ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ Βουβές υπογραφές, «τυφλές» ψήφοι...
Του Γιώργου Λακόπουλου
Kάποτε ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταπιαστεί με την υπαγωγή της Ελλάδας στον διεθνή οικονομικό έλεγχο. Και φυσικά η έρευνα θα αρχίσει από τα συναφή ντοκουμέντα. Πρώτα θα αναζητήσει τα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου. Και εκεί θα υποστεί το πρώτο σοκ. Δεν υπάρχουν πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου! Για την ακρίβεια υπάρχει μια σύντομη συνεδρίαση με μια εισαγωγή του Πρωθυπουργού, μια σύντομη ομιλία του υπουργού Οικονομικών και τίποτε άλλο. Και δεν υπάρχει, γιατί δεν έγινε τίποτε άλλο. Η πιο κρίσιμη απόφαση στη μεταπολεμική Ιστορία της χώρας δεν συζητήθηκε ποτέ στο Υπουργικό Συμβούλιο. Δεν μίλησαν οι υπουργοί. Ούτε καν ο πολυπράγμων Βαγγέλης Βενιζέλος, αντίπαλος πόλος στο εσωκομματικό παιχνίδι υποτίθεται, δεν ζήτησε τον λόγο. Δεν έγινε ψηφοφορία. Δεν κρατήθηκαν λεπτομερή πρακτικά. Η συνεδρίαση ήταν κατ΄ ουσίαν τυπική. Στην απόφαση υπάρχουν φαρδιές πλατιές οι υπογραφές των υπουργών, αλλά η αλήθεια είναι ότι την ενέκριναν χωρίς να τη συζητήσουν. Χωρίς καν να γνωρίζουν τι αποφασίζουν.
Του Γιώργου Λακόπουλου
Kάποτε ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταπιαστεί με την υπαγωγή της Ελλάδας στον διεθνή οικονομικό έλεγχο. Και φυσικά η έρευνα θα αρχίσει από τα συναφή ντοκουμέντα. Πρώτα θα αναζητήσει τα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου. Και εκεί θα υποστεί το πρώτο σοκ. Δεν υπάρχουν πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου! Για την ακρίβεια υπάρχει μια σύντομη συνεδρίαση με μια εισαγωγή του Πρωθυπουργού, μια σύντομη ομιλία του υπουργού Οικονομικών και τίποτε άλλο. Και δεν υπάρχει, γιατί δεν έγινε τίποτε άλλο. Η πιο κρίσιμη απόφαση στη μεταπολεμική Ιστορία της χώρας δεν συζητήθηκε ποτέ στο Υπουργικό Συμβούλιο. Δεν μίλησαν οι υπουργοί. Ούτε καν ο πολυπράγμων Βαγγέλης Βενιζέλος, αντίπαλος πόλος στο εσωκομματικό παιχνίδι υποτίθεται, δεν ζήτησε τον λόγο. Δεν έγινε ψηφοφορία. Δεν κρατήθηκαν λεπτομερή πρακτικά. Η συνεδρίαση ήταν κατ΄ ουσίαν τυπική. Στην απόφαση υπάρχουν φαρδιές πλατιές οι υπογραφές των υπουργών, αλλά η αλήθεια είναι ότι την ενέκριναν χωρίς να τη συζητήσουν. Χωρίς καν να γνωρίζουν τι αποφασίζουν.
Το δεύτερο σοκ ο μελλοντικός ερευνητής θα το υποστεί όταν καταφύγει στα πρακτικά της Βουλής. Δεν θα χρειαστεί πολύ για να καταλάβει πως και αυτοί που υπερψήφισαν και αυτοί που καταψήφισαν το μνημόνιο δεν είχαν ιδέα για το περιεχόμενό του. Επικύρωσαν τη λεόντειο υπαγωγή της χώρας στην τρόικα χωρίς να διαβάσουν τα κείμενα, γιατί... δεν τα είχαν! Χωρίς να ξέρουν τι ψηφίζουν.
Και το τρίτο σοκ θα έλθει αν διαβάσει τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε ο υπουργός Οικονομικών. Τη δημοσίευσε στο σύνολό της το περιοδικό «Επίκαιρα». Η σύμβαση καταφανώς μεταβιβάζει κυριαρχικά δικαιώματα στους δανειστές της χώρας. Και εδώ τα πράγματα είναι χειρότερα. Κατατέθηκε στη Βουλή μόνο για τυπικούς λόγους. Το Κοινοβούλιο δεν θα κληθεί ποτέ να την εγκρίνει. Γιατί... δεν χρειάζεται. Παραιτήθηκε από αυτό το δικαίωμα. Συμπέρασμα. Η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία ολοκληρώνει άδοξα τον κύκλο της με μία επιλογή που αλλάζει την πορεία της χώρας, αλλά κανείς δεν τη συζήτησε ποτέ πουθενά. Μια τομή στη νεώτερη ελληνική Ιστορία, την οποία κανείς δεν αντελήφθη. Αυτό εξηγεί και γιατί οι πολιτικοί, ιδίως της κυβερνητικής πλευράς, λένε συνεχώς ανακρίβειες γι΄ αυτό το θέμα. Οπως είχε πει ο ούγγρος μαθηματικός Τζον Βον Νέιμαν: «Δεν υπάρχει λόγος να είσαι ακριβής όταν δεν ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάς».
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 14 Ιουνίου 2010
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου