Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Μετατρέπουν τη χώρα σε προτεκτοράτο


Να ανακόψουμε την… κάθοδο στον Άδη. Του Ρούντι Ρινάλντι. Από την εφημερίδα: Ο Δρόμος της Αριστεράς.
Στις κοινωνίες που κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, υπάρχουν πολλά είδη καθεστώτων. Είναι άλλο πράγμα ένα φασιστικό καθεστώς, άλλο μια τυπική αστική δημοκρατία, άλλο η κατάλυση της ανεξαρτησίας ή η κατοχή μιας χώρας, άλλο η οικονομική και πολιτική εξάρτηση. Ακόμα, γίνεται διάκριση και σε καθεστώτα τυπικής αστικής δημοκρατίας, π.χ. δικομματικό καθεστώς και εναλλαγή του, όπως υπάρχουν και αρκετοί τύποι καθεστώτων ειδικής έκτακτης ανάγκης.
Αυτά δεν είναι χωρίς σημασία ζητήματα, ιδιαίτερα γιατί ζούμε σε μια χώρα που τα τελευταία δύο χρόνια οι καθεστωτικές φάσεις διαδέχονται η μία την άλλη, χωρίς να δίνεται (ειδικά από την Αριστερά) η ιδιαίτερη προσοχή που απαιτείται. Γιατί, η μακάρια σκέψη πως η Ελλάδα (δηλαδή η αστική της τάξη) συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική λεία με υποδεέστερο ρόλο, όπως διατείνεται η άποψη του ΚΚΕ, ότι δήθεν η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική (ή μικροϊμπεριαλιστική χώρα) δεν μπορεί να εξηγήσει, στοιχειωδώς, όσα επισυμβαίνουν τα τελευταία δύο χρόνια.
Μάλιστα, πλήθος από κείμενα και άρθρα στο Ριζοσπάστη και σε ανακοινώσεις του ΚΚΕ θέλουν να κατατροπώσουν τη «λαθεμένη» άποψη περί κατοχής της χώρας, γιατί δήθεν απαλλάσσει την αστική τάξη από τις ευθύνες της κ.λπ.
Με τον ερχομό στην εξουσία του Γ. Παπανδρέου και την υπερψήφιση της πρώτης δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου, ήδη είχαμε περάσει από το καθεστώς μιας τυπικής αστικής διακυβέρνησης ενός εξαρτημένου καπιταλισμού, σε μια νέα καθεστωτική φάση όπου πολλές από τις αρχές της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας είχαν ατονήσει ή και παραχωρηθεί προς τους δανειστές και τους φορείς τους.
Υποστηρίξαμε εδώ και καιρό από τις στήλες του Δρόμου, ότι το περιβάλλον Παπανδρέου είναι συνδεδεμένο με αυτήν την εξέλιξη, την προώθησε συνειδητά και υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για ανάμειξη σε τεράστιες μπίζνες. Η λεηλασία ή και η κατακτητική πολιτική σε βάρος μιας χώρας μπορεί να γίνει «συνεταιρικά», αλλά συνήθως επιβάλλονται τα συμφέροντα των ισχυρότερων. Συγκεκριμένα, των διεθνών ιμπεριαλιστών και των οργανισμών τους και το περιθώριο που αφήνεται στους εγχώριους αστούς είναι να συνδράμουν ενεργά και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις αυτές. Ορισμένοι, μάλιστα, μάλλον θα συνθλιβούν, αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για το χρηματιστικό κεφάλαιο και τις περίφημες «αγορές».
Με τις πρόσφατες αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. η καθεστωτική φάση αρχίζει να παίρνει πιο βαθιά χαρακτηριστικά άμεσης κυριαρχίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού επί της χώρας, με ιδιαίτερα αποικιοκρατικά, νεοαποικιοκρατικά χαρακτηριστικά και όρους που μετατρέπουν τη χώρα σε προτεκτοράτο. «Προτεκτοράτο (protectorate) σημαίνει κάποια εδαφική κατοικήσιμη περιοχή που ελέγχεται (ή κυριαρχείται, κατά διάφορους βαθμούς) από μία ή περισσότερες «προστατεύουσες» (προστάτιδες - protecting) Δυνάμεις». Το Διεθνές Δίκαιο διακρίνει πολλές εκδοχές προτεκτοράτου, αλλά δεν είναι αυτό που μας απασχολεί στο παρόν σημείωμα, αλλά η τάση μετατροπής της Ελλάδας από κυρίαρχη (έστω καπιταλιστικά εξαρτημένη) χώρα σε ένα υβρίδιο κράτους, που η ουσία του πλησιάζει το προτεκτοράτο και απομακρύνεται πολύ από το πρότυπο της κυρίαρχης χώρας.
Τα ’λεγαν…Ας θυμηθεί ο καθένας δηλώσεις και τοποθετήσεις Ελλήνων πολιτικών για τα θέματα κυριαρχίας, συνόρων (Γ. Παπανδρέου τόσο ως υπουργός Εξωτερικών όσο και ως πρωθυπουργός, Άννα Ψαρούδα Μπενάκη ως πρόεδρος της Βουλής) που ρητά λένε ότι μπορεί να χρειαστεί να περιοριστεί η εθνική κυριαρχία ή να αλλάξουν τα σύνορα, για να μπορούμε έτσι να μετέχουμε στις οικονομικές συμμαχίες ή να μη βουλιάξουμε ως χώρα. Κοντά σε αυτά τα δείγματα ευλυγισίας υπάρχουν και άλλα όσον αφορά το Κυπριακό (ναι στο σύμφωνο Ανάν που πρώτος φώναξε ο Παπανδρέου μαζί με τον Δρούτσα, πρώην υπουργό Εξωτερικών που μετείχε στη σύνταξη του σχεδίου Ανάν) και άλλα όσο αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με ουσιαστική αποδοχή καθαρά ενδοτικών θέσεων και υποχωρήσεων σε θέματα κυριαρχίας της χώρας (Αιγαίο, ΑΟΖ κ.λπ.).
Με τις δανειακές συμβάσεις και τα Μνημόνια η προτεκτορατοποίηση της χώρας προχώρησε με άλματα σε όλα τα ζητήματα της οικονομικής πολιτικής και εκχώρησης της δημόσιας περιουσίας, σε ανυπαρξία μηχανισμών και διάλυση του κράτους και υποκατάσταση με μηχανισμούς της τρόικας που θα έχει πλέον μόνιμη παρουσία στη χώρα (μαζί με δυο ακόμα πυλώνες επιτροπείας) κατόπιν «αιτήσεως της ελληνικής πλευράς»! Επομένως, ο έλεγχος ή κυριαρχία κατά διάφορους βαθμούς από μία ή περισσότερες «προστατεύουσες» (προστάτιδες) δυνάμεις γίνεται ασφυκτικός, σχεδόν ολοκληρωτικός στην οικονομική σφαίρα και συνοδεύει τα φαινόμενα της χρεοκοπίας και «τιμωρίας» της Ελλάδας.
Οικονομικά, σχεδόν όλη η Ευρώπη υποτάσσεται στη Γερμανία και η Ελλάδα προτεκτορατοποιείται από τη Γερμανία, η οποία θα έχει τον έλεγχο και την κυριαρχία όλης της οικονομικής λειτουργίας (καταλήστευση) ή και τη δυνατότητα «πνιξίματος» της χώρας αν το θελήσει ανά πάσα στιγμή. Ο κύριος Ράιχενμπαχ, νέος γκαουλάιτερ(*) είναι ήδη εδώ και έχει αναλάβει υπηρεσίες. Είναι μαζί του και μια ολόκληρη ομάδα από τοποτηρητές, της «task force» (Ομάδα Δράσης) της Κομισιόν, που θα «επιβλέπει» αν τηρούνται οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση Παπανδρέου-Βενιζέλου απέναντι στην τρόικα.
Αναμένεται και η άμεση εγκατάσταση των εκπροσώπων της τρόικας μόνιμα στην Ελλάδα, μετά από αίτημα του Γ. Παπανδρέου (είναι συνηθισμένη πρακτική να βάζουν τους «ιθαγενείς» πρωθυπουργούς να βγαίνουν στην… αναφορά και να ζητάνε την παρουσία προστατών), αφού κατά δήλωσή του πρέπει να σταματήσει το σόου, να έρχονται οι τροϊκανοί κάθε 3 μήνες.
Μια νέα ποιότητα στην υπόσταση της χώρας υπάρχει και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο αγώνας ενάντια στην τρόικα, στα Μνημόνια, στις δανειακές συμβάσεις, είναι αγώνας για ανεξαρτησία, δημοκρατία, χειραφέτηση, για έναν άλλο δρόμο απαλλαγής από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας, από την προτεκτορατοποίηση, το διαμελισμό της χώρας, οικονομικό πολιτικό κοινωνικό.
Οι κατακτητικές-πολιορκητικές μηχανές και πολιτικές του σύγχρονου χρηματιστικού κεφαλαίου πρέπει να συντριβούν από ένα παλλαϊκό μέτωπο σωτηρίας και διεξόδου της χώρας.
Το προοδευτικό, το πατριωτικό, το δημοκρατικό, το αριστερό και το κομμουνιστικό κίνημα πρέπει να συμβάλουν σε αυτήν την προοπτική!
* Σημείωση: Ο Γκαουλάιτερ , Gauleiter) ήταν, επί ναζιστικού καθεστώτος, ο επικεφαλής μιας διοικητικής περιφέρειας (Gau). Η διοικητική διαίρεση σε Γκάου υπήρχε από την εποχή του Μεσαίωνα στη Γερμανία, αλλά έκτοτε δεν χρησιμοποιήθηκε, μέχρι το 1926, οπότε την επανέφερε σε χρήση με σχετικό νομοθετικό διάταγμα το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Α. Χίτλερ.

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

χωρίς τελεία


Το πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε, όπως ψηφίστηκαν και τα προηγούμενα νομοσχέδια που οδηγούν στο τέλος των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας και σύντομα θα ψηφιστεί το επόμενο νομοσχέδιο και οι γερμανογάλλοι και λοιποί συμμορίτες είναι προ των πυλών, την άλλη βδομάδα θα έχουν έρθει με σκοπό την ανάληψη ελέγχου στα υπουργεία (δεν πρέπει να το επιτρέψουμε, έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στους αποδιοπομπαίους τράγους, τους δημόσιους υπαλλήλους και τις καταλήψεις που κάνουν) κι όμως την Τετάρτη και την Πέμπτη έγιναν οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων και είχαμε άλλο ένα νεκρό διαδηλωτή, αυτή τη φορά όπως φαίνεται από την χρήση των θανατηφόρων χημικών κι όμως εμείς αρχίσαμε να «σκοτωνόμαστε» μεταξύ μας (άλλους θα έπρεπε να έχουμε ως στόχο) και οι άνεργοι πληθαίνουν και οι πεινασμένοι ψάχνουν τα σκουπίδια, και οι απελπισμένοι αυτοκτονούν και η κατάθλιψη κάνει θραύση και η ανελέητη συμμορία που κυβερνάει ετοιμάζεται να στερήσει το ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν το χαράτσι των ακινήτων κι εμείς συνεχίζουμε να συζητάμε επί της διαδικασίας, το ζητούμενο ήταν να μην επιτρέψουμε να περάσει το πολυνομοσχέδιο και αν περάσει να συνεχίσουμε χωρίς σταματημό και να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δε σκοπεύουμε να πάψουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να ξεκουμπιστούν και να λογοδοτήσουν, κι όμως οι συζητήσεις έχουν μετατραπεί σε αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ΠΑΜΕ και ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΜΕ και ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΠΑΜΕ και «αναρχικούς»  ή αναρχικούς, αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις, αν έπρεπε να περιφρουρήσει το ΚΚΕ την πορεία, το ΚΚΕ κατά πάντων, τα πουλημένα ΜΜΕ, που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, επαινούν το ΚΚΕ (τώρα αυτό καλό είναι;) η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ δεν εμπόδισε βέβαια τους βουλευτές να μπουν στη Βουλή και να ψηφίσουν, εμπόδισε τους διαδηλωτές να εμποδίσουν τους βουλευτές, έχω διαβάσει τόσες απόψεις, προσπάθησα να καταλάβω μέσα από τα δημοσιεύματα ποια ήταν η αλήθεια, δεν κατέβηκα την Πέμπτη κι έτσι δεν έχω άμεση εικόνα (κατέβηκα την Τετάρτη, αλλά εκείνη ήταν διαφορετική εικόνα), και δεν μπορώ να βγάλω άκρη και νομίζω πως η απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση (μπορεί και όχι) και κατάλαβα πως αυτό δεν έχει τόση σημασία, είναι ο αντιπερισπασμός που παίρνει το βλέμμα και την προσοχή από αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, από το ξεπούλημα και την μπακλαβαδοποίηση της χώρας, και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (αναφέρομαι στα αριστερά) εξακολουθούν να νομιμοποιούν την κυβέρνηση με την παρουσία τους και συνεχίζουν να απευθύνουν το λόγο στους δωσίλογους και το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται, ο αντιπερισπασμός συνεχίζεται, ο θόρυβος καταστρέφει το σήμα, και οι ανεξάρτητες οικονομικές ζώνες σχεδιάζονται και συμφωνούνται και τα εργασιακά δικαιώματα καταργούνται και κατακτήσεις αιώνων πετιούνται στο βωμό των τραπεζιτών και των λοιπών παρασίτων και πρέπει να νιώσουμε αδύναμοι, μόνο έτσι θα μας πατήσουν και θα μας εξαθλιώσουν, δεν πρέπει να μιλάμε δεν πρέπει να διεκδικούμε, δεν πρέπει να καταλάβουμε ότι το πολιτικό σύστημα έχει πεθάνει προ πολλού κι εμείς κάθε φορά έξω από τη βουλή πηγαίνουμε στο ξόδι του, αλλά οι νεκροί αρνούνται να μπουν στον τάφο τους και θέλουν να μας πάρουν μαζί τους η διακυβέρνηση της χώρας παραδόθηκε στους ξένους και ποιος, εκτός από τον ίδιο το λαό, θα τολμήσει να πετάξει έξω από τη χώρα την Τρόικα, να καταγγείλει όλες τις ατιμωτικές συμβάσεις, να κηρύξει μονομερώς στάση πληρωμών προς τους δανειστές, να βγάλει τη χώρα από την ευρωζώνη και την ΕΕ;... είναι πολλά και δύσκολα αυτά που πρέπει να γίνουν και δεν μπορούν να γίνουν σε συνθήκες καυγάδων και αντιπαραθέσεων που είναι βούτυρο στο ψωμί των μελών της διεθνούς συμμορίας (που μαζί με το βούτυρο θα καταπιούν και εμάς – αν τους το επιτρέψουμε), όμως δεν μπορώ να πιστέψω πως θα το επιτρέψουμε, θα αντισταθούμε με πολλούς τρόπους, μαζί με τους αγωνιστές του ΠΑΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους αναρχικούς, μαζί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το Μέτωπο Ανατροπής, μαζί με όλα τα μέτωπα γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια, γιατί προέχει να διώξουμε τους κατακτητές, γιατί είναι θέμα αξιοπρέπειας να δικάσουμε τους προδότες και να δημεύσουμε την περιουσία τους, γιατί πρέπει να στηρίξουμε την αλληλέγγυα κοινωνία, γιατί πρέπει να κάνουμε αυτό το μετέωρο βήμα που μας βασανίζει εδώ και χρόνια και να περάσουμε στο μέλλον, γιατί έχουμε μια ευκαιρία να απομονώσουμε τους δωσίλογους που για μια ακόμα φορά ετοιμάζονται να κυριαρχήσουν την επόμενη μέρα, αλλά εμείς δε θέλουμε τέτοια επόμενη μέρα, δε θα καταθέσουμε τα «όπλα» αυτή τη φορά, θα πάμε μέχρι τέλος (θα το παλέψουμε πάντως), δεν έβαλα τελεία γιατί την τελεία θα τη βάλουμε όλοι μαζί, όταν φτάσουμε στο τέλος·  

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Η πιο μεγάλη μάχη είναι ΤΩΡΑ!

altΞεσηκωμός

Η πιο μεγάλη μάχη είναι… ΤΩΡΑ!

Γενική Απεργία 19/20 Οκτώβρη

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Βρισκόμαστε πλέον στην πιο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της κοινωνικής πλειοψηφίας στην χώρα μας, για την ζωή των εργαζόμενων, των άνεργων, της νεολαίας, των ανθρώπων του μόχθου και του μεροκάματου, για όλους εμάς και τα παιδιά μας.

Σήμερα η κρίση εξαπλώνεται ανεξέλεγκτη καθώς οι «αγορές», το αδηφάγο τραπεζικό κεφάλαιο έχει αρθεί πάνω από τις πολιτικές ηγεσίες και απαιτεί σαν πεινασμένο τέρας την θυσία ανθρώπινων ζωών, ολόκληρων κοινωνιών για να τραφεί.

Τούτη εδώ η κυβέρνηση –υπάλληλος των χρηματαγορών, αυτός ο άθλιος θίασος με την στήριξη και την συνέργεια όλου του συστήματος εξουσίας και του πολιτικού μετώπου της αντίδρασης (Παπανδρέου, Σαμαράς Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη), που ανέλαβε να εξυπηρετήσει όλα τα πειράματα της ΕΕ και των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της σκασμένης φούσκας των νεοφιλελεύθερων στρατηγικών δεκαετιών, παρέδωσε τον λαό της Ελλάδας σαν διαθέσιμο πειραματόζωο στις δοκιμές τους.

Αυτό είναι το μέτρο και για το μέλλον των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών!

Κι όμως η θέση μας ως «αδύνατου κρίκου» μας καθιστά ταυτόχρονα πολύ ισχυρούς! Ακριβώς επειδή εδώ δίνεται η μάχη των μαχών για το μέλλον όλης της Ευρώπης. Πρώτα απ’ όλα όμως για το μέλλον των δικών μας παιδιών, για την ζωή μας την ίδια.

Υπάρχει μια προϋπόθεση. Να σπάσει αυτός ο κρίκος, να ηττηθεί η πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας, να τους διώξουμε, να αμφισβητηθεί η «λογική» των δανειστών, του γαλλογερμανικού διευθυντηρίου της ΕΕ, της ΕΚΤ και του αμερικάνικου ΔΝΤ.

Ολοένα και πιο επικίνδυνοι καθώς ωριμάζει η στιγμή της πτώσης

Η αιχμή του δόρατος αυτής της πολιτικής, η κυβέρνηση Παπανδρέου βρίσκεται στην πιο αδύνατη στιγμή της. Κινδυνεύει να διαλυθεί μέσα από τις ίδιες τις αντιφάσεις της πολιτικής της, μέσα από την καθημερινή αποκάλυψη της αλήθειας πως δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για το χρέος εκτός από την βύθιση της κοινωνίας στην φτώχεια και την απελπισία, στην βαρβαρότητα και την βία.

Καθώς όμως αργοπεθαίνει σκοτώνει μαζί και την χώρα και τον λαό της κάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της βρώμικης δουλειάς για την επόμενη κυβερνητική εκδοχή του πολιτικού μετώπου της αντίδρασης!

Μέσα στον πανικό και την παρακμή της προχωρά σε πρωτοφανή αύξησης της καταστολής και της βίας με τη προσφυγή σε δολοφονικές επιχειρήσεις των ειδικών μονάδων της αστυνομίας, καθώς ολοένα και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια εξεγείρονται.

Η κοινωνία εφαρμόζει την παύση πληρωμών προς τους δανειστές

Κάτι τέτοιο δεν είναι μελλοντικός στόχος. Είναι η μάχη που δίνει αυτή την ώρα η κοινωνία. Που αρνείται να πληρώσει τα χαράτσια. Που αρνείται να δεχθεί την καθίζηση των εργασιακών κεκτημένων. Που αρνείται να δεχθεί την ανεργία. Που αρνείται να δεχθεί τον θάνατο της όποιας δημοκρατίας. Που αρνείται να δεχθεί μια νεολαία μαστουρωμένη από απελπισία, άφωνη και άβουλη χωρίς μέλλον και όνειρα!

Είναι η μάχη που δίνεται στις πλατείες και τις λαϊκές συνελεύσεις, στις καταλήψεις των δημόσιων κτιρίων και των χωματερών, στις απεργίες σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο χωριστά, είναι η μάχη που δίνουμε σήμερα!

Είναι η μάχη που δίνει η κοινωνία διαμορφώνοντας στην πράξη τους όρους της πιο πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας ξεπερνώντας τις αυταπάτες για «κοινωνικούς αυτοματισμούς», ξεπερνώντας το παρωχημένο και σάπιο πολιτικό σύστημα εξουσίας, ξεπερνώντας την αδυναμία των σκουριασμένων και σαστισμένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, ξεπερνώντας και την ίδια την αριστερά και πιέζοντάς την να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων ή να πάψει να υπάρχει!

Η Αριστερά να πρωτοστατήσει για το πλατύ μέτωπο

Εδώ υπάρχει μια ευκαιρία και μία υποχρέωση. Να υπάρξει η πολιτική έκφραση αυτού του αγώνα. Να υπάρξει η Αριστερά που θα παίξει τον ρόλο της συγκέντρωσης όλης της κοινωνικής δύναμης. Που θα πρωτοστατήσει της συγκρότησης αυτού του πλατιού κοινωνικού μετώπου.

Ο κόσμος ένοιωσε ανακούφιση και χαρά, μετά τόσο καιρό, από την κοινή ανακοίνωση δυνάμεων της αριστεράς. Ξαναγεννήθηκε η προσδοκία. Ας της δώσουμε φτερά να πετάξει.

Μπορούμε να συναντηθούμε σε ένα κοινό πρόγραμμα για: Παύση Πληρωμών – Σύγκρουση με την Ευρωζώνη – Εθνικοποίηση τραπεζών και κοινής ωφέλειας – Σχεδιασμό, με στόχο τη δημοκρατία και την κοινωνική πρόοδο.

Ας αποτελέσουμε την αφετηρία για ένα μεγάλο μέτωπο του λαού, ένα νέο ΕΑΜ.

Έφτασε πια ο χρόνος ώστε από το ειδικό να περάσουμε στο γενικό, από το συνδικαλιστικό στο πολιτικό, από την κλαδική απεργία στην καθολική πολιτική απεργία: Να φύγουν τώρα τρόικα και κυβέρνηση.

Τετάρτη 19 και Πέμπτη 20 Οκτώβρη: Μένουμε Σύνταγμα – περικυκλώνουμε την Βουλή!

Κυριακή 23 Οκτώβρη την ώρα που συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες: και πάλι στο Σύνταγμα

Πηγή:

http://www.tometopo.gr/index.php/news-/906-2011-10-17-15-58-57


Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011