη χώρα και οι άνθρωποι πεθαίνουν μαζικά μέσα στους πόνους και την αιμορραγία. Αλλά ο πρίγκιπας Πρόσπερο είναι ευτυχισμένος, ατρόμητος και σοφός. Καλεί χίλιους χαροκόπους από τον κύκλο των ιπποτών και των κυριών της αυλής του και αποσύρεται στη βαθιά μοναξιά ενός από τους οχυρωμένους πύργους του. Κλείνει ερμητικά τις πύλες, ώστε ούτε η απόγνωση να μπει μέσα ούτε η ξέφρενη ευθυμία να γλιστρήσει έξω. Έχει φροντίσει να φέρει διασκεδαστές, μουσικούς, χορευτές και εκλεκτά κρασιά. Υπάρχει ασφάλεια. Ο Κόκκινος Θάνατος είναι έξω.
Τον πέμπτο ή έκτο μήνα, όταν η πανούκλα έχει φτάσει στη χειρότερη στιγμή της, ο πρίγκιπας Πρόσπερο καλεί τους χίλιους καλεσμένους του σε ένα φαντασμαγορικό χορό μεταμφιεσμένων. Ο Πόε μας μιλά για τα εφτά σαλόνια με το διαφορετικό χρώμα διακόσμησης το καθένα και τους φανταιζίστικα ντυμένους καλεσμένους. Μέχρι τη στιγμή που βλέπουν ανάμεσά τους ένα τρομακτικό καλεσμένο, τυλιγμένο από την κορφή ως τα νύχια σε σάβανα, ραντισμένα με άλικους λεκέδες. Η μάσκα του πιστή απομίμηση του προσώπου ενός άκαμπτου πτώματος. Ο ξένος έχει ντυθεί Κόκκινος Θάνατος!
Όλοι παγώνουν και ο πρίγκιπας Πρόσπερο συνέρχεται πρώτος απ’ το ξάφνιασμα και τον τρόμο και, κρατώντας ένα εγχειρίδιο, ακολουθεί την αποτρόπαια μορφή μέσα από τα χρωματιστά δωμάτια. Όταν φτάνει στο μαύρο δωμάτιο, η μορφή στρέφεται και τον κοιτά και ο πρίγκιπας σωριάζεται νεκρός στο πάτωμα. Τότε επιτέλους οι καλεσμένοι κινούνται, αρπάζουν τον άγνωστο και αφήνουν μια κραυγή, όταν, βγάζοντάς του τα σάβανα και τη μάσκα, δε βρίσκουν χειροπιαστή μορφή από κάτω.
Ο Κόκκινος Θάνατος είχε έρθει σαν κλέφτης μέσα στη νύχτα. Ο ένας μετά τον άλλον σωριάστηκαν νεκροί. «Και οι φλόγες έσβησαν στους τρίποδες. Και το σκοτάδι και η αποσύνθεση και ο Κόκκινος Θάνατος άπλωσαν την απόλυτη κυριαρχία τους παντού».


Στάθης: ένα σκίτσο χίλιες λέξεις...


Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Ελεύθερη Αττική: Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής


"Θα ήθελα να τονίσω θετικά μερικά διακριτικά στοιχεία του συνδυασμού μας. Επιμένουμε στην εναλλακτική λύση, με επίκεντρο το θέμα της παραγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Επιμένουμε στην κινηματική αντίληψη, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του δημάρχου της Μαριναλέντα «πρόκειται για μια εξουσία που αναλαμβάνει ο ίδιος ο λαός, προκειμένου να αλλάξει την πραγματικότητα που βιώνει».

Επιδιώκουμε την περιφέρεια ως εστία παραγωγής μιας αντι-τρόικα πολιτικής, για να χρησιμοποιήσω πάλι μια φράση του Γκορντίγιο «μια κόντρα εξουσία». Στη διαμόρφωση του ψηφοδελτίου μας βάζουμε κριτήρια τόσο πολιτικής όσο και ήθους. Δεν είναι απολίτικο αυτό. Το έχω ξαναπεί, η εντιμότητα είναι μια επαναστατική αρετή ακόμα κι αν τη συναντάμε σε ένα συντηρητικό πολίτη, ειδικά αυτή την εποχή του βούρκου που ζούμε...".
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΡΟΜΟΣ"

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Θα ξεπουλήσουν και τα βράχια


Το νέο άρθρο του Δημήτρη Καζάκη στο ΠΟΝΤΙΚΙ της 29/9/2010. Εξαιρετικά ενδιαφέρον, εξαιρετικά ανησυχητικό, εξαιρετικά ρεαλιστικό.

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Χίλιες λέξεις...

Από το ΠΟΝΤΙΚΙ