χωρίς τελεία

Το πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε, όπως ψηφίστηκαν και τα προηγούμενα νομοσχέδια που οδηγούν στο τέλος των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας και σύντομα θα ψηφιστεί το επόμενο νομοσχέδιο και οι γερμανογάλλοι και λοιποί συμμορίτες είναι προ των πυλών, την άλλη βδομάδα θα έχουν έρθει με σκοπό την ανάληψη ελέγχου στα υπουργεία (δεν πρέπει να το επιτρέψουμε, έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στους αποδιοπομπαίους τράγους, τους δημόσιους υπαλλήλους και τις καταλήψεις που κάνουν) κι όμως την Τετάρτη και την Πέμπτη έγιναν οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων και είχαμε άλλο ένα νεκρό διαδηλωτή, αυτή τη φορά όπως φαίνεται από την χρήση των θανατηφόρων χημικών κι όμως εμείς αρχίσαμε να «σκοτωνόμαστε» μεταξύ μας (άλλους θα έπρεπε να έχουμε ως στόχο) και οι άνεργοι πληθαίνουν και οι πεινασμένοι ψάχνουν τα σκουπίδια, και οι απελπισμένοι αυτοκτονούν και η κατάθλιψη κάνει θραύση και η ανελέητη συμμορία που κυβερνάει ετοιμάζεται να στερήσει το ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν το χαράτσι των ακινήτων κι εμείς συνεχίζουμε να συζητάμε επί της διαδικασίας, το ζητούμενο ήταν να μην επιτρέψουμε να περάσει το πολυνομοσχέδιο και αν περάσει να συνεχίσουμε χωρίς σταματημό και να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δε σκοπεύουμε να πάψουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να ξεκουμπιστούν και να λογοδοτήσουν, κι όμως οι συζητήσεις έχουν μετατραπεί σε αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ΠΑΜΕ και ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΜΕ και ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΠΑΜΕ και «αναρχικούς»  ή αναρχικούς, αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις, αν έπρεπε να περιφρουρήσει το ΚΚΕ την πορεία, το ΚΚΕ κατά πάντων, τα πουλημένα ΜΜΕ, που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, επαινούν το ΚΚΕ (τώρα αυτό καλό είναι;) η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ δεν εμπόδισε βέβαια τους βουλευτές να μπουν στη Βουλή και να ψηφίσουν, εμπόδισε τους διαδηλωτές να εμποδίσουν τους βουλευτές, έχω διαβάσει τόσες απόψεις, προσπάθησα να καταλάβω μέσα από τα δημοσιεύματα ποια ήταν η αλήθεια, δεν κατέβηκα την Πέμπτη κι έτσι δεν έχω άμεση εικόνα (κατέβηκα την Τετάρτη, αλλά εκείνη ήταν διαφορετική εικόνα), και δεν μπορώ να βγάλω άκρη και νομίζω πως η απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση (μπορεί και όχι) και κατάλαβα πως αυτό δεν έχει τόση σημασία, είναι ο αντιπερισπασμός που παίρνει το βλέμμα και την προσοχή από αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, από το ξεπούλημα και την μπακλαβαδοποίηση της χώρας, και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (αναφέρομαι στα αριστερά) εξακολουθούν να νομιμοποιούν την κυβέρνηση με την παρουσία τους και συνεχίζουν να απευθύνουν το λόγο στους δωσίλογους και το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται, ο αντιπερισπασμός συνεχίζεται, ο θόρυβος καταστρέφει το σήμα, και οι ανεξάρτητες οικονομικές ζώνες σχεδιάζονται και συμφωνούνται και τα εργασιακά δικαιώματα καταργούνται και κατακτήσεις αιώνων πετιούνται στο βωμό των τραπεζιτών και των λοιπών παρασίτων και πρέπει να νιώσουμε αδύναμοι, μόνο έτσι θα μας πατήσουν και θα μας εξαθλιώσουν, δεν πρέπει να μιλάμε δεν πρέπει να διεκδικούμε, δεν πρέπει να καταλάβουμε ότι το πολιτικό σύστημα έχει πεθάνει προ πολλού κι εμείς κάθε φορά έξω από τη βουλή πηγαίνουμε στο ξόδι του, αλλά οι νεκροί αρνούνται να μπουν στον τάφο τους και θέλουν να μας πάρουν μαζί τους η διακυβέρνηση της χώρας παραδόθηκε στους ξένους και ποιος, εκτός από τον ίδιο το λαό, θα τολμήσει να πετάξει έξω από τη χώρα την Τρόικα, να καταγγείλει όλες τις ατιμωτικές συμβάσεις, να κηρύξει μονομερώς στάση πληρωμών προς τους δανειστές, να βγάλει τη χώρα από την ευρωζώνη και την ΕΕ;... είναι πολλά και δύσκολα αυτά που πρέπει να γίνουν και δεν μπορούν να γίνουν σε συνθήκες καυγάδων και αντιπαραθέσεων που είναι βούτυρο στο ψωμί των μελών της διεθνούς συμμορίας (που μαζί με το βούτυρο θα καταπιούν και εμάς – αν τους το επιτρέψουμε), όμως δεν μπορώ να πιστέψω πως θα το επιτρέψουμε, θα αντισταθούμε με πολλούς τρόπους, μαζί με τους αγωνιστές του ΠΑΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους αναρχικούς, μαζί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Μέτωπο Ανατροπής, μαζί με όλα τα μέτωπα γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια, γιατί προέχει να διώξουμε τους κατακτητές, γιατί είναι θέμα αξιοπρέπειας να δικάσουμε τους προδότες και να δημεύσουμε την περιουσία τους, γιατί πρέπει να στηρίξουμε την αλληλέγγυα κοινωνία, γιατί πρέπει να κάνουμε αυτό το μετέωρο βήμα που μας βασανίζει εδώ και χρόνια και να περάσουμε στο μέλλον, γιατί έχουμε μια ευκαιρία να απομονώσουμε τους δωσίλογους που για μια ακόμα φορά ετοιμάζονται να κυριαρχήσουν την επόμενη μέρα, αλλά εμείς δε θέλουμε τέτοια επόμενη μέρα, δε θα καταθέσουμε τα «όπλα» αυτή τη φορά, θα πάμε μέχρι τέλος (θα το παλέψουμε πάντως), δεν έβαλα τελεία γιατί την τελεία θα τη βάλουμε όλοι μαζί, όταν φτάσουμε στο τέλος·