Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

Αστικός Ζαπατισμός





Ένα εξαιρετικό κείμενο του John Holloway, Ινστιτούτο Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Πουέμπλα:
Ι.


Δεν είμαι ένας ντόπιος χωρικός. Πιθανότατα ούτε εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, είσαι ένας ντόπιος χωρικός. Παρόλα αυτά αυτό το άρθρο αφορά μια εξέγερση ιθαγενών αγροτών.Οι Ζαπατίστας της Τσιάπας είναι αγρότες. Οι περισσότεροι από εμάς που γράφουμε και διαβάζουμε αυτό το περιοδικό είμαστε «πρωτευουσιάνοι». Οι εμπειρίες μας απέχουν πολύ απ’ αυτές των Ζαπατίστας της Τσιάπας. Οι συνθήκες της ζωής μας είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες των Ζαπατίστας της Τσιάπας και οι μορφές της πάλης μας, επίσης. Ωστόσο, o απόηχος της εξέγερσης των Ζαπατίστας στις πόλεις ήταν τεράστιος. Γιατί; Τι σημαίνει ο Ζαπατισμός για τις πόλεις;
Η συνέχεια εδώ:
Αστικός Ζαπατισμός

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Το δικαίωμα και η υποχρέωση για την υπεράσπιση της χώρας



Τον τελευταίο χρόνο η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων έχουμε υποστεί μια πρωτοφανή επίθεση στα εισοδήματα και στα δημοκρατικά και στα εργασιακά μας δικαιώματα. Το εισόδημα μειώνεται χωρίς προοπτική να σταματήσει σε κάποια κόκκινη γραμμή η μείωση, οι φόροι αυξάνονται ανεξέλεγκτα και παρανοϊκά, οι τιμές των πραγμάτων ακολουθούν ανοδική πορεία. Οι εργατολόγοι αισθάνονται την ανάγκη να σκίσουν τα πτυχία τους. Όταν διαδηλώνουμε αντιμετωπιζόμαστε σαν κατσαρίδες που πρέπει να εξοντωθούν. Η ανάλγητη κυβέρνηση απαιτεί με ύφος Μαρίας Αντουανέτας όλο και μεγαλύτερες θυσίες, η χώρα παραδίδεται στα κοράκια του διεθνούς τραπεζικού αεριτζίδικου συστήματος, πωλείται η γη, ο αέρας, η θάλασσα. Και όλα αυτά συνοδεύονται από ασυναρτησίες του τύπου: «πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας», «είναι πατριωτικό καθήκον», «θα σώσουμε την Ελλάδα», «ο ασθενής χρειάζεται το φάρμακό του» και άλλες τέτοιες μαλακίες (δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη στο γραπτό λόγο, αλλά νομίζω ότι εκφράζει με αρκετή ακρίβεια όσα λέγονται από κυβερνητικά χείλη εδώ και αρκετό καιρό). Αν δεν αντιδράσουμε, σε λιγότερο από ένα χρόνο από σήμερα θα είμαστε ξένοι στον τόπο μας.
Από την άλλη, η κυβέρνηση καταδικάζει μετά βδελυγμίας τα βίαια επεισόδια σε βάρος υπουργών και βουλευτών (γιαούρτια, μπουκάλια, καφέδες, αυγά, καρέκλες, άντε και καμιά πέτρα). Ο Κακλαμάνης (ο Απόστολος) με υστερικούς τόνους κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κρύβεται πίσω από βίαιες αντιδράσεις σε βάρος υπουργών, βουλευτών και πολιτικών στελεχών που εκδηλώνονται με μεγάλη συχνότητα τις τελευταίες μέρες. Και από κοντά κι εκείνοι που σου λένε στα σοβαρά ότι δεν είναι σωστό να γίνονται τέτοια πράγματα. Θα μπορούσαν, λένε, οι διαφωνούντες να αντιδράσουν με κόσμιο τρόπο (πχ: «κάντε μας τη χάρη να μην ψηφίσετε το μεσοπρόθεσμο» ή «γιατί, καλοί μου άνθρωποι, ψηφίσατε το μεσοπρόθεσμο και μας καταδικάσατε σε αργό θάνατο; Ήταν λανθασμένη η πράξη σας. Θα πάρετε στις εκλογές την απάντησή μας» - αν ζούμε μέχρι το 2013 βέβαια). Φυσικά ούτε λόγος για τους τόνους χημικών και την πρωτοφανή βία που υπέστησαν οι ειρηνικοί διαδηλωτές την 28 και κυρίως την 29 Ιουνίου (και σε παλιότερες βέβαια διαδηλώσεις), βία που κατατάσσει επάξια το ΓΑΠ δίπλα στους φίλους του Μπεν Αλί και Μουμπάρακ.
Όχι άλλη εκλογίκευση του τύπου: «Μα μιλάμε για εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση». Ε, λοιπόν, όχι! Όταν εκλέγεις κυβέρνηση με ένα πρόγραμμα και αυτή εφαρμόζει ένα απόλυτα αντίθετο πρόγραμμα, εκθέτει τη χώρα και το λαό σε κινδύνους για να ικανοποιήσει τους τοκογλύφους και τους τραπεζίτες, δημιουργεί στρατιές ανέργων και απασχολούμενων «με ευελιξία» (τι λέξη! Λες και μιλάμε για μπαλαρίνες), χρειάζεται έκτακτα μέτρα ασφαλείας, σιδερένιο τείχος και πολλές διμοιρίες ΜΑΤ για να προστατευτεί από το λαό, και σου μπαστακώνεται χωρίς να έχει πια λαϊκή εντολή, μόνο και μόνο για να προλάβει να εκτελέσει το συμβόλαιο με τα ξένα αφεντικά της, τότε δεν έχεις κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη. Έχεις απατεώνες που υφάρπασαν τις ψήφους του λαού.
Υπάρχουν οι συνθήκες για την ενεργοποίηση της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος, δηλαδή του άρθρου 120 παρ. 4: «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Όσο η δημοκρατία λειτουργεί, δεν υπάρχει λόγος εφαρμογής του τελευταίου άρθρου. Αυτό έχει τεθεί για να νομιμοποιήσει την αντίσταση σε κάθε προσπάθεια επιβολής ενός ανελεύθερου καθεστώτος. Η Ελλάδα είναι κατεχόμενη χώρα πια. Το ξεπούλημα έχει αρχίσει. Και το σχέδιο είναι να ολοκληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται (βέβαια άλλες είναι οι βουλές του λαού). Πώς να αντιδράσει ένας λαός στην εσχάτη προδοσία που βλέπει να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του από εκείνους που εξέλεξε να τον εκπροσωπήσουν και να υπερασπιστούν τα συμφέροντά του;
Αντί λοιπόν οι υπαλληλίσκοι «κυβερνώντες» να διαμαρτύρονται, θα πρέπει να νιώθουν ευγνωμοσύνη όσο οι επιθέσεις εναντίον τους περιορίζονται στα αυγά, στις ντομάτες και στα γιαούρτια (που είναι μάλιστα μέσα στο πλαίσιο της μεσογειακής διατροφής, που τη συνιστά και ο Πρωθυπουργός).